BOCK MARTIN, burmistrz Gdańska
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''MARTIN BOCK''' (około 1425 Gdańsk – 26 XI 1484 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn [[RADA MIEJSKA | rajcy]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Gdańska [[BOCK HEINRICH | Heinricha Bocka]] (zm. 19 XI 1450 Gdańsk) i Elizabeth, córki rajcy [[STARE MIASTO | Starego Miasta]] Johanna Frone (Vrane), brat [[BOCK GEORG II | Georga Bocka II]]. <br/><br/> | + | '''MARTIN BOCK''' (około 1425 Gdańsk – 26 XI 1484 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn [[RADA MIEJSKA | rajcy]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Gdańska [[BOCK HEINRICH, rajca | Heinricha Bocka]] (zm. 19 XI 1450 Gdańsk) i Elizabeth, córki rajcy [[STARE MIASTO | Starego Miasta]] Johanna Frone (Vrane), brat [[BOCK GEORG II, burmistrz Gdańska | Georga Bocka II]]. <br/><br/> |
W czasie polsko-krzyżackiej [[WOJNA TRZYNASTOLETNIA | wojny trzynastoletniej]] (1454-1466) wspierał [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] Gdańska pożyczkami na kwotę 1600 grzywien, za co w 1472, tytułem spłaty, otrzymał w dożywotnią dzierżawę wieś Lublewo. Od 1461 był [[ŁAWA MIEJSKA | ławnikiem]], od 1462 rajcą, w 1470 [[SĘDZIA | sędzią]]. Urząd burmistrza sprawował od 1483, kiedy był drugim burmistrzem i w 1484, kiedy był pierwszym burmistrzem. W 1483 i 1484 był też [[BURGRABIOWIE | burgrabią]] królewskim w Gdańsku. Bezpośrednio po jego śmierci na urzędzie burmistrza zasiadł brat Georg (II). <br/><br/> | W czasie polsko-krzyżackiej [[WOJNA TRZYNASTOLETNIA | wojny trzynastoletniej]] (1454-1466) wspierał [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] Gdańska pożyczkami na kwotę 1600 grzywien, za co w 1472, tytułem spłaty, otrzymał w dożywotnią dzierżawę wieś Lublewo. Od 1461 był [[ŁAWA MIEJSKA | ławnikiem]], od 1462 rajcą, w 1470 [[SĘDZIA | sędzią]]. Urząd burmistrza sprawował od 1483, kiedy był drugim burmistrzem i w 1484, kiedy był pierwszym burmistrzem. W 1483 i 1484 był też [[BURGRABIOWIE | burgrabią]] królewskim w Gdańsku. Bezpośrednio po jego śmierci na urzędzie burmistrza zasiadł brat Georg (II). <br/><br/> | ||
| − | W związku z wybuchem w 1469 czteroletniej wojny morskiej, którą Gdańsk wraz z innymi miastami [[HANZA | Hanzy]] oraz Danią wypowiedział Anglii, uczestniczył jako reprezentant miasta w rozmowach podczas zjazdu w Lubece. Na zjeździe miast hanzeatyckich 24 VIII 1470 wraz z innymi przedstawicielami Gdańska: rajcą Johannem Winkeldorfem i sekretarzem miejskim Mathiasem Westphalem, opowiedział się za wprowadzeniem represji wobec Anglików i zakazem handlu ich suknem. W 1472, wraz z rajcą [[SCHEWECKE JOHANN I | Johannem Scheweckem]] reprezentował Gdańsk na zjeździe stanów Prus Królewskich w Elblągu. <br/><br/> | + | W związku z wybuchem w 1469 czteroletniej wojny morskiej, którą Gdańsk wraz z innymi miastami [[HANZA | Hanzy]] oraz Danią wypowiedział Anglii, uczestniczył jako reprezentant miasta w rozmowach podczas zjazdu w Lubece. Na zjeździe miast hanzeatyckich 24 VIII 1470 wraz z innymi przedstawicielami Gdańska: rajcą Johannem Winkeldorfem i sekretarzem miejskim Mathiasem Westphalem, opowiedział się za wprowadzeniem represji wobec Anglików i zakazem handlu ich suknem. W 1472, wraz z rajcą [[SCHEWECKE JOHANN I, burmistrz Gdańska | Johannem Scheweckem]] reprezentował Gdańsk na zjeździe stanów Prus Królewskich w Elblągu. <br/><br/> |
| − | Należał do zamożnej grupy kupców i armatorów, którzy prowadzili dalekosiężne interesy handlowe. Potwierdzone są jego kontakty z rodziną Stedyng zamieszkującą w Bremie, która po jego śmierci domagała się od krewnych zwrotu długu w postaci 12 reńskich guldenów. Czerpał również dochody z wymiany towarowej prowadzonej z krewnym, poznańskim kupcem [[BOCK GEORG I | Georgiem Bockiem I]], synem rajcy gdańskiego Johanna oraz Katheriny, córki burmistrza [[LETZKAU CONRAD | Conrada Letzkaua]]. W 1464 wraz z rajcą Johannem Lehmannem brał udział w rokowaniach z Francuzami w sprawie rozliczeń za remont zacumowanej w porcie nad Motławą karaweli „Pierre de La Rochelle” ([[PETER VON DANZIG | „Peter von Danzig”]]). W lutym 1470, wraz z rajcą miejskim Johannem Peckowem wszedł w skład komisji dokonującej lustracji tego statku.<br/><br/> | + | Należał do zamożnej grupy kupców i armatorów, którzy prowadzili dalekosiężne interesy handlowe. Potwierdzone są jego kontakty z rodziną Stedyng zamieszkującą w Bremie, która po jego śmierci domagała się od krewnych zwrotu długu w postaci 12 reńskich guldenów. Czerpał również dochody z wymiany towarowej prowadzonej z krewnym, poznańskim kupcem [[BOCK GEORG I, burmistrz | Georgiem Bockiem I]], synem rajcy gdańskiego Johanna oraz Katheriny, córki burmistrza [[LETZKAU CONRAD, burmistrz Głównego Miasta Gdańska | Conrada Letzkaua]]. W 1464 wraz z rajcą Johannem Lehmannem brał udział w rokowaniach z Francuzami w sprawie rozliczeń za remont zacumowanej w porcie nad Motławą karaweli „Pierre de La Rochelle” ([[PETER VON DANZIG, karawela | „Peter von Danzig”]]). W lutym 1470, wraz z rajcą miejskim Johannem Peckowem wszedł w skład komisji dokonującej lustracji tego statku.<br/><br/> |
| − | Był dwukrotnie żonaty. W 1464 poślubił Margerethę (zm. 1468), wdowę po pochodzącym z Wesel (Nadrenia) kupcu Rolfie Mandtcie i od 1451 wdowę po pochodzącym z Kleve kupcu | + | Był dwukrotnie żonaty. W 1464 poślubił Margerethę (zm. 1468), wdowę po pochodzącym z Wesel (Nadrenia) kupcu Rolfie Mandtcie i od 1451 wdowę po pochodzącym z Kleve kupcu Johannie Stutte. W 1469 ożenił się z Nale (1428–1495), córką [[FERBER EBERHARD, burmistrz Gdańska | Eberharda Ferbera]] i Dorothey Eppenschede, wdową po Tiedemannie Langenbeke. Najprawdopodobniej nie doczekał się potomstwa. {{author:EB}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 00:33, 6 gru 2022
MARTIN BOCK (około 1425 Gdańsk – 26 XI 1484 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn rajcy Głównego Miasta Gdańska Heinricha Bocka (zm. 19 XI 1450 Gdańsk) i Elizabeth, córki rajcy Starego Miasta Johanna Frone (Vrane), brat Georga Bocka II.
W czasie polsko-krzyżackiej wojny trzynastoletniej (1454-1466) wspierał Radę Miejską Gdańska pożyczkami na kwotę 1600 grzywien, za co w 1472, tytułem spłaty, otrzymał w dożywotnią dzierżawę wieś Lublewo. Od 1461 był ławnikiem, od 1462 rajcą, w 1470 sędzią. Urząd burmistrza sprawował od 1483, kiedy był drugim burmistrzem i w 1484, kiedy był pierwszym burmistrzem. W 1483 i 1484 był też burgrabią królewskim w Gdańsku. Bezpośrednio po jego śmierci na urzędzie burmistrza zasiadł brat Georg (II).
W związku z wybuchem w 1469 czteroletniej wojny morskiej, którą Gdańsk wraz z innymi miastami Hanzy oraz Danią wypowiedział Anglii, uczestniczył jako reprezentant miasta w rozmowach podczas zjazdu w Lubece. Na zjeździe miast hanzeatyckich 24 VIII 1470 wraz z innymi przedstawicielami Gdańska: rajcą Johannem Winkeldorfem i sekretarzem miejskim Mathiasem Westphalem, opowiedział się za wprowadzeniem represji wobec Anglików i zakazem handlu ich suknem. W 1472, wraz z rajcą Johannem Scheweckem reprezentował Gdańsk na zjeździe stanów Prus Królewskich w Elblągu.
Należał do zamożnej grupy kupców i armatorów, którzy prowadzili dalekosiężne interesy handlowe. Potwierdzone są jego kontakty z rodziną Stedyng zamieszkującą w Bremie, która po jego śmierci domagała się od krewnych zwrotu długu w postaci 12 reńskich guldenów. Czerpał również dochody z wymiany towarowej prowadzonej z krewnym, poznańskim kupcem Georgiem Bockiem I, synem rajcy gdańskiego Johanna oraz Katheriny, córki burmistrza Conrada Letzkaua. W 1464 wraz z rajcą Johannem Lehmannem brał udział w rokowaniach z Francuzami w sprawie rozliczeń za remont zacumowanej w porcie nad Motławą karaweli „Pierre de La Rochelle” ( „Peter von Danzig”). W lutym 1470, wraz z rajcą miejskim Johannem Peckowem wszedł w skład komisji dokonującej lustracji tego statku.
Był dwukrotnie żonaty. W 1464 poślubił Margerethę (zm. 1468), wdowę po pochodzącym z Wesel (Nadrenia) kupcu Rolfie Mandtcie i od 1451 wdowę po pochodzącym z Kleve kupcu Johannie Stutte. W 1469 ożenił się z Nale (1428–1495), córką Eberharda Ferbera i Dorothey Eppenschede, wdową po Tiedemannie Langenbeke. Najprawdopodobniej nie doczekał się potomstwa.
