PRZYMORZE
| < Poprzednie | Następne > |
PRZYMORZE (1279 Primore, 1283 Prsimore), obecnie dwie jednostki pomocnicze Gdańska ( administracyjny podział) w randze dzielnic. Pierwotnie wieś założona w połowie XIII wieku przez opactwo cystersów z Oliwy. Szybko zanikła, zapewne w sąsiedztwie późniejszej posiadłości Konradshammer, której nazwę po 1945 roku próbowano spolonizować na „Kowacze” i rozciągnąć na część tzw. Dolnej Oliwy, na planowane osiedle mieszkaniowe między Potokiem Oliwskim a Zaspą. Na terenie tym w XVII wieku znajdowała się część tzw. Burau, czyli wrzosowisk między Jelitkowem, Brzeźnem a Oliwą, oraz bór sosnowy, którego resztki (około 200 ha) wycięto w 1865 roku, a także zniszczone w 1945 Biały Dwór, Czerwony Dwór i Czarny Dwór. Ostatecznie jednak powrócono do nazwy średniowiecznej wsi Przymorze. Obecną ul. Piastowska zwano wcześniej Kaisersteg (Cesarska Ścieżka); ul. Bora Komorowskiego (do 1945 Sasper Weg i Colbatzer Straße, od 1945 ul. Zwycięzców, następnie Czerwonego Sztandaru) była polną drogą prowadzącą do Czerwonego i Białego Dworu; ul. Bolesława Krzywoustego powstała z przestrzennego układu panoramicznego, zwanego Fürstliche Aussicht (Książęcy Widok) – w połowie XVIII wieku wycięto tu pas lasu, dając widok na morze z Parku Oliwskiego. Odcinek do obecnej ul. Chłopskiej (do 1945 Konradshammerstraße) istniał od 1901 roku, zabudowa pojawiła się w okresie II Wolnego Miasta Gdańska. W 1904 istniały już drogi polne (jeszcze bez zabudowy): ul. Wiatraczna (do 1945 Mühlenhof, Mühlenweg, obecnie ulica skreślona z wykazu), wzdłuż torów, między ul. Kołobrzeską (do 1945 Lübeckstraße) a ul. Śląską (Konradstraße, do 1945 Emdenstraße, od 1945 ul. Lubelska), obecnie praktycznie nieistniejąca, ul. Lęborska (do 1945 Bremmer Straße) i ul. Mściwoja II (do 1945 Günthershofer-Promenade – Wojnowska Promenada; Wojnowo). W 1907 roku przy początkowym odcinku obecnej ul. Śląskiej wybudowano gazownię ( gazownie), utworzono placyk przy dworcu kolejowym (obecna ul. Droszyńskiego, do 1945 Zimmererstraße) i pętlę autobusową (obecnie w granicach Oliwy), w rejonie ul. Bora-Komorowskiego, ul. Beniowskiego i ul. Krzywoustego postawiono niewielkie robotnicze osiedle Lauentaliem (Letniewo). Około roku 1920 powstała wytwórnia farb i lakierów Daol (po 1945 Polifarb) oraz fabryka czekolady Olka, przejęta po bankructwie w 1925 przez firmę Anglas. W 1928 roku rzadka zabudowa dochodziła do obecnej ul. Poznańskiej (do 1945 Lützowstraße); pojawiły się domy wzdłuż obecnej ul. Beniowskiego (do 1945 Blücherstraße, od 1945 ul. Jarosława Dąbrowskiego), Słowiańskiej (do 1945 Humboldtstraße), Czerwonego Dworu (do 1945 Rothöferweg) i przecznic między ul. Śląską a ul. Lęborską. W latach 30. XX wieku istniała ul. Kołobrzeska (do 1945 Lübeckerstraße); zabudowa rejonu na południe od niej (przy torach kolejowych: obecnie południowe części ulic Słupskiej, Lęborskiej, Arkońskiej, Szczecińskiej) wkroczyła na teren Młyńca. W 1951 roku ukończono budowę osiedla dla pracowników Polskich Linii Oceanicznych między ul. Beniowskiego i obecnej Bora Komorowskiego, składającego się z 38 domków wolno stojących i bliźniaczych. W 1957 oddano do użytku Szkołę Podstawową nr 46 przy ul. Arkońskiej 17. Dwa lata później założono Spółdzielnię Mieszkaniową Przymorze, przeznaczając na jej potrzeby około 200 ha między ul. Piastowską a Kołobrzeską. Obecną nazwą Przymorze obejmuje się dwie dzielnice Gdańska: Przymorze Małe (część zachodnia z Wojnowem), o powierzchni 2,26 km² i 16 650 mieszkańcach (2004), i Przymorze Wielkie (część wschodnia), o powierzchni 3,32 km² i 33 064 mieszkańcach (2004), z granicą wzdłuż ul. Chłopskiej i al. Rzeczypospolitej.
Przymorze Małe (obecnie dzielnica Gdańska między Potokiem Oliwskim na północy, ulicami Chłopską i Rzeczypospolitej od wschodu, ul. Hynka od południa i torami kolejowymi od zachodu) zabudowano w pierwszej kolejności. Pierwotna zabudowa nastąpiła w kwartale ulic: Piastowska–Śląska–Chłopska–Beniowskiego. Budowę rozpoczęto według projektu Wiesława Andersa, Jerzego Kołodziejskiego i Czesława Swędrzyńskiego od osiedla między ul. Śląską (kamień węgielny pod pierwszy budynek nr 68 wmurowano 10 VI 1959, pierwsi lokatorzy wprowadzili się w roku 1960) po ul. Piastowską, zasadniczo zakończoną w 1963 (49 budynków, 1720 mieszkań). Przymorze Małe charakteryzuje się przewagą niskiej i średniej zabudowy, z wyjątkiem kilku jedenastokondygnacyjnych punktowców po stronie zachodniej i północnej, terenami przemysłowymi o niskiej intensywności, do 2012 roku siedzibą Międzynarodowych Targów Gdańskich. W 1951 roku oddano do użytku przystanek Szybkiej Kolei Miejskiej: Polanki (od 1965 Przymorze, od 2004 Przymorze-Uniwersytet). W latach 50. przy ul. Krzywoustego 19 powstała podstawowa szkoła ćwiczeń dla Liceum Pedagogicznego (następnie Studium Nauczycielskiego), w latach 1972–2008 także siedziba Instytutu Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Gdańskiego (wyburzone, obecnie osiedle mieszkaniowe Oliwa Park). W 1965 roku oddano do użytku budynek Szkoły Podstawowej nr 71 przy ul. Zgody 6, w 1972 Szkołę Podstawową Specjalną nr 4 przy ul. Piastowskiej 35/37. W okresie 1972–1976 wzniesiono nowoczesny, dwukondygnacyjny kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego. W 1975 roku przy ul. Śląskiej 36 otwarto dom handlowy Hermes. W rejonie ul. Kołobrzeskiej powstały obiekty handlowe: hipermarket Real (budowany w latach 2002–2003, przy protestach okolicznych mieszkańców, o powierzchni handlowej około 11 tysięcy m², z parkingiem podziemnym; zrealizowano tylko I etap projektu, bez planowanego parkingu naziemnego, domu towarowego i galerii gastronomicznych na zapleczu), hipermarket budowlany Praktiker, centrum handlowe Alfa Centrum (budowane w 2002 roku, projekt: Arco. Pracownia Projektowa, architekt: Małgorzata Ulasińska; powierzchnia użytkowa 51 317 m², z multikinem o ośmiu salach, dwukondygnacyjnym parkingiem podziemnym). W 2007 roku oddano do użytku zamknięte osiedle Arkońska (róg ulic Śląskiej i Szczecińskiej, według projektu Marcina Kaniewskiego i zespołu Proconcept), w latach 2007–2010 Arkońska Business Park (ul. Arkońska nr 6, według projektu „APA” Wojciechowski sp. z o.o.; pięć budynków o funkcji biurowo-usługowej), od 2010 osiedle Oliwa Park (róg ul. Poznańskiej i Bolesława Krzywoustego, osiem budynków), od 2007 osiedle Nowa Oliva (róg ul. Beniowskiego i Bora-Komorowskiego, w miejscu byłej fabryki farb i lakierów Polifarb, 11 budynków).
Przymorze Wielkie (obecnie jedna z 30 jednostek pomocniczych Gdańska; administracyjny podział, dzielnica) charakteryzuje wysoka zabudowa, zwłaszcza tzw. falowce, uzupełniona zabudową niższą, pięciokondygnacyjną, według projektu Janusza Morka. 10 VI 1959 roku wmurowano kamień węgielny pod pierwszy budynek Spółdzielni Mieszkaniowej „Przymorze”. Budowę rozpoczęto od osiedla nr 2 (między ul. Piastowską a Lumumby, obecnie ul. Jagiellońska) i nr 3 (między ul. Lumumby a Obrońców Wybrzeża) w latach 1963–1968 (trzy falowce, 25 budynków typu „Morek”, łącznie 7640 mieszkań). Osiedle nr 4 (między ul. Obrońców Wybrzeża a Kołobrzeską) zrealizowano w latach 1970–1973 (falowiec przy ul. Obrońców Wybrzeża – 1790 lokali, 13 budynków niskich – 340 lokali, w 1980 dwa budynki rotacyjne – 180 lokali, łącznie 4310 lokali). Osiedle nr 1 (od Kołobrzeskiej do granicy z Zaspą-Rozstajami i Jelitkowskim Dworem) zrealizowano w okresie 1972–1973 (siedem budynków niskich – 1260 lokali, trzy falowce – 1520 lokali), w 1981 zbudowano dwa budynki rotacyjne (282 lokali). 5 VIII 1990 ustanowiono parafię św. Józefa (ul. Jagiellońska 9), 17 VI 1997 poświęcono kościół św. Brata Alberta (ul. Olsztyńska 2). Walorem Wielkiego Przymorza jest sąsiedztwo plaż i Parku im. Ronalda Reagana. W sumie Spółdzielnia Mieszkaniowa Przymorze w okresie 1960–1981 wybudowała 15 252 mieszkania; w ponad stu blokach i punktowcach zamieszkało 49 714 osób (Przymorze Małe 16 650, Przymorze Wielkie 33 064). Od 1959 roku działała Szkoła Podstawowa nr 25, od 1967 w nowym budynku przy obecnej ul. Jagiellońskiej 11 (od 1983 X Liceum Ogólnokształcące). W 1968 oddano do użytku budynki Zasadniczej Szkoły Budowlanej przy ul. Lumumby i Szkoły Podstawowej nr 76 przy ul. Lumumby 14 (w 1970 otrzymała basen), w 1972 otwarto Szkołę Podstawową nr 44 (przeniesioną ze Strzyży) przy obecnej ul. Jagiellońskiej 24, w 1973 budynki szkół podstawowych: nr 78 (ul. Kołobrzeska 75), nr 79 (ul. Kołobrzeska 49) i nr 80 (ul. Opolska 9); działają także szkoły zawodowe (Zespół Szkół Zawodowych nr 9 im. prof. Romualda Adama Cebertowicza, ul. Dąbrowszczaków 35). W latach 2003–2006 powstało osiedle Jelitkowski Dwór, 2004–2006 u zbiegu ulic Obrońców Wybrzeża i Dąbrowszczaków wybudowano zespół trzech wieżowców mieszkalno-usługowych Horyzont (architekt Marian Synakiewicz, 387 mieszkań), a w okresie 2007–2009 Galerię Przymorze koncernu Leclerc (na jedenastohektarowej działce, zakupionej w 1998 roku; według projektu architektonicznego Anny Sołtysiak; powierzchnia użytkowa 62 018 m², 100 butików i hipermarket, parking podziemny na 800 stanowisk, naziemny na 400). Przy ul. Dąbrowszczaków powstało osiedle Marina Primore (cztery budynki: Koga, 2007; Karawela, 2008; Fregata, 2009; Big Boy Building, 2009) o zróżnicowanej zabudowie (od 4 do 18 pięter). W 2010 roku oddano do użytku zamknięte osiedle Trzy Żagle przy ul. Olsztyńskiej (trzy budynki mieszkalne z częścią usługowo-handlową). Zob. też Hala Sportowa (Miejska Hala Sportowa).
| Ulica | Nazwa historyczna | Informacje o nazwie współczesnej | Uwagi |
|---|---|---|---|
| Arkońska | Straslunder Straße | obecna nazwa od 1945 | upamiętnia Arkonę, ośrodek kultu boga Światowida, którego czciło słowiańskie plemię Rugiów na wyspie Rugii |
| Maurycego Beniowskiego | Blücherstraße, na pamiątkę dowódcy wojsk pruskich w bitwie pod Waterloo, marszałka Gerharda Blüchera von Wahlstatta (1742–1819), w 1945 ul. Jarosława Dąbrowskiego |
obecna nazwa od 1948 | upamiętnia polskiego podróżnika pochodzenia słowacko-węgierskiego, uczestnika konfederacji barskiej (1746–1786) |
| Bolesława Krzywoustego | Fürstliche Aussicht | obecna nazwa od 1945 | upamiętnia księcia Polski z dynastii Piastów, który przyłączył Pomorze do Polski (1086–1138) |
| gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego | Saper Weg, od 1937 Colbatzer Straße, od 1945 ul. Zwycięzców, od 1946 ul. Czerwonego Sztandaru |
obecna nazwa od 25 IX 1990 | upamiętnia pułkownika WP II RP i dowódcę AK, premiera rządu Rzeczpospolitej Polskiej na uchodźctwie (1895–1966) |
| Bydgoska | od 21 VI 1972 | ||
| Bzowa | |||
| Chłopska | Konradshammerstraße | obecna nazwa od 1945 | od nr. 1 do nr. 53, nieparzyste |
| Józefa Chociszewskiego | upamiętnia pisarza, wydawcę i działacza ludowego (1837–1914) | ||
| Czerwony Dwór | Rothöferweg | obecna nazwa od 1945 | |
| Darłowska | od 1959 | ||
| Leona Droszyńskiego | Zimmerstraße | obecna nazwa od 1945 | |
| Fromborska | od 1959 | ||
| Wojciecha Kętrzyńskiego | upamiętnia historyka, publicystę i poetę, wieloletniego dyrektora Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie (1838–1918) | ||
| Kołobrzeska | Lübeckstraße | obecna nazwa od 1945 | od nr. 1 do nr. 43, nieparzyste, od nr. 2 do nr. 40, parzyste |
| Krynicka | od 21 VI 1972 | ||
| Janki Kupały | od 11 VI 1964 | upamiętnia poetę białoruskiego, działacza narodowego i jednego z twórców języka białoruskiego (1882–1942) | |
| Leszka Białego | od 2 IV 1959 | upamiętnia księcia kujawskiego i mazowieckiego z dynastii Piastów, zabitego w 1227 roku przez Świętopełka | |
| Lęborska | Bremer Straße | obecna nazwa od 1945 | |
| ks. Jana Majdera | wcześniej, od 1946, ul. Zwycięzców | od 24 VI 1999 | upamiętnia proboszcza kościoła Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego na Przymorzu (1940–1999) |
| Malborska | od 28 IX 1971 | ||
| Morawska | od 3 VII 1959 | ||
| Mściwoja II | Günthershofer-Promenade | obecna nazwa od 1945 | |
| pl. Najświętszej Marii Panny | od 24 IV 1997 | ||
| Obotrycka | od 1959 | upamiętnia plemię Słowian połabskich, Obodrytów | |
| Piastowska | Kaisersteg | obecna nazwa od 1945 | od nr. 1 do nr. 107 i od nr. 2 do nr. 88 |
| Poznańska | Lützowstraße, na pamiątkę pruskiego generała z czasów wojen napoleońskich, Ludwiga von Lützowa (1782–1834) |
obecna nazwa od 1945 | |
| Pucka | od 28 IX 1971 | ||
| al. Rzeczypospolitej | od 25 IX 1990 | strona południowa, wcześniej, od 26 III 1975, al. marsz. Konstantego Rokossowskiego | |
| Rzepichy | od 11 VI 1964 | upamiętnia żonę Piasta | |
| Sambora | Körnerstraße | obecna nazwa od 1945 | |
| Słowiańska | Humboldtstraße | obecna nazwa od 1945 | |
| Słupska | Greifswalder Straße | obecna nazwa od 1945 | |
| bp. Jana Solikowskiego | Hamburger Straße | obecna nazwa od 1945 | upamiętnia arcybiskupa lwowskiego, legata papieskiego, pisarza politycznego i dyplomatę (1539–1603) |
| Subisława | Bachstraße | obecna nazwa od 11 VI 1964 | od nr. 1 do nr. 18, upamiętnia namiestnika Pomorza Gdańskiego, pierwszego przedstawiciela dynastii Sobiesławiców |
| Szczecińska | Stettinerstraße | obecna nazwa od 1945 | |
| Śląska | Emdener Straße | obecna nazwa od 1945 | |
| Świętopełka | Yorkstraße | obecna nazwa od 1945 | |
| Tolkmicka | od 1959 | ||
| Wiatraczana | Mühlenhof, Mühlenweg | obecna nazwa od 1945 | skreślona z listy ulic Gdańska 29 XII 1999 |
| Władysławowska | od 1959 | ||
| Zgody I, II | Daheimweg | obecna nazwa od 1945 | początkowo ul. Zgody |
| Ziemowita | od 11 VI 1964 | upamiętnia księcia Polan, syna Piasta i Rzepichy | |
| Ulica | Nazwa historyczna | Informacje o nazwie współczesnej | Uwagi |
|---|---|---|---|
| Chłopska | Konradshammerstraße | obecna nazwa od 1945 | od nr. 2 do nr. 46, parzyste |
| Czarny Dwór | od 18 IV 1973 | od nr. 1 do nr. 12 | |
| Dąbrowszczaków | od 28 XI 1966 | upamiętnia polskich ochotników walczących w wojnie domowej w Hiszpanii (1936–1939) w Brygadzie im. Jarosława Dąbrowskiego przeciwko gen. Franciso Franco | |
| Jagiellońska | od 25 IX 1990 | wcześniej, od 25 I 1962, ul. Patrice Lumumby, na pamiątkę pierwszego premiera Demokratycznej Republiki Konga (1925–1961) | |
| Jantarowa | Strandpromenade | część niezamieszkana | |
| Jelitkowski Dwór | od 21 VI 2001 | ||
| Kołobrzeska | Lübeckstraße | obecna nazwa od 1945 | od nr. 42 do końca i od nr. 45 do końca |
| Obrońców Wybrzeża | od 23 IV 1971 | ||
| Olsztyńska | od 17 I 1971 | ||
| Opolska | od 28 II 1972 | ||
| Piastowska | Kaisersteg | obecna nazwa od 1945 | od nr. 90 do nr. 108, parzyste |
| Park Nadmorski im. Prezydenta Ronalda Reagana | od 28 X 2004 | upamiętnia polityka i aktora, 40. prezydenta Stanów Zjednoczonych (1911–2004) | |
| al. Rzeczypospolitej | od 25 IX 1990 | od nr. 1 do nr. 13, nieparzyste wcześniej, od 26 III 1975, al. Marszałka Konstantego Rokossowskiego | |
| Anastazego Wika-Czarnowskiego | od 29 III 2001 | ||
