FAC BOLESŁAW, prozaik, poeta
| < Poprzednie | Następne > |
BOLESŁAW FAC (9 II 1929 Międzychód nad Wartą – 12 I 2000 Gdańsk), prozaik, poeta, tłumacz. Dzieciństwo spędził w Bydgoszczy, gdzie ukończył Miejskie Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W Gdańsku od roku 1947; absolwent (1950) Conradinum, w latach 1952–1954 studiował w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, w 1950–1982 pracownik Stoczni Gdańskiej (między innymi inżynier przygotowania produkcji, kierownik Centralnej Rozdzielni Dokumentacji, w latach 1964–1982 kierownik Zakładowego Ośrodka Informacji Techniczno-Ekonomicznej). Pracował także w Katedrze Filologii Germańskiej Uniwersytetu Gdańskiego.
Debiutował w roku 1956 wierszami na łamach studenckiego dwutygodnika „Kontrasty”. W 1959 roku wydał pierwszą książkę poetycką Gotyk dźwięku. Animator życia literackiego i kulturalnego. Współtwórca teatru studenckiego Kontrapunkt przy Akademii Medycznej w Gdańsku, Grupy Literackiej „Seledyn” (1956–1957), literacko-artystycznej grupy studenckiej Szkoła Grafomanów (1957–1960), od roku 1959 należał do Gdańskiej Grupy Młodych. Autor kilkunastu tomików wierszy, siedmiu powieści (między innymi Misja specjalna, Damroka, Aureola, czyli powrót do Wrzeszcza, Wspólne zmartwienia), sztuk teatralnych, przekładów z literatury niemieckiej.
Od roku 1960 członek Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, w latach 1981–1983 jego prezes. Inicjator ustanowionego w 1991 roku Konkursu Literackiego Miasta Gdańska (od 10 X 2002 uchwała Rady Miasta imienia Bolesława Faca). W 1966 wiceprzewodniczący Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. W 1974 uhonorowany Medalem Stolema. W okresie 1959–1981 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
