CZEKANOWICZ-DRĄŻEWSKA ANNA, poetka, prozaiczka
| < Poprzednie | Następne > |
ANNA CZEKANOWICZ-DRĄŻEWSKA (ur. 12 VI 1952 Sopot), poetka, prozaiczka, dramaturżka. Córka inżyniera mechanika Stanisława (3/15 VII 1913 Ryga – 7 II 1968 Gdańsk) i Beatrycze z domu Berwaldt. W 1971 absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku, w latach 1972–1978 studiowała w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Należała do aktywnie działającego w Gdańsku w latach 70. środowiska młodych poetów i pisarzy. Współredagowała „Litteraria”. Debiutowała w 1974 w „Literach” (dodatek „Delta”), w 1976 ukazał się jej debiutancki tomik Ktoś, kogo nie ma, wydany w tzw. serii Borosa. W tym samym roku utworzyła, m.in. z Władysławem Zawistowskim, Zbigniewem Joachimiakiem, Selimem Chazbijewiczem, Jerzym Kamrowskim, Bożeną Ptak, Waldemarem J. Ziemnickim grupę poetycką Wspólność. Związana była z formacją poetycką „Nowa Prywatność”.
Uczestniczyła – wraz z innymi przedstawicielami Wspólności – w ważnych dla gdańskiej humanistyki seminariach prof. Marii Janion na UG, które zaowocowały serią wydawniczą „Transgresje”. Opublikowała m.in. zbiory wierszy: Pełni róż obłędu (współautor Zbigniew Joachimiak, 1983), Najszczersze kłamstwo (1985), Śmierć w powietrzu (1991) i wybór wierszy (z lat 1974–2020) Szelest sukienki. Listy do przyjaciół (2021). Współautorka (z Władysławem Zawistowskim) powieści radiowej Ulica Kwietna (1996–1998) oraz scenariusza kilku pierwszych odcinków serialu telewizyjnego „Radio Romans”. W 1990 przez kilka miesięcy stypendystka International Writing Program Uniwersytetu Iowa (USA), czego plonem był m.in. tom wierszy Śmierć w powietrzu: 21 wierszy podróżnych.
W latach 1978–1990 pełniła funkcję kierownika literackiego Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej, 1995–2007 – zastępcy dyrektora; w okresie 1991–1994 pracowała jako redaktor i redaktor naczelny Oficyny Wydawniczej Graf. W latach 2002–2005 prezes gdańskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Inicjatorka, współtwórczyni wielu wydarzeń kulturalnych, związanych głównie z literaturą, m.in. cyklu sympozjów literackich w Nadbałtyckim Centrum Kultury, zasiadała w komisja konkursu literackiego miasta Gdańska im. Bolesława Faca. Członkini Polskiego PEN Clubu, rady programowej Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Od lutego 2007 do kwietnia 2016 dyrektor Biura Prezydenta do spraw Kultury, po przejściu na emeryturę od 2 V 2016 doradca prezydenta Gdańska do spraw kultury. W kadencjach od 2009 do 2021 członkini Rady Kultury Gdańskiej, w kadencji 2009–2017 zasiadała w Gdańskiej Radzie Działalności Pożytku Publicznego. Od 2019 działa w Fundacji MiastoKreacja, której celem jest „wspieranie działalności na styku kultury, sztuki, nauki, edukacji i życia społecznego”. W kadencji 2021–2025 członkini kapituł Medalu św. Wojciecha i Medalu Księcia Mściwoja II.
W 1978 otrzymała nagrodę Peleryny (najlepszy książkowy debiut poetycki roku) za tom Więzienie jest tylko we mnie oraz I wyróżnienie w konkursie Czerwonej Róży, w 2000 nagrodę w konkursie dramaturgicznym w kategorii monodram Rady Artystyczno-Programowej Fundacji „Sceny na Piętrze” Tespis w Poznaniu (za monodram Chińska cesarzowa). W 2003 otrzymała Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”, 2019 i 2021 Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, w 2017 Nagrodę Honorową Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w dziedzinie kultury za całokształt dokonań dla kultury gdańskiej, Pomorską Nagrodę Artystyczną za rok 2021 w kategorii kreacje artystyczne (za tomik Szelest sukienki. Listy do przyjaciół), w 2022 po raz pierwszy przyznaną Nagrodę Specjalną „Splendor Gedanensis” oraz Pomorską Nagrodę Literacką "Wiatr od Morza" za całokształt twórczości. W grudniu 2024 uhonorowana
brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W latach 1978–1985 żona reżysera Marka Drążewskiego.
