PORT GDAŃSKI
(Utworzył nową stronę „{{paper}} Skład drzewny w porcie, Matthaeus Deisch, 1761–1765[[File:Port gdański.JPG|th...”) |
|||
| (Nie pokazano 28 wersji utworzonych przez 7 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Skład drzewny w porcie | + | [[File:Pieczęć okrętowa z wizerunkiem godła Gdańska według odcisku z 1691.JPG|thumb|Pieczęć okrętowa z wizerunkiem godła Gdańska według odcisku <br/> z 1691]] |
| + | [[File:Matthaeus Deisch, Skład drzewny w porcie, 1761–1765.JPG|thumb|''Skład drzewny w porcie'', Matthaeus Deisch, 1761–1765]] | ||
| + | [[File:Port_Gdański.jpg|thumb|Przed wejściem do portu gdańskiego, około 1850]] | ||
| + | [[File: 1_Port_Gdański.jpg |thumb| Carl Anton Mann, Przed gdańskim portem, 1855]] | ||
| + | [[File: Wejście_do_portu_gdańskiego_1838.jpg |thumb| Wejście do portu gdańskiego, 1838, na podstawie obrazu Alberta Juchanowitza litografia Franza Bilsa]] | ||
| + | [[File: Port_Gdański_1911.jpg |thumb| Okręty wojenne w porcie gdańskim, na pierwszym planie drewno przygotowane do eksportu, 1911]] | ||
| + | [[File: Port_Gdańsk_1938.jpg |thumb| Główna stacja bunkrowa olei oraz instalacje tankowe „Polskiego Towarzystwa Naftowego” w porcie gdańskim; u góry po prawej kościół [[KOŚCIÓŁ NIEPOKALANEGO SERCA MARYI | kościół Wniebowstąpienia]] w Nowym Porcie, 1938]] | ||
| + | [[File: Port_baza_promowa.jpeg |thumb| Port Gdański, baza promowa, lata 70. XX wieku]] | ||
| + | '''PORT GDAŃSKI''', uniwersalny port morski i rzeczny zlokalizowany na terenie miasta Gdańska, na akwenach zachodniej części delty [[WISŁA | Wisły]], [[MOTŁAWA | Motławie]] oraz na akwenie morskim przyległym do tzw. Wyspy Portowej. Składa się z naturalnego portu wewnętrznego położonego wzdłuż Martwej Wisły ([[WISŁA | Wisła]]) i Motławy oraz sztucznego portu zewnętrznego na morskim (północnym) brzegu Wyspy Portowej o nazwie [[PORT PÓŁNOCNY | Port Północny]]. Mieści rejony (terminale) przeładunkowe, logistyczne i pasażerskie, przemysł portowy, przystanie przedsiębiorstw inżynierii i górnictwa morskiego, bazy statków administracji morskiej, przystanie postojowe, kluby sportów wodnych, dzielnice mieszkaniowo-usługowe oraz nabrzeża i grunty nieużytkowane. <br/><br/> Granica administracyjna Portu Gdańskiego obejmuje akweny: Martwą Wisłę od ujścia do Zatoki Gdańskiej do rozwidlenia Wisły Śmiałej, całą Wisłę Śmiałą i odcinek Motławy od ujścia do Wisły do [[MOST ZIELONY | Mostu Zielonego]] i [[MOST STĄGIEWNY | Mostu Stągiewnego]] oraz tereny: zachodnią część Wyspy Portowej (m.in. [[PRZERÓBKA | Przeróbka]]), pas lądu przyległy do jej wschodniego brzegu (w tym [[GÓRKI ZACHODNIE | Górki Zachodnie]]), wyspę [[OSTRÓW | Ostrów]] oraz przerwany w dwóch miejscach pas lądu o szerokości 50–700 m, przyległy do lewego brzegu Martwej Wisły od ujścia do [[PŁONIA WIELKA | Płoni Wielkiej]]. W porcie wewnętrznym akwatorium dostępne dla statków morskich kończy się na Martwej Wiśle, w miejscu przegrodzenia jej mostem drogowym na Wyspę Portową ([[MOST SIENNICKI | Most Siennicki]]) w odległości 4,5 mili morskiej (8,3 km) od główki falochronu Wschodniego. <br/><br/> Morska część Portu Gdańskiego ma 37,5 km nabrzeży, z czego przeładunkowych 11,2 km i 2,8 km pirsów przeładunkowych (wszystkie w porcie zewnętrznym), uzbrojonych łącznie w 7,7 km torów poddźwigowych. Akweny o charakterze publicznym (za ich utrzymanie odpowiada Państwo) liczą 237,8 ha w porcie zewnętrznym i 174,8 ha w morskim porcie wewnętrznym (wyłączone są odcinek Martwej Wisły między mostem na wyspę Ostrów i ujściem Motławy oraz Motława). Dopuszczalne zanurzenie statków w porcie zewnętrznym wynosi 15 m, w porcie wewnętrznym 10,2 m. Sieć kolejowa w przeładunkowej części portu ma 62,5 km, drogi i place manewrowe zajmują 49,3 ha, powierzchnie składowe 69,7 ha, w tym 10,7 ha w magazynach. Zdolność przeładunkowa Portu Gdańskiego wynosi około 60 mln ton rocznie, w tym około 49 mln ton w porcie zewnętrznym. W 2010 przeładowano 27,2 mln ton, w tym 14,4 mln ton paliw płynnych, 6,7 mln ton ładunków masowych (w tym 3,3 mln ton węgla) i 6,1 mln ton ładunków drobnicowych; w porcie wewnętrznym przeładowano 6,5 mln ton, a w porcie zewnętrznym 20,7 mln ton, co jest (2011) jego najlepszym wynikiem. W 2010 Port Gdański był pierwszy w Polsce i siódmy na Morzu Bałtyckim pod względem wielkości przeładunków oraz pierwszy w Polsce i trzeci na Morzu Bałtyckim w przeładunkach kontenerów (512 000 TEU). <br/><br/> | ||
| + | Główne wejście do portu wewnętrznego z Morza Bałtyckiego znajduje się w ujściu Martwej Wisły, zabezpieczone jest falochronami Wschodnim (długość 757 m) i Zachodnim (długość 205 m); prowadzi do niego przez przybrzeżne płycizny tor wodny o długości 2,6 mil morskich, szerokości na dnie 250–150 m, pogłębiony do 12 m i oznakowany pławami oraz nabieżnikami. Port wewnętrzny łączy się z Wisłą poprzez śluzę w [[PRZEGALINA | Przegalinie]] i jej kanał, które wybudowano między Martwą Wisłą i [[PRZEKOP WISŁY | Przekopem Wisły]]. Ujście odnogi Martwej Wisły, Wisły Śmiałej, jest drugorzędnym wejściem do portu wewnętrznego z morza. <br/><br/> | ||
| + | Port zewnętrzny ma charakter półotwarty, jego akwatorium nie jest całkowicie zamknięte falochronami; prowadzi do niego tor wodny o długości 3,4 mil morskich, szerokości na dnie 350 m, pogłębiony do 17 m i oznakowany pławami. <br/><br/> Port wewnętrzny biegnie wzdłuż brzegów Martwej Wisły obudowanych nabrzeżami, początkowo w kierunku wschodnim, do [[ZAKRĘT PIĘCIU GWIZDKÓW | Zakrętu Pięciu Gwizdków]] (na tym odcinku nazwa akwenu: Kanał Portowy), następnie w kierunku południowo-zachodnim do wyspy Ostrów utworzonej przez wykopanie kanału ([[KANAŁ KASZUBSKI | Kanał Kaszubski]]) poprzez szyję zakola Wisły. Przy południowym cyplu wyspy Ostrów uchodzi rzeka Motława, w której głębi znajduje się najstarsza, historyczna część portu. <br/><br/> | ||
| + | Linia nabrzeży portu wewnętrznego jest wydłużona przez wybudowane w brzegach Martwej Wisły baseny; w lewym, zachodnim brzegu basen Władysława IV, w prawym, wschodnim, basen Westerplatte, basen Górniczy i baseny Ostrawica I–V. Łącznie nabrzeża morskie portu wewnętrznego liczą 34,2 km, z czego 10,2 km służy do przeładunków, 11,1 km zajmuje przemysł stoczniowy, 5,3 km nabrzeża postojowe, żeglugi przybrzeżnej, przystanie i bazy armatorów (w tym 1 km nabrzeża Motławy). <br/><br/> | ||
| + | Większość nabrzeży przeładunkowych, postojowych, towarzysząca im infrastruktura i publiczne akweny portowe znajdują się pod zarządem przedsiębiorstwa użyteczności publicznej Zarząd Morskiego Portu Gdańsk SA. Wykonywaniem usług portowych, w tym przeładunkowych, zajmują się prywatni przedsiębiorcy. Przeładunki drobnicy odbywają się głównie na lewym, zachodnim brzegu Martwej Wisły w basenie Władysława IV (Wolny Obszar Celny), na nabrzeżu Oliwskim i Wiślanym; na nabrzeżu Szczecińskim mieści się Gdański Terminal Kontenerowy. Przeładunki towarów masowych odbywają się w basenie Górniczym oraz na wschodnim brzegu Kanału Kaszubskiego. Nabrzeże Chemików obsługuje Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych (GZNF Fosfory), na nabrzeżu Przemysłowym ładuje się chemikalia sypkie i płynne, kruszywa, sól. Zboża przeładowuje się na nabrzeżu Zbożowym i Bytomskim. W Kanale Portowym są dwa terminale promowe. Większość przeładunków paliw płynnych, węgla i kontenerów odbywa się w terminalach Portu Północnego. <br/><br/> | ||
| + | '''Historia.''' Port powstał najpewniej równocześnie z pierwszą osadą w X wieku ([[GRODZISKO | Grodzisko]]). Do XIII wieku rozwijał się poprzez zakładanie osobnych przystani grodu i miasta na [[PRAWO LUBECKIE | prawie lubeckim]] ([[STARE MIASTO | Stare Miasto]]) w ujściu Motławy do Wisły. Przystanie te miały drewniane nabrzeża o łącznej długości około 500 m. Upadek miasta na prawie lubeckim ([[RZEŹ GDAŃSKA W 1308 ROKU | rzeź Gdańska w 1308]]), odrodzenie życia miejskiego na [[GŁÓWNE MIASTO | Głównym Mieście]] i zmiany sieci rzecznej (odsuwanie się koryta Wisły) spowodowały w XIV wieku skoncentrowanie działalności portowej na lewym brzegu Motławy, na krótkich nabrzeżach przy [[BRAMY MIEJSKIE | bramach miejskich]] (wodnych) Głównego Miasta, a w końcu XIV wieku podjęcie budowy przystani na prawym brzegu, w miejscu obecnych [[SPICHLERZE | Spichlerzy]]. Istniały wówczas także, niezależnie, przystań komturów ([[KOMTURSTWO GDAŃSKIE | komturstwo]]) przy [[ZAMEK KRZYŻACKI | zamku]] i przystań [[MŁODE MIASTO (Jungstadt) | Młodego Miasta]] na lewym brzegu Wisły, obie zlikwidowane podczas [[WOJNA TRZYNASTOLETNIA | wojny trzynastoletniej]]. <br/><br/> | ||
| + | W końcu XVI wieku połączono pomosty przy bramach na lewym brzegu Motławy w ciągłą konstrukcję i łączna długość nabrzeży osiągnęła około 1,5 km ([[DŁUGIE POBRZEŻE | Długie Pobrzeże]]). Niedostatek akwenów i terenów wzdłuż brzegów Motławy spowodował, że około 1600 poszerzono i pogłębiono wschodnią fosę, przekształcając ją w kanał portowy (Nowa Motława). Dzięki temu długość nabrzeży wzrosła do około 2,5 km, a liczba spichlerzy do 315 (1643). W XVII wieku wzrost wielkości statków oraz zamulenie ujścia Wisły sprawiły, że nowym, dodatkowym miejscem przeładunku stała się reda, gdzie odładowywano lub doładowywano większe jednostki za pomocą tzw. burdyn. Roczne przeładunki w najlepszych okresach pierwszej połowy XVII wieku sięgały 0,5 mln ton. <br/><br/> | ||
| + | Od 1680 głównym wejściem do portu stawała się Głębia Zachodnia (obecnie Kanał Portowy); na jej południowym brzegu po I rozbiorze Polski w 1772 powstał zalążek [[NOWY PORT | Nowego Portu]], konkurencyjnej przystani pruskiej. Na początku XIX wieku port tracił na znaczeniu m.in. z powodu pogłębiającej się dysproporcji między rosnącym zanurzeniem statków a głębokością toru wodnego na Wiśle. Problem nienadążania z pogłębianiem został rozwiązany dzięki przełomowi Wisły Śmiałej w 1840. Umożliwił on oddzielenie Martwej Wisły od nurtu za pomocą śluzy, skuteczne pogłębianie i rozbudowę nabrzeży nad jej brzegami; w konsekwencji Nowy Port przejął większość obrotów zintegrowanego pod pruskimi rządami portu. Poprawa żeglowności akwenów umożliwiła także założenie bazy marynarki wojennej w 1844, przekształconej następnie w arsenał morski ([[STOCZNIA KRÓLEWSKA | Stocznia Królewska]], następnie Cesarska). <br/><br/> | ||
| + | W 1879 oddano do użytku pierwszy basen portowy (obecnie Władysława IV), w 1904 w miejsce dotychczasowej Łachy Szkutniczej ([[WARZYWÓD WIELKI I MAŁY | Warzywód Wielki]]), zbudowano kanał Kaiserhafen ([[KANAŁ KASZUBSKI | Kanał Kaszubski]]). Nabrzeża osiągnęły długość 4,6 km, a przeładunki po raz pierwszy przekroczyły 2 mln ton w 1911. W [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] portem zarządzała [[RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Rada Portu i Dróg Wodnych]] będąca jednocześnie właścicielem około 85% nabrzeży i infrastruktury portu oraz głównym inwestorem. Długość nabrzeży zwiększyła się z 21 km w 1924 do 31 km w 1938 między innymi dzięki budowie basenu Górniczego. Przeładunki wzrosły z 1,8 mln ton w 1920 do 8,6 mln w 1928, a następnie malały na rzecz Gdyni, jednak do 1932 Port Gdański był największym portem obsługującym handel Rzeczypospolitej Polskiej. W 1938 przeładowano w nim 7,1 mln ton. <br/><br/> | ||
| + | W 1945 port został uruchomiony na dotychczasowym obszarze, z wyjątkiem najbardziej zniszczonych i nieperspektywicznych (pozbawionych potencjału rozwojowego) rejonów nad Motławą. Zniszczenia nabrzeży oszacowano na 15%, magazynów – na 88%. Po odbudowie, w latach 1958–1964, poszerzono, zbyt wąskie dla współczesnych statków, Kanał Portowy i Zakręt Pięciu Gwizdków do aktualnego wymiaru. Rekordowe przeładunki z 1928 (8,6 mln ton) osiągnięto ponownie w 1968, a największe w historii obroty 14 mln ton port wewnętrzny miał w 1974. W tym samym roku uruchomiono Port Północny i w 1978 cały Port Gdański przeładował 28,3 mln ton, co do 2011 było niepobitym rekordem. {{author: MBŁ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:47, 11 maj 2024
z 1691
PORT GDAŃSKI, uniwersalny port morski i rzeczny zlokalizowany na terenie miasta Gdańska, na akwenach zachodniej części delty Wisły, Motławie oraz na akwenie morskim przyległym do tzw. Wyspy Portowej. Składa się z naturalnego portu wewnętrznego położonego wzdłuż Martwej Wisły ( Wisła) i Motławy oraz sztucznego portu zewnętrznego na morskim (północnym) brzegu Wyspy Portowej o nazwie Port Północny. Mieści rejony (terminale) przeładunkowe, logistyczne i pasażerskie, przemysł portowy, przystanie przedsiębiorstw inżynierii i górnictwa morskiego, bazy statków administracji morskiej, przystanie postojowe, kluby sportów wodnych, dzielnice mieszkaniowo-usługowe oraz nabrzeża i grunty nieużytkowane.
Granica administracyjna Portu Gdańskiego obejmuje akweny: Martwą Wisłę od ujścia do Zatoki Gdańskiej do rozwidlenia Wisły Śmiałej, całą Wisłę Śmiałą i odcinek Motławy od ujścia do Wisły do Mostu Zielonego i Mostu Stągiewnego oraz tereny: zachodnią część Wyspy Portowej (m.in. Przeróbka), pas lądu przyległy do jej wschodniego brzegu (w tym Górki Zachodnie), wyspę Ostrów oraz przerwany w dwóch miejscach pas lądu o szerokości 50–700 m, przyległy do lewego brzegu Martwej Wisły od ujścia do Płoni Wielkiej. W porcie wewnętrznym akwatorium dostępne dla statków morskich kończy się na Martwej Wiśle, w miejscu przegrodzenia jej mostem drogowym na Wyspę Portową ( Most Siennicki) w odległości 4,5 mili morskiej (8,3 km) od główki falochronu Wschodniego.
Morska część Portu Gdańskiego ma 37,5 km nabrzeży, z czego przeładunkowych 11,2 km i 2,8 km pirsów przeładunkowych (wszystkie w porcie zewnętrznym), uzbrojonych łącznie w 7,7 km torów poddźwigowych. Akweny o charakterze publicznym (za ich utrzymanie odpowiada Państwo) liczą 237,8 ha w porcie zewnętrznym i 174,8 ha w morskim porcie wewnętrznym (wyłączone są odcinek Martwej Wisły między mostem na wyspę Ostrów i ujściem Motławy oraz Motława). Dopuszczalne zanurzenie statków w porcie zewnętrznym wynosi 15 m, w porcie wewnętrznym 10,2 m. Sieć kolejowa w przeładunkowej części portu ma 62,5 km, drogi i place manewrowe zajmują 49,3 ha, powierzchnie składowe 69,7 ha, w tym 10,7 ha w magazynach. Zdolność przeładunkowa Portu Gdańskiego wynosi około 60 mln ton rocznie, w tym około 49 mln ton w porcie zewnętrznym. W 2010 przeładowano 27,2 mln ton, w tym 14,4 mln ton paliw płynnych, 6,7 mln ton ładunków masowych (w tym 3,3 mln ton węgla) i 6,1 mln ton ładunków drobnicowych; w porcie wewnętrznym przeładowano 6,5 mln ton, a w porcie zewnętrznym 20,7 mln ton, co jest (2011) jego najlepszym wynikiem. W 2010 Port Gdański był pierwszy w Polsce i siódmy na Morzu Bałtyckim pod względem wielkości przeładunków oraz pierwszy w Polsce i trzeci na Morzu Bałtyckim w przeładunkach kontenerów (512 000 TEU).
Główne wejście do portu wewnętrznego z Morza Bałtyckiego znajduje się w ujściu Martwej Wisły, zabezpieczone jest falochronami Wschodnim (długość 757 m) i Zachodnim (długość 205 m); prowadzi do niego przez przybrzeżne płycizny tor wodny o długości 2,6 mil morskich, szerokości na dnie 250–150 m, pogłębiony do 12 m i oznakowany pławami oraz nabieżnikami. Port wewnętrzny łączy się z Wisłą poprzez śluzę w Przegalinie i jej kanał, które wybudowano między Martwą Wisłą i Przekopem Wisły. Ujście odnogi Martwej Wisły, Wisły Śmiałej, jest drugorzędnym wejściem do portu wewnętrznego z morza.
Port zewnętrzny ma charakter półotwarty, jego akwatorium nie jest całkowicie zamknięte falochronami; prowadzi do niego tor wodny o długości 3,4 mil morskich, szerokości na dnie 350 m, pogłębiony do 17 m i oznakowany pławami.
Port wewnętrzny biegnie wzdłuż brzegów Martwej Wisły obudowanych nabrzeżami, początkowo w kierunku wschodnim, do Zakrętu Pięciu Gwizdków (na tym odcinku nazwa akwenu: Kanał Portowy), następnie w kierunku południowo-zachodnim do wyspy Ostrów utworzonej przez wykopanie kanału ( Kanał Kaszubski) poprzez szyję zakola Wisły. Przy południowym cyplu wyspy Ostrów uchodzi rzeka Motława, w której głębi znajduje się najstarsza, historyczna część portu.
Linia nabrzeży portu wewnętrznego jest wydłużona przez wybudowane w brzegach Martwej Wisły baseny; w lewym, zachodnim brzegu basen Władysława IV, w prawym, wschodnim, basen Westerplatte, basen Górniczy i baseny Ostrawica I–V. Łącznie nabrzeża morskie portu wewnętrznego liczą 34,2 km, z czego 10,2 km służy do przeładunków, 11,1 km zajmuje przemysł stoczniowy, 5,3 km nabrzeża postojowe, żeglugi przybrzeżnej, przystanie i bazy armatorów (w tym 1 km nabrzeża Motławy).
Większość nabrzeży przeładunkowych, postojowych, towarzysząca im infrastruktura i publiczne akweny portowe znajdują się pod zarządem przedsiębiorstwa użyteczności publicznej Zarząd Morskiego Portu Gdańsk SA. Wykonywaniem usług portowych, w tym przeładunkowych, zajmują się prywatni przedsiębiorcy. Przeładunki drobnicy odbywają się głównie na lewym, zachodnim brzegu Martwej Wisły w basenie Władysława IV (Wolny Obszar Celny), na nabrzeżu Oliwskim i Wiślanym; na nabrzeżu Szczecińskim mieści się Gdański Terminal Kontenerowy. Przeładunki towarów masowych odbywają się w basenie Górniczym oraz na wschodnim brzegu Kanału Kaszubskiego. Nabrzeże Chemików obsługuje Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych (GZNF Fosfory), na nabrzeżu Przemysłowym ładuje się chemikalia sypkie i płynne, kruszywa, sól. Zboża przeładowuje się na nabrzeżu Zbożowym i Bytomskim. W Kanale Portowym są dwa terminale promowe. Większość przeładunków paliw płynnych, węgla i kontenerów odbywa się w terminalach Portu Północnego.
Historia. Port powstał najpewniej równocześnie z pierwszą osadą w X wieku ( Grodzisko). Do XIII wieku rozwijał się poprzez zakładanie osobnych przystani grodu i miasta na prawie lubeckim ( Stare Miasto) w ujściu Motławy do Wisły. Przystanie te miały drewniane nabrzeża o łącznej długości około 500 m. Upadek miasta na prawie lubeckim ( rzeź Gdańska w 1308), odrodzenie życia miejskiego na Głównym Mieście i zmiany sieci rzecznej (odsuwanie się koryta Wisły) spowodowały w XIV wieku skoncentrowanie działalności portowej na lewym brzegu Motławy, na krótkich nabrzeżach przy bramach miejskich (wodnych) Głównego Miasta, a w końcu XIV wieku podjęcie budowy przystani na prawym brzegu, w miejscu obecnych Spichlerzy. Istniały wówczas także, niezależnie, przystań komturów ( komturstwo) przy zamku i przystań Młodego Miasta na lewym brzegu Wisły, obie zlikwidowane podczas wojny trzynastoletniej.
W końcu XVI wieku połączono pomosty przy bramach na lewym brzegu Motławy w ciągłą konstrukcję i łączna długość nabrzeży osiągnęła około 1,5 km ( Długie Pobrzeże). Niedostatek akwenów i terenów wzdłuż brzegów Motławy spowodował, że około 1600 poszerzono i pogłębiono wschodnią fosę, przekształcając ją w kanał portowy (Nowa Motława). Dzięki temu długość nabrzeży wzrosła do około 2,5 km, a liczba spichlerzy do 315 (1643). W XVII wieku wzrost wielkości statków oraz zamulenie ujścia Wisły sprawiły, że nowym, dodatkowym miejscem przeładunku stała się reda, gdzie odładowywano lub doładowywano większe jednostki za pomocą tzw. burdyn. Roczne przeładunki w najlepszych okresach pierwszej połowy XVII wieku sięgały 0,5 mln ton.
Od 1680 głównym wejściem do portu stawała się Głębia Zachodnia (obecnie Kanał Portowy); na jej południowym brzegu po I rozbiorze Polski w 1772 powstał zalążek Nowego Portu, konkurencyjnej przystani pruskiej. Na początku XIX wieku port tracił na znaczeniu m.in. z powodu pogłębiającej się dysproporcji między rosnącym zanurzeniem statków a głębokością toru wodnego na Wiśle. Problem nienadążania z pogłębianiem został rozwiązany dzięki przełomowi Wisły Śmiałej w 1840. Umożliwił on oddzielenie Martwej Wisły od nurtu za pomocą śluzy, skuteczne pogłębianie i rozbudowę nabrzeży nad jej brzegami; w konsekwencji Nowy Port przejął większość obrotów zintegrowanego pod pruskimi rządami portu. Poprawa żeglowności akwenów umożliwiła także założenie bazy marynarki wojennej w 1844, przekształconej następnie w arsenał morski ( Stocznia Królewska, następnie Cesarska).
W 1879 oddano do użytku pierwszy basen portowy (obecnie Władysława IV), w 1904 w miejsce dotychczasowej Łachy Szkutniczej ( Warzywód Wielki), zbudowano kanał Kaiserhafen ( Kanał Kaszubski). Nabrzeża osiągnęły długość 4,6 km, a przeładunki po raz pierwszy przekroczyły 2 mln ton w 1911. W II Wolnym Mieście Gdańsku portem zarządzała Rada Portu i Dróg Wodnych będąca jednocześnie właścicielem około 85% nabrzeży i infrastruktury portu oraz głównym inwestorem. Długość nabrzeży zwiększyła się z 21 km w 1924 do 31 km w 1938 między innymi dzięki budowie basenu Górniczego. Przeładunki wzrosły z 1,8 mln ton w 1920 do 8,6 mln w 1928, a następnie malały na rzecz Gdyni, jednak do 1932 Port Gdański był największym portem obsługującym handel Rzeczypospolitej Polskiej. W 1938 przeładowano w nim 7,1 mln ton.
W 1945 port został uruchomiony na dotychczasowym obszarze, z wyjątkiem najbardziej zniszczonych i nieperspektywicznych (pozbawionych potencjału rozwojowego) rejonów nad Motławą. Zniszczenia nabrzeży oszacowano na 15%, magazynów – na 88%. Po odbudowie, w latach 1958–1964, poszerzono, zbyt wąskie dla współczesnych statków, Kanał Portowy i Zakręt Pięciu Gwizdków do aktualnego wymiaru. Rekordowe przeładunki z 1928 (8,6 mln ton) osiągnięto ponownie w 1968, a największe w historii obroty 14 mln ton port wewnętrzny miał w 1974. W tym samym roku uruchomiono Port Północny i w 1978 cały Port Gdański przeładował 28,3 mln ton, co do 2011 było niepobitym rekordem.
