KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO
| < Poprzednie | Następne > |
KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO, Gdańsk-►Przymorze Małe, plac Najświętszej Maryi Panny 1. Na fali popaździernikowej odwilży podejmowano od 1957 starania o utworzenie parafii katolickiej dla nowej dzielnicy Przymorze. Jednostkę parafialną powołano 1 X 1958, wydzielając ją z oliwskiej parafii ► kościoła (katedry) Trójcy Świętej, wybudowano na obecnym placu Najświętszej Maryi Panny (wówczas z adresem: Zwycięzców 19) murowaną, tymczasową kaplicę. Kościół docelowy, według projektu inż. arch. ► Leopolda Taraszkiewicza, na skutek oporu władz wzniesiono dopiero po kolejnym politycznym przesileniu, po ► Grudniu 1970. Zgoda na jego wybudowanie (i jednocześnie na odbudowę ► kościoła św. Brygidy) była ceną, która władze partyjne i rządowe zapłaciły za odprawienie w gdańskich kościołach 24 I 1971 specjalnej modlitwy o pokój (co miało być jednym z czynników uśmierzenia społecznych niepokojów). Prace budowlane trwały w latach 1972–1976, za zarządu jej ówczesnego administratora, szczególnie zasłużonego dla parafii ks. Jana Majdera. Władze państwowe utrudniały budowę, m.in. przez proces o nielegalne pozyskiwanie materiałów, wytoczony ks. Janowi Majderowi i 37 zaangażowanym w prace pracownikom ► Stoczni Gdańskiej, zakończony wyrokami w zawieszeniu 18 VI 1976.
Była to pierwsza w Gdańsku świątynia dwukondygnacyjna (jednocześnie dwa kościoły, górny i dolny, taki model zabudowy stosowano ze względu na liczbę mieszkańców osiedla oraz trudności w uzyskiwaniu kolejnych zezwoleń na budowę), a przy tym jeden z największych od podstaw zbudowanych kościołów w Polsce powojennej. Nowo powstającą świątynię odwiedzili w 1975 kardynał Stefan Wyszyński (zob. ► wizyty prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego w Gdańsku), a w 1976 kardynał Karol Wojtyła. Kościół dolny wraz z kompleksem przyległych doń salek katechetycznych poświęcono już w grudniu 1972, górny – w 1976 (w obu wypadkach przez ► bp. Lecha Kaczmarka). 83-metrowa, osobno stojąca (od północno-zachodniej strony kościoła) wieża-latarnia, na której budowę ówczesne władze – ze względu na jej imponującą wysokość – nie chciały wyrazić zgody, została ukończona w 1979 (po wyborze Karola Wojtyły na papieża). Zawisły na niej trzy dzwony: Maryja, Piotr i Wojciech.
Uroczystej konsekracji całego kościoła dokonał w 1992 ► abp Tadeusz Gocłowski. Parafia, po wydzieleniu w 1988 parafii pod wezwaniem św. Brata Alberta oraz w 1990 parafii pod wezwaniem św. Józefa, obejmuje obecnie Małe Przymorze, obszar od torów kolejowych po ul. Chłopską. Świątynia, popularnie nazywana okrąglakiem (lub – żartobliwie – gazownią), faktycznie zbudowana została na planie elipsy. W kościele górnym w prezbiterium od strony zachodniej znajduje się drewniana figura Chrystusa Uwielbionego umieszczona nad tabernakulum, w części południowej kaplica z ceramiczną figurą Matki Bożej Różańcowej autorstwa Janiny Karczewskiej, w części północnej kaplica chrzcielna z figurą św. Jana Chrzciciela oraz osobno – tryptyk poświęcony papieżowi Janowi Pawłowi II. Naprzeciwko prezbiterium znajduje się prospekt organowy z 40-głosowymi organami piszczałkowymi. Witraże okienne według projektu Kazimierza Kalkowskiego (o powierzchni ponad 500 m²) tworzą oryginalną Drogę Krzyżową wokół świątyni. W kościele dolnym w ołtarzu umieszczono kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, w tabernakulum ceramiczna płaskorzeźba autorstwa Anny Surajewskiej Ostatnia Wieczerza. Znajduje się tu także krypta z grobem budowniczego kościoła, ks. Jana Majdera, oraz gobelin autorstwa Marii Jujki Gdańsk zawsze wierny.
Na zachód od kościoła wybudowano dom parafialny, w kompleksie duszpasterskim dom zakonny ► serafitek. Przy kościele działa blisko 30 różnych wspólnot, stowarzyszeń i organizacji kościelnych, w tym własna orkiestra parafialna i chór Magnificat.
►Tabela: Proboszczowie parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego
