ROGIŃSKI ŁUKASZ, artysta plastyk, grafik, ceramik
| < Poprzednie | Następne > |
ŁUKASZ ROGIŃSKI (ur. 27 II 1936 Wilno), artysta plastyk, malarz, grafik, ceramik, twórca akwafort, drzeworytów, mozaik. Syn artystów ► Bolesława Rogińskiego i Władysławy z domu Żukowskiej, siostry artysty plastyka ► Stanisława Żukowskiego. Brat ► Justyny i Małgorzaty (1943–2023), historyka sztuki i archeologa. Rodzice od wczesnego dzieciństwa zabierali go w plenery i na wędrówki po Wileńszczyźnie. Dzieciństwo spędził w Wilnie, w dzielnicy Wilcza Łapa.
Po zakończeniu II wojny światowej, w maju 1945, zamieszkał z rodziną w Gdańsku-►Wrzeszczu przy ul. Zbyszka z Bogdańca. Ukończył Szkołę Podstawową nr 18; w 1954 zdał maturę w ► II Liceum Ogólnokształcącym. Po maturze był junakiem w Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”; pracował przy sianokosach oraz na wykopkach w państwowych gospodarstwach rolnych w okolicach Gdańska. Od 1954 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP) w Gdańsku (od 1996 ► Akademia Sztuk Pięknych), od 1956 grafikę u ► Juliusza Studnickiego, w 1960 obronił z dyplom w pracowni malarstwa ► Tadeusza Piotra Potworowskiego.
W latach 1962–1965 był nauczycielem rysunku i malarstwa w Studium Nauczycielskim w Ełku, następnie przez rok nauczycielem rysunku w szkole wikliniarstwa w Kwidzynie. Od 1965 do 1969 był asystentem w Pracowni Rysunku i Malarstwa u ► Bohdana Borowskiego w PWSSP w Gdańsku. Od 1962 członek Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP) Okręgu Gdańskiego.
Autor dekoracyjnego sgraffito na elewacjach odbudowanych kamienic przy ► ul. Szerokiej 38/40 (przeznaczonych na siedzibę ► Wydawnictwa Morskiego) oraz zdobień na fasadach sześciu kamienic przy ul. Grobla I. Opisany kwartał kamienic stanowi największy kompleks budynków zdobiony przez jednego autora. Dekoracje ukończył jesienią 1969. Wraz z ojcem Bolesławem zaprojektował, a następnie zrealizował fontannę z betonowymi misami o różnej wysokości na Skwerze Kościuszki w Gdyni. Prace nad projektem trwały od 1971 do 1974 i powstawały w ścisłej współpracy z Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji w Gdyni. To specjalne zamówienie władz Gdyni związane było z Operacją Żagiel / Cutty Sark Tall Ships’ Races, pierwszym tego typu wydarzeniem za tzw. „żelazną kurtyną” (zlot żaglowców miał miejsce w Gdyni od 18 do 21 lipca 1974).
W latach 1975–1985, także z ojcem Bolesławem, organizował polsko-fińskie konkursy grafiki marynistycznej. Angażował się w prowadzenie plenerów. W 1977 otrzymał nagrodę miasta Turku za udział w II Polsko-Fińskim Konkursie Grafiki Marynistycznej. W 1989, z inicjatywy siostry Justyny, stworzył pracownię ceramiczną dla osób z niepełnosprawnościami dla podopiecznych Fundacji „Sprawni Inaczej”. Także w 1989 założył Warsztat Artystyczny, firmę rodzinną zajmującą się produkcją wyrobów ceramicznych. Wraz z upływem czasu przedsiębiorstwo zaczęło wyrabiać materiały budowlane (ręcznie formowane cegły, kształtki, detale architektoniczne, płytki podłogowe). Uczestniczył w pracach konserwatorskich murów podzamcza zamku w Gniewie (2003) oraz w procesie rewitalizacji murów i baszt zamku w Poznaniu (2008), a także przy remoncie dworku w Prusewie, kościołów w Piasecznie koło Gniewu oraz w Reszlu. Materiały budowlane wykorzystywane były także przy konserwacji gdańskich kościołów ► św. Katarzyny i ► św. Jana, przy uzupełnianiu ubytków ► Mostu Krowiego, przy rewitalizacji budynków koszar, stanowiących część kompleksu mieszkalno-usługowego Garnizon we Wrzeszczu (między ul. Szymanowskiego, ul. Chrzanowskiego, ► al. Grunwaldzką i ► al. Żołnierzy Wyklętych). W Elblągu przygotowywał posadzki dla Muzeum Archeologicznego, Biblioteki Miejskiej oraz Galerii Sztuki EL.
Wykonywał prace w różnorodnych technikach (drzeworyt, litografia, ceratoryt, akwatinta, akwatinta z mezzotintą), także metalowych; twórca własnych technik plastycznych. Swoje prace prezentował na kilkudziesięciu wystawach zbiorowych (od 1961) i kilkunastu indywidualnych (od 1967). W 1962 został laureatem pierwszej nagrody w Ogólnopolskim Konkursie „Od Ikara do Kosmosu” na grafikę lotniczą organizowanym przez ZPAP za pracę Dedal oraz drugiej nagrody za grafikę Dedal i Ikar.
Jego prace znajdują się zarówno w zbiorach prywatnych, jak i publicznych, w kolekcjach muzealnych (m.in. w ► Muzeum Narodowym w Gdańsku, Muzeum Narodowym w Szczecinie, ► Muzeum Gdańska, Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, a także w Turku, Malborku i Słupsku) oraz bibliotecznych (m.in. w ► Bibliotece Gdańskiej Polskiej Akademii Nauk i bibliotece uniwersyteckiej w Toruniu), oraz w zbiorach polskiej grafiki w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta. Jego grafiki i rysunki często stawały się prezentami dla osób odwiedzających Gdańsk; do obdarowanych należeli m.in. papież Jan Paweł II, premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher, amerykańska aktorka Jane Fonda, poeta Czesław Miłosz, polityk Jan Nowak Jeziorański. Jego naczynia ceramiczne stanowią wystrój wystawy stałej w ► Muzeum Archeologicznym w Gdańsku, w oddziale Spichlerz „Błękitny Baranek”. 14 XII 2024 w Piwnicy Romańskiej odbył się wernisaż wystawy jego prac z cyklu "Malowanie światłem", przy wykonaniu których wykorzystał właściwości szkła.
Uhonorowany w 1977 odznakami ► „Za zasługi dla Gdańska” i ► „Zasłużonym ziemi gdańskiej”, w 1980 otrzymał brązowy, w 1985 srebrny medal „Za zasługi dla obronności kraju” za organizację plenerów na terenach wojskowych. Był laureatem nagrody burmistrza Turku (Finlandia). Laureat ► Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury w 1978 oraz w 2023 z okazji jubileuszu 70-lecia działalności twórczej, a także Nagrody Artystycznej ► Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1989). Ojciec Katarzyny (ur. 1964), psychologa, oraz Grzegorza (ur. 1974), absolwenta gdańskiej ASP.
