FRIEDRICH JACEK, dyrektor Muzeum Narodowego w Gdańsku
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:1_Jacek_Friedrich.JPG|thumb|Jacek Friedrich]] | [[File:1_Jacek_Friedrich.JPG|thumb|Jacek Friedrich]] | ||
'''JACEK FRIEDRICH''' (ur. 8 III 1965 Gdańsk), historyk sztuki, muzealnik, dyrektor [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku. Syn Andrzeja, ekonomisty (doktorat w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie) i Alicji, muzyka, absolwentki [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej]] w Gdańsku. Uczył się w [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 25 | Szkole Podstawowej nr 25]] (1972–1974) i w [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 89 | Szkole Podstawowej nr 89]] (1974–1980). W 1984 uzyskał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym w Sopocie. W latach 1984–1988 studiował w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, od 1989 magister historii sztuki na podstawie pracy ''Wystrój plastyczny Drogi Królewskiej w Gdańsku. 1953-1955'' (promotor prof. Piotr Krakowski).<br/><br/> | '''JACEK FRIEDRICH''' (ur. 8 III 1965 Gdańsk), historyk sztuki, muzealnik, dyrektor [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku. Syn Andrzeja, ekonomisty (doktorat w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie) i Alicji, muzyka, absolwentki [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej]] w Gdańsku. Uczył się w [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 25 | Szkole Podstawowej nr 25]] (1972–1974) i w [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 89 | Szkole Podstawowej nr 89]] (1974–1980). W 1984 uzyskał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym w Sopocie. W latach 1984–1988 studiował w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, od 1989 magister historii sztuki na podstawie pracy ''Wystrój plastyczny Drogi Królewskiej w Gdańsku. 1953-1955'' (promotor prof. Piotr Krakowski).<br/><br/> | ||
| − | Od 1990 pracownik Zakładu Historii Sztuki (następnie Katedry Historii Sztuki i Instytutu Historii Sztuki) [[UNIWERSYTET GDAŃSKI| Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Od 2000, na podstawie rozprawy ''Problemy odbudowy gdańskiego Głównego Miasta w latach 1945–1956. Studium z dziejów mentalności społecznej'', doktor w zakresie historii (na Wydziale Filologiczno-Historycznym UG, promotor [[WAPIŃSKI ROMAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | prof. Roman Wapiński]]). W latach 2009–2013 zastępca dyrektora Instytutu Historii Sztuki UG. Od 2019 doktor habilitowany i profesor uczelniany UG. Jednocześnie w latach 1990–2010 wykładowca historii sztuki w [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademii Sztuk Pięknych]] w Gdańsku, w 2013–2020 dyrektor Muzeum Miasta Gdyni, od 1 I 2020 dyrektor Muzeum Narodowego w Gdańsku | + | Od 1990 pracownik Zakładu Historii Sztuki (następnie Katedry Historii Sztuki i Instytutu Historii Sztuki) [[UNIWERSYTET GDAŃSKI| Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Od 2000, na podstawie rozprawy ''Problemy odbudowy gdańskiego Głównego Miasta w latach 1945–1956. Studium z dziejów mentalności społecznej'', doktor w zakresie historii (na Wydziale Filologiczno-Historycznym UG, promotor [[WAPIŃSKI ROMAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | prof. Roman Wapiński]]). W latach 2009–2013 zastępca dyrektora Instytutu Historii Sztuki UG. Od 2019 doktor habilitowany i profesor uczelniany UG. Jednocześnie w latach 1990–2010 wykładowca historii sztuki w [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademii Sztuk Pięknych]] w Gdańsku, w 2013–2020 dyrektor Muzeum Miasta Gdyni, od 1 I 2020 30 IX 2024 dyrektor Muzeum Narodowego w Gdańsku. <br/><br/> |
Autor monografii ''Gdańskie zabytki architektury do końca XVIII wieku'' (Gdańsk 1995, 1997), ''Neue Stadt in altem Gewand. Der Wiederaufbau von Danzig 1945-1960'' (''Nowe miasto w starej szacie. Odbudowa Gdańska 1945–1960''; Köln-Weimar-Wien 2010; wydanie polskie: ''Odbudowa Głównego Miasta w Gdańsku w latach 1945-1960'' (Gdańsk 2015), ''Walka obrazów. Przedstawienia wobec idei w Wolnym Mieście Gdańsku'' (Gdańsk 2018, nagroda główna ACADEMIA 2018 w ogólnopolskim konkursie na najlepszą książkę akademicką i naukową); [[PRZEWODNIKI PO GDAŃSKU | przewodnika]] ''Gdańsk'', seria: „Miasto dla ciekawych” (2006); książek o Gdańsku dla dzieci ''Gdańsk dla młodych podróżników'' (Gdańsk 2005), ''Srebrna łyżeczka'' (Gdańsk 2007), ''Z Brugii do Gdańska. Sąd Ostateczny Hansa Memlinga'' (Gdańsk 2017).<br/><br/> | Autor monografii ''Gdańskie zabytki architektury do końca XVIII wieku'' (Gdańsk 1995, 1997), ''Neue Stadt in altem Gewand. Der Wiederaufbau von Danzig 1945-1960'' (''Nowe miasto w starej szacie. Odbudowa Gdańska 1945–1960''; Köln-Weimar-Wien 2010; wydanie polskie: ''Odbudowa Głównego Miasta w Gdańsku w latach 1945-1960'' (Gdańsk 2015), ''Walka obrazów. Przedstawienia wobec idei w Wolnym Mieście Gdańsku'' (Gdańsk 2018, nagroda główna ACADEMIA 2018 w ogólnopolskim konkursie na najlepszą książkę akademicką i naukową); [[PRZEWODNIKI PO GDAŃSKU | przewodnika]] ''Gdańsk'', seria: „Miasto dla ciekawych” (2006); książek o Gdańsku dla dzieci ''Gdańsk dla młodych podróżników'' (Gdańsk 2005), ''Srebrna łyżeczka'' (Gdańsk 2007), ''Z Brugii do Gdańska. Sąd Ostateczny Hansa Memlinga'' (Gdańsk 2017).<br/><br/> | ||
Autor i współautor wystaw, m.in. "Niechciane dziedzictwo. Różne oblicza architektury nowoczesnej w Gdańsku i Sopocie" ([[CENTRUM SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ ŁAŹNIA| Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku]], Gdańsk 2005), "Narodziny miasta. Gdyński modernizm w dwudziestoleciu międzywojennym" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2014), "Gdynia, dzieło otwarte" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2017), "Andrzej Strumiłło. Ilustracje" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2018), "Wesołych Świąt! Polskie pocztówki świąteczne z lat 1960-1975" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2018), "Captains of Illustration" (Międzynarodowe Targi Książki, Frankfurt nad Menem, 2019). <br/><br/> | Autor i współautor wystaw, m.in. "Niechciane dziedzictwo. Różne oblicza architektury nowoczesnej w Gdańsku i Sopocie" ([[CENTRUM SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ ŁAŹNIA| Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku]], Gdańsk 2005), "Narodziny miasta. Gdyński modernizm w dwudziestoleciu międzywojennym" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2014), "Gdynia, dzieło otwarte" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2017), "Andrzej Strumiłło. Ilustracje" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2018), "Wesołych Świąt! Polskie pocztówki świąteczne z lat 1960-1975" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2018), "Captains of Illustration" (Międzynarodowe Targi Książki, Frankfurt nad Menem, 2019). <br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 19:23, 17 lis 2024
JACEK FRIEDRICH (ur. 8 III 1965 Gdańsk), historyk sztuki, muzealnik, dyrektor Muzeum Narodowego w Gdańsku. Syn Andrzeja, ekonomisty (doktorat w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie) i Alicji, muzyka, absolwentki Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Gdańsku. Uczył się w Szkole Podstawowej nr 25 (1972–1974) i w Szkole Podstawowej nr 89 (1974–1980). W 1984 uzyskał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym w Sopocie. W latach 1984–1988 studiował w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, od 1989 magister historii sztuki na podstawie pracy Wystrój plastyczny Drogi Królewskiej w Gdańsku. 1953-1955 (promotor prof. Piotr Krakowski).
Od 1990 pracownik Zakładu Historii Sztuki (następnie Katedry Historii Sztuki i Instytutu Historii Sztuki) Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Od 2000, na podstawie rozprawy Problemy odbudowy gdańskiego Głównego Miasta w latach 1945–1956. Studium z dziejów mentalności społecznej, doktor w zakresie historii (na Wydziale Filologiczno-Historycznym UG, promotor prof. Roman Wapiński). W latach 2009–2013 zastępca dyrektora Instytutu Historii Sztuki UG. Od 2019 doktor habilitowany i profesor uczelniany UG. Jednocześnie w latach 1990–2010 wykładowca historii sztuki w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, w 2013–2020 dyrektor Muzeum Miasta Gdyni, od 1 I 2020 30 IX 2024 dyrektor Muzeum Narodowego w Gdańsku.
Autor monografii Gdańskie zabytki architektury do końca XVIII wieku (Gdańsk 1995, 1997), Neue Stadt in altem Gewand. Der Wiederaufbau von Danzig 1945-1960 (Nowe miasto w starej szacie. Odbudowa Gdańska 1945–1960; Köln-Weimar-Wien 2010; wydanie polskie: Odbudowa Głównego Miasta w Gdańsku w latach 1945-1960 (Gdańsk 2015), Walka obrazów. Przedstawienia wobec idei w Wolnym Mieście Gdańsku (Gdańsk 2018, nagroda główna ACADEMIA 2018 w ogólnopolskim konkursie na najlepszą książkę akademicką i naukową); przewodnika Gdańsk, seria: „Miasto dla ciekawych” (2006); książek o Gdańsku dla dzieci Gdańsk dla młodych podróżników (Gdańsk 2005), Srebrna łyżeczka (Gdańsk 2007), Z Brugii do Gdańska. Sąd Ostateczny Hansa Memlinga (Gdańsk 2017).
Autor i współautor wystaw, m.in. "Niechciane dziedzictwo. Różne oblicza architektury nowoczesnej w Gdańsku i Sopocie" ( Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku, Gdańsk 2005), "Narodziny miasta. Gdyński modernizm w dwudziestoleciu międzywojennym" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2014), "Gdynia, dzieło otwarte" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2017), "Andrzej Strumiłło. Ilustracje" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2018), "Wesołych Świąt! Polskie pocztówki świąteczne z lat 1960-1975" (Muzeum Miasta Gdyni, Gdynia 2018), "Captains of Illustration" (Międzynarodowe Targi Książki, Frankfurt nad Menem, 2019).
Od 2011 współredaktor (z Małgorzatą Omilanowską) rocznika naukowego Instytutu Historii Sztuki UG „Porta Aurea”. Członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Stowarzyszenia Historyków Sztuki (w latach 1997–2002 prezes oddziału gdańskiego), Grupy Roboczej Polskich i Niemieckich Historyków Sztuki, Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS (International Council of Monuments and Cities; Międzynarodowa Rada Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych), członek Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków przy Pomorskim Wojewódzkim Konserwatorze Zabytków w Gdańsku (w latach 2008–2011 jako jej przewodniczący). Członek (od 2018) Rady Muzeum II Wojny Światowej (zastępca przewodniczącego Rady), Rady Muzeum Stutthof w Sztutowie, Rady Kultury Gdańskiej (od 2009), Rady Programowej ds. Oddziału Głównego Muzeum Gdańska, Rady Programowej Narodowego Instytutu Dziedzictwa, Komitetu Nauk o Sztuce PAN (jako członek-specjalista); Rady Muzeum Sztuki w Łodzi, Rady Muzeum Narodowego w Gdańsku, Rady Muzeum Miasta Gdyni, Zespołu Doradców ds. wystawy głównej w Muzeum Stutthof w Sztutowie, Wojewódzkiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej dla województwa pomorskiego, Rady Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gdańska, Rady Programowej ds. rewaloryzacji ul. Długiej i Długiego Targu w Gdańsku, Rady Programowej Kongresu Kultury dla Dzieci. Od grudnia 2020 członek Rady Uczelni Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2008; za udział w ratowaniu zabytków podczas pożaru kościoła św. Katarzyny 22 VI 2006). Otrzymał Pomorską Nagrodę Muzealną (2015) za wystawę "Narodziny Miasta. Gdyński modernizm w dwudziestoleciu międzywojennym". Wyróżniony Nagrodą Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (2016) i Medalem 100-lecia Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki w Gdańsku, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego i Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki
(2022). Żonaty z Agnieszką (ur. 1966), literaturoznawczynią (doktorat na UG), adiunktką w Katedrze Historii Literatury w Instytucie Filologii Polskiej UG, zajmującą się literaturą polską drugiej połowy XIX w., autorką m.in. Bolesław Prus wobec kwestii żydowskiej (Gdańsk, 2008).
