BIELEFELDT ADOLPH, architekt
| (Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File: Hans__Bielefeldt.png |thumb| Hans Bielefeldt]] | ||
[[File:Bielefedt_Adolph.jpg|thumb|Adolph Bielefeldt]] | [[File:Bielefedt_Adolph.jpg|thumb|Adolph Bielefeldt]] | ||
[[File:Detal budynku Powszechnej Rejonowej Kasy Chorych przy ul. Wałowej, proj. Adolph Bielefeldt, 1927.JPG|thumb|Detal budynku Powszechnej Rejonowej Kasy Chorych przy<br/>ul. Wałowej, proj. Adolph Bielefeldt, 1927]] | [[File:Detal budynku Powszechnej Rejonowej Kasy Chorych przy ul. Wałowej, proj. Adolph Bielefeldt, 1927.JPG|thumb|Detal budynku Powszechnej Rejonowej Kasy Chorych przy<br/>ul. Wałowej, proj. Adolph Bielefeldt, 1927]] | ||
| + | [[File: Budynek_Zachodniopruskiego_Zakładu_Ubezpieczeniowego.jpg |thumb| Budynek Zachodniopruskiego Zakładu Ubezpieczeniowego przy [[HUCISKO | Hucisku]] z 1930, zniszczony w 1945 (w miejscu obecnego zachodniego przejścia dla pieszych przez ul. Wały Jagiellońskie, na jezdni w kierunku Oruni)]] | ||
| − | '''ADOLPH BIELEFELDT''' (12 I 1876 Herne, Westfalia – 11 XII 1934 Gdańsk), architekt. Studiował w Technische Hochschule w Karlsruhe. Pierwsze lata pracy zawodowej spędził w niemieckich pracowniach architektonicznych. W | + | '''ADOLPH BIELEFELDT''' (12 I 1876 Herne, Westfalia – 11 XII 1934 Gdańsk), architekt. Jeden z czterech synów Hansa (13 IV 1852 – 26 X 1917), kupca, od 1884 członka rady gminy w Sopocie, od 1902 władz miejskich, zasłużonego w rozwoju infrastruktury technicznej miasta, od 1881 dzierżawcy sopockiego Domu Zdrojowego, właściciela zbudowanego przez siebie w 1903 hotelu "Park Hotel", oraz Marii z domu Werminghoff (23 I 1852 – 23 I 1907), siostry sopockiego architekta Hugona Werminghoffa. Bracia Ernst (9 IV 1880 – 23 VII 1916), Walter (20 IX 1884 – 6 VII 1915), referendarz, i Günther (6 III 1890 – 22 X 1914), architekt po [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]], zginęli na frontach i wojny światowej. <br/><br/> |
| − | Członek [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. Początkowo tworzył ciężkawe biedermeierowskie bryły, pod koniec życia utrzymane w stylistyce Bauhausu, projektował także elewacje, wystroje wnętrz. Jego twórczość została ukazana na monograficznej wystawie ''Architekt Adolf Bielefeldt 1876–1934'' w salach [[DOM UPHAGENA | Domu Uphagena]] w Gdańsku w 2003 | + | Był uczniem gdańskiej [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoły św. Piotra i Pawła]], egzamin maturalny zdał w Karlsruhe. Studiował w Technische Hochschule w Karlsruhe u Carla Schäfera (1844-1908). Pierwsze lata pracy zawodowej spędził w niemieckich pracowniach architektonicznych, rozpoczął w spółce architektonicznej „Curjel & Moser”. W 1905 otworzył w Sopocie Biuro Architektoniczne i Rzemiosła Artystycznego. Przy jego współudziale lub pod jego kierunkiem powstały w Sopocie między innymi willa dla kolekcjonera [[BASNER FRIEDRICH ARTUR GUSTAV, kupiec, kolekcjoner | Friedricha Basnera]] przy obecnej ul. Chrobrego 46/48, willa Seehaus (obecnie Maryla, 1912), synagoga (niezachowana, 1913), kościół ewangelicki Pokoju (kościół Zbawiciela, projekt 1913, zakończenie budowy 1919), własny dom przy obecnej ul. Mickiewicza 5/7, a w Gdańsku [[BUDYNEK POWSZECHNEJ REJONOWEJ KASY CHORYCH | budynek Powszechnej Rejonowej Kasy Chorych]] przy Wallgasse 14 (ul. Wałowa), [[BUDYNEK ZACHODNIOPRUSKIEGO ZAKŁADU UBEZPIECZENIOWEGO (ul. Hucisko) | budynek Zachodniopruskiego Zakładu Ubezpieczeniowego]] przy [[HUCISKO | Hucisku]] (1930), [[KINO UFA-PALAST | kino Ufa-Palast]] przy St. Elisabeth-Kirchengasse 2 (ul. Elżbietańska), budynek poczty we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]] przy Bärenweg (ul. Mickiewicza) oraz [[GIMNAZJUM REALNE WE WRZESZCZU | Gimnazjum Realnego we Wrzeszczu]] przy Falkweg 7 (ul. Topolowa), budynek Monopolu Tytoniowego na [[DOLNE MIASTO | Dolnym Mieście]] przy Weidengasse (ul. Łąkowa), część [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpitala diakonis ewangelickich]], drewniany dom przedpogrzebowy na [[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarzu żydowskim na Chełmie]] (1911), [[POMNIK 17. PUŁKU ARTYLERII CIĘŻKIEJ, Brzeźno, Park Haffnera | pomnik 17. Pułku Artylerii Ciężkiej]] w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]], w którym służył w stopniu oficerskim w czasie I wojny światowej, zajmując się budową bunkrów i umocnień. Budował wille i domy czynszowe w Gdańsku i Sopocie, w tym w Gdańsku osiedle ponad 20 jednorodzinnych (bliźniaczych i szeregowych) domów przy początku Steffensweg (ul. Stefana Batorego) i przy Kronprinzenweg (ul. Podleśna), gdzie mieszkał pod nr 5.<br/><br/> |
| + | Członek [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. Początkowo tworzył ciężkawe biedermeierowskie bryły, pod koniec życia utrzymane w stylistyce Bauhausu, projektował także elewacje, wystroje wnętrz. Wraz z wujem Hugonem i kuzynem Arno Bielefeldtem był członkiem sopockiej loży masońskiej Loge Zum roten Kreuz (Pod Czerwonym Krzyżem), przemianowanej w 1907 na Zum siegenden Licht (Pod Zwycięskim Światłem) i działającej w Gdańsku ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). <br/><br/> | ||
| + | Żonaty po raz pierwszy z Susanne z domu Schultz, z którą miał syna Joachima (ur. 1910 Sopot) i córki Ursulę (ur. 1912 Sopot), od 1932 żonę generała Gottfrieda Webera (31 I 1899 Wrocław – 16 VIII 1958 Villach (Austria)), oraz Barbarę (ur. 1916 Sopot - zm. w Herne). Po raz drugi ożenił się w 1932 z Annemarie z domu Blumenthal, związek był bezdzietny. Zmarł na atak serca, oczekując na spotkanie służbowe w [[RATUSZ STAREGO MIASTA| Ratuszu Starego Miasta]] Gdańska. Pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu ewangelickim w Sopocie, z umieszczoną na nim poświęconą mu tablicą, ufundowaną przez sopockie Stowarzyszenie In Memoriam, odsłoniętą 11 XII 2012. Jego twórczość została ukazana na monograficznej wystawie ''Architekt Adolf Bielefeldt 1876–1934'' w salach [[DOM UPHAGENA | Domu Uphagena]] w Gdańsku w 2003, następnie w Muzeum Sopotu. <br/><br/> | ||
| + | W 2012 na Wydziale Ekonomii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] w Sopocie gościnne wykłady wygłosiła jego wnuczka (córka Joachima), prof. Cristine Maher, inżynier budowlana, koordynatorka międzynarodowego naukowego projektu Unii Europejskiej dotyczącego scalenia różnych form komunikacyjnych w celu usprawnienia połączeń europejskich. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:42, 8 kwi 2024
ul. Wałowej, proj. Adolph Bielefeldt, 1927
ADOLPH BIELEFELDT (12 I 1876 Herne, Westfalia – 11 XII 1934 Gdańsk), architekt. Jeden z czterech synów Hansa (13 IV 1852 – 26 X 1917), kupca, od 1884 członka rady gminy w Sopocie, od 1902 władz miejskich, zasłużonego w rozwoju infrastruktury technicznej miasta, od 1881 dzierżawcy sopockiego Domu Zdrojowego, właściciela zbudowanego przez siebie w 1903 hotelu "Park Hotel", oraz Marii z domu Werminghoff (23 I 1852 – 23 I 1907), siostry sopockiego architekta Hugona Werminghoffa. Bracia Ernst (9 IV 1880 – 23 VII 1916), Walter (20 IX 1884 – 6 VII 1915), referendarz, i Günther (6 III 1890 – 22 X 1914), architekt po Technische Hochschule Danzig, zginęli na frontach i wojny światowej.
Był uczniem gdańskiej szkoły św. Piotra i Pawła, egzamin maturalny zdał w Karlsruhe. Studiował w Technische Hochschule w Karlsruhe u Carla Schäfera (1844-1908). Pierwsze lata pracy zawodowej spędził w niemieckich pracowniach architektonicznych, rozpoczął w spółce architektonicznej „Curjel & Moser”. W 1905 otworzył w Sopocie Biuro Architektoniczne i Rzemiosła Artystycznego. Przy jego współudziale lub pod jego kierunkiem powstały w Sopocie między innymi willa dla kolekcjonera Friedricha Basnera przy obecnej ul. Chrobrego 46/48, willa Seehaus (obecnie Maryla, 1912), synagoga (niezachowana, 1913), kościół ewangelicki Pokoju (kościół Zbawiciela, projekt 1913, zakończenie budowy 1919), własny dom przy obecnej ul. Mickiewicza 5/7, a w Gdańsku budynek Powszechnej Rejonowej Kasy Chorych przy Wallgasse 14 (ul. Wałowa), budynek Zachodniopruskiego Zakładu Ubezpieczeniowego przy Hucisku (1930), kino Ufa-Palast przy St. Elisabeth-Kirchengasse 2 (ul. Elżbietańska), budynek poczty we Wrzeszczu przy Bärenweg (ul. Mickiewicza) oraz Gimnazjum Realnego we Wrzeszczu przy Falkweg 7 (ul. Topolowa), budynek Monopolu Tytoniowego na Dolnym Mieście przy Weidengasse (ul. Łąkowa), część szpitala diakonis ewangelickich, drewniany dom przedpogrzebowy na cmentarzu żydowskim na Chełmie (1911), pomnik 17. Pułku Artylerii Ciężkiej w Brzeźnie, w którym służył w stopniu oficerskim w czasie I wojny światowej, zajmując się budową bunkrów i umocnień. Budował wille i domy czynszowe w Gdańsku i Sopocie, w tym w Gdańsku osiedle ponad 20 jednorodzinnych (bliźniaczych i szeregowych) domów przy początku Steffensweg (ul. Stefana Batorego) i przy Kronprinzenweg (ul. Podleśna), gdzie mieszkał pod nr 5.
Członek Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska. Początkowo tworzył ciężkawe biedermeierowskie bryły, pod koniec życia utrzymane w stylistyce Bauhausu, projektował także elewacje, wystroje wnętrz. Wraz z wujem Hugonem i kuzynem Arno Bielefeldtem był członkiem sopockiej loży masońskiej Loge Zum roten Kreuz (Pod Czerwonym Krzyżem), przemianowanej w 1907 na Zum siegenden Licht (Pod Zwycięskim Światłem) i działającej w Gdańsku ( wolnomularstwo).
Żonaty po raz pierwszy z Susanne z domu Schultz, z którą miał syna Joachima (ur. 1910 Sopot) i córki Ursulę (ur. 1912 Sopot), od 1932 żonę generała Gottfrieda Webera (31 I 1899 Wrocław – 16 VIII 1958 Villach (Austria)), oraz Barbarę (ur. 1916 Sopot - zm. w Herne). Po raz drugi ożenił się w 1932 z Annemarie z domu Blumenthal, związek był bezdzietny. Zmarł na atak serca, oczekując na spotkanie służbowe w Ratuszu Starego Miasta Gdańska. Pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu ewangelickim w Sopocie, z umieszczoną na nim poświęconą mu tablicą, ufundowaną przez sopockie Stowarzyszenie In Memoriam, odsłoniętą 11 XII 2012. Jego twórczość została ukazana na monograficznej wystawie Architekt Adolf Bielefeldt 1876–1934 w salach Domu Uphagena w Gdańsku w 2003, następnie w Muzeum Sopotu.
W 2012 na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Gdańskiego w Sopocie gościnne wykłady wygłosiła jego wnuczka (córka Joachima), prof. Cristine Maher, inżynier budowlana, koordynatorka międzynarodowego naukowego projektu Unii Europejskiej dotyczącego scalenia różnych form komunikacyjnych w celu usprawnienia połączeń europejskich.
