UGWU LARRY OKEY, dyrektor Nadbałtyckiego Centrum Kultury

Aktualna wersja na dzień 10:26, 28 cze 2024

Larry Okey Ugwu

Larry Okey Ugwu podczas koncertu „Metropolia jest Okey” w Państwowej Operze Bałtyckiej, 27 XII 2009

Larry Okey Ugwu w orszaku Trzech Króli, z prawej Cezary Paciorek, z lewej Michał Targowski, przed Kaplicą Królewską przy ul. św. Ducha, 2015

Msza za prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza 20 I 2019 w kościele św. Jana, od lewej: Janusz „Macek” Mackiewicz (kontrabas), Larry Ogwu, za nim Przemysław Dyakowski (saksofon), stoi Olgierd „Olo” Walicki

LARRY OKEY UGWU (ur. 26 I 1958 Enugu Ezike, Nigeria), muzyk, poeta, pedagog, prawnik, aktor, prezenter telewizyjny, animator kultury, instruktor tańca afro dance, dyrektor Nadbałtyckiego Centrum Kultury. W 1976 uzyskał maturę w Anglican Grammar School w Nsukka, tam w 1979 absolwent teatrologii w St. Cyprian’s Teacher Training College, w latach 1979–1981 nauczyciel języka angielskiego i literatury angielskiej w Nsukka High School. W Polsce od 1982, w 1988 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. W 2011 uzyskał europejski dyplom Konsultanta Kultury.

W 1983 wraz z Janem i Michałem Erszkowskimi oraz Jackiem Staniszewskim współzałożyciel sopockiego zespołu „International Roots Reggae Band”. W 1984 wraz z Cezarym Hesse i Mieczysławem Bednarkiem współzałożyciel oraz wokalista zespołu „Polish Ham”, w 1985 z Tomaszem Szczecińskim zespołu „Sun’s Vibration” (z którym koncertował m.in. w Teatrze Wybrzeże), w 1996 zespołu „Bi-afro” wykonującego muzykę eksperymentalną, będącą połączeniem muzyki afrykańskiej z europejską: afrojazz, afroreggae, jazz, styl balladowy. Od 1997 lider zespołu etnicznego „Ikenga Drummers”, którego ideą jest integracja kultur (muzyka etniczna, polski folk na podkładzie twórczości drugiego co do liczebności nigeryjskiego ludu Igbo (Ibo)). W latach 1998–2008 współpracował m.in. z Ryszardem „Tymonem” Tymańskim, Leszkiem Możdżerem, Andrzejem Smolikiem, Zbigniewem Namysłowskim, Przemysławem Dyakowskim, Tomaszem Łosowskim, Ireneuszem Wojtczakiem, Wojciechem Staroniewiczem, Cezarym Paciorkiem, Piotrem Maniem oraz zespołami „Leszcze” i „Izrael”. Zajmował się również komponowaniem muzyki i pisaniem tekstów piosenek.

W 1999 zagrał główną rolę Huda w musicalu Hair w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W 2001 na gdyńskiej scenie grał także Spodka w musicalu Sen nocy letniej w reżyserii Wojciecha Kościelniaka i z muzyką Leszka Możdżera. W 2005 w Teatrze Polskim we Wrocławiu zagrał rolę Ogrodnika w spektaklu muzycznym o życiu Elvisa Presleya „Gorączka” dla Polskiej TV w reżyserii Wojciecha Kościelniaka. W Teatrze Wybrzeże zagrał Majora w spektaklu Fanta$y (2006, reż. Jan Klata). Występował gościnnie w serialach telewizyjnych, m.in.: Lokatorzy (1999–2005), Ranczo (2006–2012), Odwróceni (2007); grał w filmach Gwiazdka w Złotopolicach (1999), Segment 76 (2002), Trzeci (2004), W stepie szerokim (2007). Uczestnik, pomysłodawca i organizator szeregu akcji charytatywnych, m.in. od 2000 festiwalu Muzyka przeciwko przemocy i nietolerancji, w 2002 współtwórca Pomorskiego Stowarzyszenia Integracji Kultur i Sztuki „Jeden Świat” w Sopocie, w 2003 we współpracy z UPC Telewizją Kablową i National Geographic Channel realizator projektu dla dzieci i młodzieży Tęczowa Akademia Przygody, przybliżającego kulturę i tradycję afrykańską. Pomysłodawca odbywającego się od 2005 Festiwalu Kultur Świata „Okno na Świat" oraz od 2007 festiwalu muzycznego „Metropolia jest OKEY!”. W 2013 inicjator akcji „Solidarni z Białorusią”.

Od 2004 do 2024 dyrektor Nadbałtyckiego Centrum Kultury, w latach 2011–2014 członek Rady Fundacji Gdańskiej, od 2011 członek Zarządu „Culture Action Europe” (Polityczna Platforma na Rzecz Kultury i Sztuki) przy Unii Europejskiej w Brukseli, od 2012 członek Rady Intercultural Europe w Brukseli, od 2016 członek Rady Fundacji Wspólnota Gdańska, od 2019 członek Rady Społecznej Rzecznika Praw Obywatelskich w Gdańsku.

Z zespołem „Ikenga Drummers” wydał CD Lustereczko (2005), z zespołem „Biafro” No more bloodshed (2010). Współwykonawca nagrań do wydawnictw: Nie mam jaj – płyta Polovirus zespołu „ Kury (1997), Rewizor - Leszka Możdżera (2002), Irena moja miłość albumu Wolne miasto zespołu „Leszcze” (2001), Larry the rebel of love albumu Melisa - Przemka Dyakowskiego (2009), Alili z płyty Smolik Andrzeja Smolika (2001); Wszystkie strony świata na płycie Dża ludzie zespołu „Izrael” (2008); Moja Afryka z płyty Moja Afryka Tomasza Łosowskiego (2005); Region Łódź z płyty Region Łódź Ireneusza Wojtczaka (2010); A'freak-an Project Wojciecha Staroniewicza (2011).

Przyczynił się do odbudowy i rewitalizacji gotyckiego kościoła św. Jana. W 2004 wybrany przez Radio Gdańsk Radiową Osobowością Roku, w 2007 nagrodzony Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis", „Gryfem Pomorskim" przez wojewodę pomorskiego, „Herbem Gdańska" przez prezydenta Miasta Gdańska, w 2008 odznaczony "Złotą Żyrafą" za styl wspierania nauki przez czasopismo „Twój Styl", w 2018 Medalem Stulecia Niepodległości dla biznesmenów, urzędników oraz ludzi nauki i kultury, w 2022 Medalem 100-lecia Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki w Gdańsku, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Laureat Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (za festiwale „Okno na Świat" oraz „Metropolia jest OKEY!”, 2009) oraz Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2010, 2012, 2017, 2024). W 2017 laureat nagrody w dziedzinie kultury Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki i stypendysta Stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska. W 2017 (premiera 20 kwietnia) powstał o nim i o ks. Krzysztofie Niedałtowskim film Henryki Dobosz-Kinaszewskiej i Oskara Piotra Martina, z muzyką Mikołaja Trzaski, „Czarni”, ukazujący ich działalność jako animatorów Centrum św. Jana.

Żonaty z Barbarą Polkowską-Ugwu, absolwentką (1987) Wydziału Architektury Wnętrz gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, zajmującą się tkaniną unikatową, ojciec Toni (ur. 1990), z wykształcenia architekta krajobrazu, fotomodelki. JANSZ