DROSZYŃSKI LEON ALBERT, działacz polonijny, patron gdańskiej ulicy
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''LEON ALBERT DROSZYŃSKI''' (23 IV 1879 Pączewo, powiat starogardzki – 3 XII 1940 Dachau), kotlarz, urzędnik kolejowy, działacz polonijny, patron gdańskiej ulicy | + | '''LEON ALBERT DROSZYŃSKI''' (23 IV 1879 Pączewo, powiat starogardzki – 3 XII 1940 Dachau), kotlarz, urzędnik kolejowy, działacz polonijny, patron gdańskiej ulicy. Syn celnika w Gdańsku-Nowym Porcie Leona Droszyńskiego (15 VIII 1851 Wielbrandowo, powiat starogardzki – 7 XII 1891 Gdańsk-Nowy Port) i Rozalii z domu Langowskiej (5 IX 1856 Grabowo, powiat starogardzki – po 1916), brat zmarłych w dzieciństwie Maksymiliana Wilhelma (zm. 2 I 1891 Gdańsk, w wieku pięciu miesięcy) i Maksymiliana Jana (zm. 6 II 1893, w wieku siedmiu miesięcy). Od około 1897 kowal w [[STOCZNIA SCHICHAUA | Stoczni Schichaua]], wysłany na praktykę do zakładów w Belgii, Holandii i Niemczech, od 1915 w tej samej stoczni monter i kotlarz. |
| − | W 1919 prezes nowo założonego Towarzystwa Śpiewu Kościelnego „Cecylia” w Gdańsku, w 1926 członek Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku-[[WRZESZCZ | Wrzeszczu]], w 1927 członek Towarzystwa Śpiewu Moniuszko. Od 1922 działał w Towarzystwie Ludowym „Jedność” w Oliwie, członek [[GMINA POLSKA | Gminy Polskiej]], [[POLSKIE ZRZESZENIE PRACY | Polskiego Zrzeszeniu Pracy]], Koła Przyjaciół Harcerza, od 1933 w [[ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]], 21 VI 1937 został członkiem kierownictwa oliwskiej filii [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]]. Przejawiał dużą aktywność w kampaniach przedwyborczych do [[VOLKSTAG | Volkstagu]]. W 1934 odznaczony | + | Od około 1921 kolejarz w lokomotywowni w [[LETNICA | Letnicy]], potem w [[DYREKCJA KOLEI | Dyrekcji Kolei]]. <br/><br/> |
| − | Mieszkał kolejno przy Schleusenstraße 15 (ul. Zamknięta), Bergstraße 25 (ul. Władysława IV), Schulstraße 2 (ul. Szkolna), Schichau-Kolonie 1 (Kolonia Schichaua; [[KOLONIE | kolonie]]), Altstädtischer Graben 48/49 (ul. Podwale Staromiejskie), Am Stein 15 (ul. Stajenna), w 1913 przy Tischlergasse 28 (ul. Stolarska), w 1927 przy Marienstraße 17 (ul. Wajdeloty). W 1930 nabył działkę przy Zimmererstraße 14 w Oliwie (od 1945 ulica jego imienia, zob. [[PRZYMORZE | Przymorze]]) i na nazwisko żony zbudował parterowy domek (zbombardowany w 1945). <br/><br/> | + | W 1919 prezes nowo założonego Towarzystwa Śpiewu Kościelnego „Cecylia” w Gdańsku, w 1926 członek Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku-[[WRZESZCZ | Wrzeszczu]], w 1927 członek Towarzystwa Śpiewu Moniuszko. Od 1922 działał w Towarzystwie Ludowym „Jedność” w Oliwie, członek [[GMINA POLSKA | Gminy Polskiej]], [[POLSKIE ZRZESZENIE PRACY | Polskiego Zrzeszeniu Pracy]], Koła Przyjaciół Harcerza, od 1933 w [[ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]], 21 VI 1937 został członkiem kierownictwa oliwskiej filii [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]]. Przejawiał dużą aktywność w kampaniach przedwyborczych do [[VOLKSTAG | Volkstagu]]. W 1934 odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. <br/><br/> |
| + | Mieszkał, początkowo z matką, kolejno przy Schleusenstraße 15 (ul. Zamknięta), Bergstraße 25 (ul. Władysława IV), Schulstraße 2 (ul. Szkolna), Schichau-Kolonie 1 (Kolonia Schichaua; przy [[KOLONIE | kolonie]]), Altstädtischer Graben 48/49 (ul. Podwale Staromiejskie), Am Stein 15 (ul. Stajenna), w 1913 przy Tischlergasse 28 (ul. Stolarska), w 1927 przy Marienstraße 17 (ul. Wajdeloty). W 1930 nabył działkę przy Zimmererstraße 14 w Oliwie (od 1945 ulica jego imienia, zob. [[PRZYMORZE | Przymorze]]) i na nazwisko żony zbudował parterowy domek (zbombardowany w 1945). <br/><br/> | ||
1 IX 1939 został aresztowany i osadzony w [[VICTORIASCHULE | Victoriaschule]], potem był więziony kolejno w Zivilgefangenenlager Neufahrwasser ([[OBÓZ DLA POLAKÓW W NOWYM PORCIE | Obóz dla Polaków w Nowym Porcie]]), obozach koncentracyjnych Oranienburg i Dachau, tam zamordowany. <br/><br/> | 1 IX 1939 został aresztowany i osadzony w [[VICTORIASCHULE | Victoriaschule]], potem był więziony kolejno w Zivilgefangenenlager Neufahrwasser ([[OBÓZ DLA POLAKÓW W NOWYM PORCIE | Obóz dla Polaków w Nowym Porcie]]), obozach koncentracyjnych Oranienburg i Dachau, tam zamordowany. <br/><br/> | ||
| − | Był dwukrotnie żonaty. 5 V 1906 ożenił się z Władysławą Cecylią Górską (22 XI 1883 Wolice, powiat żniński – 31 I 1916 Gdańsk, pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarzu św. Brygidy]]), z którą miał córkę Jadwigę Marię (zm. 16 IV 1913 Gdańsk, w wieku 13 miesięcy) i dwóch synów. Florian Antoni Droszyński (25 III 1907 Gdańsk – 9 I 1973 Gdańsk) był urzędnikiem kolejowym, udzielał się w amatorskim ruchu teatralnym. Stefan Marian Droszyński (12 VIII 1909 Gdańsk – 15 IV 1999 Pręgowo, powiat gdański) pracował jako ogrodnik i urzędnik kolejowy. <br/><br/> | + | Był dwukrotnie żonaty. 5 V 1906 ożenił się z Władysławą Cecylią Górską (22 XI 1883 Wolice, powiat żniński – 31 I 1916 Gdańsk, pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarzu św. Brygidy]]), z którą miał córkę Jadwigę Marię (zm. 16 IV 1913 Gdańsk, w wieku 13 miesięcy) i dwóch synów. Florian Antoni Droszyński (25 III 1907 Gdańsk – 9 I 1973 Gdańsk) był urzędnikiem kolejowym, udzielał się w amatorskim ruchu teatralnym, w 1926 zastępca sekretarza [[TOWARZYSTWO GIMNASTYCZNE „SOKÓŁ” | Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”]], w 1927 współpracownik Centralnego Komitetu Wyborczego na Wolne Miasto Gdańsk z Oliwy, od około 1937 członek organizacji wojskowej Tajny Okręg Północny Związku Strzeleckiego, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu w Oliwie. Stefan Marian Droszyński (12 VIII 1909 Gdańsk – 15 IV 1999 Pręgowo, powiat gdański) pracował jako ogrodnik i urzędnik kolejowy. <br/><br/> |
| − | 13 VII 1922 poślubił Elfriedę Klarę Friederikę Neubauer (17 XI 1899 Nowa Kiszewa – 12 V 1959 Gdańsk), z którą miał dwie córki: [[DROSZYŃSKA-TAURÉN STANISŁAWA MARIA TAINA, śpiewaczka operowa | Stanisławę Marię Tainę Droszyńską-Taurén]], śpiewaczkę operową, oraz Helenę Czesławę Droszyńską-Babicką (ur. 8 VIII 1931 Gdańsk). Młodsza córka chodziła do prowadzonej przez [[DOMINIKANKI | dominikanki]] ochronki przy Ludolfiner Weg | + | 13 VII 1922 poślubił Elfriedę Klarę Friederikę Neubauer (17 XI 1899 Nowa Kiszewa – 12 V 1959 Gdańsk), z którą miał dwie córki: [[DROSZYŃSKA-TAURÉN STANISŁAWA MARIA TAINA, śpiewaczka operowa | Stanisławę Marię Tainę Droszyńską-Taurén]], śpiewaczkę operową, oraz Helenę Czesławę Droszyńską-Babicką (ur. 8 VIII 1931 Gdańsk). Młodsza córka chodziła do prowadzonej przez [[DOMINIKANKI | dominikanki]] ochronki przy Ludolfiner Weg 12 A/B (ul. Czyżewskiego), potem do szkoły przy Klosterstraße 13 (ul. Cystersów; [[SZKOŁY SENACKIE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | szkoły senackie]] w II Wolnym Mieście Gdańsku). W 1950 ukończyła [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego]], w latach 1950–1955 studiowała germanistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, od 1955 do emerytury w 1983 była lektorką języka niemieckiego na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]]. <br/><br/> |
| + | Jego nazwisko umieszczono na tablicy na Domu Harcerza (zob. [[DWÓR MIEJSKI | Dwór Miejski]]), upamiętniającej gdańskich harcerzy poległych i pomordowanych podczas II wojny światowej. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Pączewo, sygn. 2059/16 nr 32 (akt urodzenia); USC Gdańsk, sygn. 1609/409, nr 11 (akt zgonu Maksymiliana Wilhelma); 1609/416, nr 3010 (akt zgonu ojca); 1609/458 nr 284 (akt zgonu Maksymiliana Jana); /829 nr 394 (akt ślubu z Cecylią Górską), /848 nr 1219 (akt urodzenia Floriana Antoniego), /918 nr 3347 (akt urodzenia Stefana Mariana).<br/> | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Pączewo, sygn. 2059/16 nr 32 (akt urodzenia); USC Gdańsk, sygn. 1609/409, nr 11 (akt zgonu Maksymiliana Wilhelma); 1609/416, nr 3010 (akt zgonu ojca); 1609/458 nr 284 (akt zgonu Maksymiliana Jana); /829 nr 394 (akt ślubu z Cecylią Górską), /848 nr 1219 (akt urodzenia Floriana Antoniego), /918 nr 3347 (akt urodzenia Stefana Mariana).<br/> | ||
Relacja i materiały Heleny Droszyńskiej-Babickiej. | Relacja i materiały Heleny Droszyńskiej-Babickiej. | ||
Aktualna wersja na dzień 10:01, 30 kwi 2024
LEON ALBERT DROSZYŃSKI (23 IV 1879 Pączewo, powiat starogardzki – 3 XII 1940 Dachau), kotlarz, urzędnik kolejowy, działacz polonijny, patron gdańskiej ulicy. Syn celnika w Gdańsku-Nowym Porcie Leona Droszyńskiego (15 VIII 1851 Wielbrandowo, powiat starogardzki – 7 XII 1891 Gdańsk-Nowy Port) i Rozalii z domu Langowskiej (5 IX 1856 Grabowo, powiat starogardzki – po 1916), brat zmarłych w dzieciństwie Maksymiliana Wilhelma (zm. 2 I 1891 Gdańsk, w wieku pięciu miesięcy) i Maksymiliana Jana (zm. 6 II 1893, w wieku siedmiu miesięcy). Od około 1897 kowal w Stoczni Schichaua, wysłany na praktykę do zakładów w Belgii, Holandii i Niemczech, od 1915 w tej samej stoczni monter i kotlarz.
Od około 1921 kolejarz w lokomotywowni w Letnicy, potem w Dyrekcji Kolei.
W 1919 prezes nowo założonego Towarzystwa Śpiewu Kościelnego „Cecylia” w Gdańsku, w 1926 członek Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku- Wrzeszczu, w 1927 członek Towarzystwa Śpiewu Moniuszko. Od 1922 działał w Towarzystwie Ludowym „Jedność” w Oliwie, członek Gminy Polskiej, Polskiego Zrzeszeniu Pracy, Koła Przyjaciół Harcerza, od 1933 w Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku, 21 VI 1937 został członkiem kierownictwa oliwskiej filii Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. Przejawiał dużą aktywność w kampaniach przedwyborczych do Volkstagu. W 1934 odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi.
Mieszkał, początkowo z matką, kolejno przy Schleusenstraße 15 (ul. Zamknięta), Bergstraße 25 (ul. Władysława IV), Schulstraße 2 (ul. Szkolna), Schichau-Kolonie 1 (Kolonia Schichaua; przy kolonie), Altstädtischer Graben 48/49 (ul. Podwale Staromiejskie), Am Stein 15 (ul. Stajenna), w 1913 przy Tischlergasse 28 (ul. Stolarska), w 1927 przy Marienstraße 17 (ul. Wajdeloty). W 1930 nabył działkę przy Zimmererstraße 14 w Oliwie (od 1945 ulica jego imienia, zob. Przymorze) i na nazwisko żony zbudował parterowy domek (zbombardowany w 1945).
1 IX 1939 został aresztowany i osadzony w Victoriaschule, potem był więziony kolejno w Zivilgefangenenlager Neufahrwasser ( Obóz dla Polaków w Nowym Porcie), obozach koncentracyjnych Oranienburg i Dachau, tam zamordowany.
Był dwukrotnie żonaty. 5 V 1906 ożenił się z Władysławą Cecylią Górską (22 XI 1883 Wolice, powiat żniński – 31 I 1916 Gdańsk, pochowana na cmentarzu św. Brygidy), z którą miał córkę Jadwigę Marię (zm. 16 IV 1913 Gdańsk, w wieku 13 miesięcy) i dwóch synów. Florian Antoni Droszyński (25 III 1907 Gdańsk – 9 I 1973 Gdańsk) był urzędnikiem kolejowym, udzielał się w amatorskim ruchu teatralnym, w 1926 zastępca sekretarza Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, w 1927 współpracownik Centralnego Komitetu Wyborczego na Wolne Miasto Gdańsk z Oliwy, od około 1937 członek organizacji wojskowej Tajny Okręg Północny Związku Strzeleckiego, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu w Oliwie. Stefan Marian Droszyński (12 VIII 1909 Gdańsk – 15 IV 1999 Pręgowo, powiat gdański) pracował jako ogrodnik i urzędnik kolejowy.
13 VII 1922 poślubił Elfriedę Klarę Friederikę Neubauer (17 XI 1899 Nowa Kiszewa – 12 V 1959 Gdańsk), z którą miał dwie córki: Stanisławę Marię Tainę Droszyńską-Taurén, śpiewaczkę operową, oraz Helenę Czesławę Droszyńską-Babicką (ur. 8 VIII 1931 Gdańsk). Młodsza córka chodziła do prowadzonej przez dominikanki ochronki przy Ludolfiner Weg 12 A/B (ul. Czyżewskiego), potem do szkoły przy Klosterstraße 13 (ul. Cystersów; szkoły senackie w II Wolnym Mieście Gdańsku). W 1950 ukończyła V Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego, w latach 1950–1955 studiowała germanistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, od 1955 do emerytury w 1983 była lektorką języka niemieckiego na Politechnice Gdańskiej.
Jego nazwisko umieszczono na tablicy na Domu Harcerza (zob. Dwór Miejski), upamiętniającej gdańskich harcerzy poległych i pomordowanych podczas II wojny światowej.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Pączewo, sygn. 2059/16 nr 32 (akt urodzenia); USC Gdańsk, sygn. 1609/409, nr 11 (akt zgonu Maksymiliana Wilhelma); 1609/416, nr 3010 (akt zgonu ojca); 1609/458 nr 284 (akt zgonu Maksymiliana Jana); /829 nr 394 (akt ślubu z Cecylią Górską), /848 nr 1219 (akt urodzenia Floriana Antoniego), /918 nr 3347 (akt urodzenia Stefana Mariana).
Relacja i materiały Heleny Droszyńskiej-Babickiej.
