FAC BOLESŁAW, prozaik, poeta
| (Nie pokazano 20 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Fac Bolesław.JPG|thumb|Bolesław Fac]] | [[File:Fac Bolesław.JPG|thumb|Bolesław Fac]] | ||
| − | '''BOLESŁAW FAC''' (9 II 1929 Międzychód nad Wartą – 12 I 2000 Gdańsk), prozaik, poeta, tłumacz. Dzieciństwo spędził w Bydgoszczy, gdzie ukończył Miejskie Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W Gdańsku od | + | [[File:Okładka książki Bolesława Faca.jpg|thumb|Okładka książki Bolesława Faca]] |
| + | |||
| + | '''BOLESŁAW FAC''' (właściwie: Antoni Bolesław) (9 II 1929 Międzychód nad Wartą – 12 I 2000 Gdańsk), prozaik, poeta, tłumacz. Syn urzędnika sądowego Alojzego (19 II 1896 – 14 XII 1970 Gdańsk) i Rozalii z domu Duszyńskiej (16 VIII 1900 – 25 VI 1973 Gdańsk). Dzieciństwo spędził w Bydgoszczy, gdzie ukończył Miejskie Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W Gdańsku z rodzicami od 1947; absolwent (1950) [[CONRADINUM | Conradinum]], w latach 1952–1954 studiował w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, w 1950–1982 pracownik [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]] (m.in. inżynier przygotowania produkcji, kierownik Centralnej Rozdzielni Dokumentacji, w latach 1964–1982 kierownik Zakładowego Ośrodka Informacji Techniczno-Ekonomicznej). Pracował także w Katedrze Filologii Germańskiej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]].<br/><br/> | ||
| + | Debiutował w 1956 wierszami na łamach studenckiego dwutygodnika [[KONTRASTY | „Kontrasty”]]. W 1959 wydał pierwszą książkę poetycką ''Gotyk dźwięku''. Animator życia literackiego i kulturalnego. Współtwórca teatru studenckiego Kontrapunkt przy [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]], Grupy Literackiej „Seledyn” (1956–1957), literacko-artystycznej grupy studenckiej [[SZKOŁA GRAFOMANÓW | Szkoła Grafomanów]] (1957–1960), od 1959 należał do [[GDAŃSKA GRUPA MŁODYCH |Gdańskiej Grupy Młodych]]. Autor kilkunastu tomików wierszy, siedmiu powieści (m.in. ''Misja specjalna'', ''Damroka'', ''Aureola, czyli powrót do Wrzeszcza'', ''Wspólne zmartwienia''), sztuk teatralnych, przekładów z literatury niemieckiej.<br/><br/> Od 1960 członek Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, w latach 1981–1983 jego prezes. W 1990 z ramienia Sojuszu Na rzecz Gdańska bezskutecznie kandydował do [[RADA MIEJSKA | Rady Miasta Gdańska]] (w wyborach otrzymał 309 głosów). Inicjator ustanowionego w 1991 Konkursu Literackiego Miasta Gdańska (od 10 X 2002 uchwała Rady Miasta im. Bolesława Faca, od 2020 Gdański Konkurs Literacki im. Bolesława Faca). W 1966 wiceprzewodniczący [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]].<br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]]. W 1974 uhonorowany [[MEDAL STOLEMA | Medalem Stolema]]. W okresie 1959–1981 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:53, 19 maj 2024
BOLESŁAW FAC (właściwie: Antoni Bolesław) (9 II 1929 Międzychód nad Wartą – 12 I 2000 Gdańsk), prozaik, poeta, tłumacz. Syn urzędnika sądowego Alojzego (19 II 1896 – 14 XII 1970 Gdańsk) i Rozalii z domu Duszyńskiej (16 VIII 1900 – 25 VI 1973 Gdańsk). Dzieciństwo spędził w Bydgoszczy, gdzie ukończył Miejskie Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W Gdańsku z rodzicami od 1947; absolwent (1950) Conradinum, w latach 1952–1954 studiował w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, w 1950–1982 pracownik Stoczni Gdańskiej (m.in. inżynier przygotowania produkcji, kierownik Centralnej Rozdzielni Dokumentacji, w latach 1964–1982 kierownik Zakładowego Ośrodka Informacji Techniczno-Ekonomicznej). Pracował także w Katedrze Filologii Germańskiej Uniwersytetu Gdańskiego.
Debiutował w 1956 wierszami na łamach studenckiego dwutygodnika „Kontrasty”. W 1959 wydał pierwszą książkę poetycką Gotyk dźwięku. Animator życia literackiego i kulturalnego. Współtwórca teatru studenckiego Kontrapunkt przy Akademii Medycznej w Gdańsku, Grupy Literackiej „Seledyn” (1956–1957), literacko-artystycznej grupy studenckiej Szkoła Grafomanów (1957–1960), od 1959 należał do Gdańskiej Grupy Młodych. Autor kilkunastu tomików wierszy, siedmiu powieści (m.in. Misja specjalna, Damroka, Aureola, czyli powrót do Wrzeszcza, Wspólne zmartwienia), sztuk teatralnych, przekładów z literatury niemieckiej.
Od 1960 członek Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, w latach 1981–1983 jego prezes. W 1990 z ramienia Sojuszu Na rzecz Gdańska bezskutecznie kandydował do Rady Miasta Gdańska (w wyborach otrzymał 309 głosów). Inicjator ustanowionego w 1991 Konkursu Literackiego Miasta Gdańska (od 10 X 2002 uchwała Rady Miasta im. Bolesława Faca, od 2020 Gdański Konkurs Literacki im. Bolesława Faca). W 1966 wiceprzewodniczący Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. W 1974 uhonorowany Medalem Stolema. W okresie 1959–1981 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
