CHWIN STEFAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
STEFAN CHWIN (ur. 11 IV 1949 Gdańsk), prozaik, eseista, krytyk literacki, historyk literatury, grafik, naukowiec. Syn pochodzącego z Wilna ekonomisty Józefa i Aleksandry z domu Celińskiej, sanitariuszki podczas powstania warszawskiego, pedagoga. Dzieciństwo i młodość spędził w Gdańsku-Oliwie; ukończył Szkołę Podstawową nr 74 przy ul. Bolesława Krzywoustego 19, w 1968 Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie, w 1972 filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim (UG).
Od 1973 pracownik naukowy w Instytucie Filologii Polskiej UG: asystent stażysta, od kwietnia 1974 asystent, od września 1975 starszy asystent, od 1982 doktor (na podstawie rozprawy „System romantyczny” w polskiej prozie współczesnej. Na przykładzie wybranych powieści Wacława Berenta, Bruno Schulza, Stanisława Ignacego Witkiewicza, Tadeusza Konwickiego, Tadeusza Nowaka, promotor: prof. Maria Janion); od 1994 doktor habilitowany (w oparciu o dorobek i rozprawę Literatura i zdrada, od „Konrada Wallenroda” do „Małej Apokalipsy”), od 1998 profesor nadzwyczajny (uczelniany) UG, od 2013 profesor tytularny. Od 2023 na emeryturze.
Od 2. połowy lat 70. i w latach 80. XX wieku uczestnik seminariów Marii Janion na UG, członek zespołu redakcyjnego serii „Transgresje” (tom Dzieci, redakcja wspólnie z M. Janion, 1988). W latach 1997–2003 członek jury Nagrody Literackiej Nike; od 2007 członek Rady Języka Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk. Od 2009 członek Rada Kultury Gdańskiej.
W 2008 z okazji 33-lecia pracy twórczej i zbliżającej się 60. rocznicy urodzin nakładem Urzędu Miasta Gdańska ukazała się książka Gdańsk według Stefana Chwina. Twórczość powieściowa: Krótka historia pewnego żartu. Sceny z Europy Środkowowschodniej (1991), Hanemann (1995), Esther (1999), Wspólna kąpiel (razem z, żoną Krystyną Chwin, 2001), Złoty pelikan (2003), Żona prezydenta (2005), Dolina Radości (2006), Panna Ferbelin (2011). W 2002 w Teatrze Wybrzeże odbyła się premiera sztuki Hanemann (reżyseria Izabella Cywińska). Opowiadania zamieszczone w antologiach: Opowiadanie o miłości (w zbiorze Wszystkie dni lata, 2005), Puste krzesło przy wigilijnym stole (w zbiorze 9 Wigilii, 2007), Wiedeńska miłość Stacha W. (w zbiorze Wakacyjna miłość, 2008), Róża zbawienia (w zbiorze Pod dobrą gwiazdą, 2009). Eseistyka i proza wspomnieniowa: Kartki z dziennika (2004), Dziennik dla dorosłych (2008). Powieści fantastyczno-awanturnicze: Ludzie-skorpiony. Przygoda Joachima El Toro na wyspach archipelagu San Juan de la Cruz (razem z Krystyną Chwin, jako Max Lars, 1985), Człowiek-litera. Przygody Aleksandra Umwelta podczas akcji specjalnej w Górach Santa Cruz (razem z żoną Krystyną Chwin, jako Max Lars, 1989). Książki literaturoznawcze: Bez autorytetu (szkice) (razem ze Stanisławem Rośkiem, 1981), Romantyczna przestrzeń wyobraźni (1989), Literatura i zdrada: od „Konrada Wallenroda” do „Małej Apokalipsy” (1993), Samobójstwo jako doświadczenie wyobraźni (2010, Nagroda Gdyni 2011), Samobójstwo i „grzech istnienia” (2012). Artykuły, powieści, opowiadania i eseje były publikowane w Niemczech, Austrii, Anglii, Włoszech, Danii, Francji, Szwecji, Słowenii, Serbii, na Ukrainie, Litwie, Węgrzech, w Rumunii, Słowacji, Hiszpanii, Japonii, Szwajcarii, Rosji i USA.
Wystawiał również swoje prace plastyczne, m.in. w Nadbałtyckim Centrum Kultury, podczas otwarcia nowego gmachu Noeofilologii Wydziału Filologicznego UG (2015) oraz na wystawach zagranicznych, w Wiedniu, Dusseldorfie, Esslingen oraz Lipsku.
Od 1982 członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, od 1990 Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, od 1998 Polskiego PEN Clubu. W 1991 laureat Nagrody Artystycznej Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, w 1997 Nagrody im. Ericha Brosta (zob. Erich Brost), w 2002 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 2010 Medalem Księcia Mściwoja II. W 2014 laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny”. Uhonorowany odznaką „Za Zasługi dla Województwa Pomorskiego” (2010). W 2015 laureatami Nagrody im. Samuela Bogumiła Lindego. W 2012 wraz z żoną otrzymał Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”, w 2008 (za niezwykłe kreacje literackie) i w 2019 (za całokształt pracy twórczej oraz z okazji 70. urodzin) otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, w 2023 stypendium w dziedzinie kultury Miasta Gdańska.
Od maja 1971 żonaty z Krystyną z domu Turkowską, ojciec Marcina Rafała (ur. 1971) i Adama Juliusza (ur. 1979).
