SZYCHLIŃSKI GRZEGORZ, inżynier mechanik, muzealnik
| < Poprzednie | Następne > |
GRZEGORZ SZYCHLIŃSKI (ur. 12 III 1955 Gdańsk), inżynier mechanik, muzealnik. W 1973 roku ukończył IX Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku, w 1979 Wydział Budowy Maszyn Politechniki Gdańskiej (PG). W latach 1979–1981 pracował w gdańskiej placówce Instytutu Mechanizacji Budownictwa (IMD). W 1980 członek „Solidarności”, współorganizator koła w miejscu pracy, w stanie wojennym, w grudniu 1982, zwolniony z IMD. W 1983 konstruktor w gdańskim biurze projektowym Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Dźwignic i Urządzeń Transportowych z Bytomia, w latach 1983–1990 pracownik wysokościowy w Klubie Wysokogórskim Trójmiasto. Od 1987 roku doktor nauk technicznych (PG). W latach 1991–2013 inspektor ds. zabytków techniki w Wojewódzkim Urzędzie Ochrony Zabytków. Od 1 IV 1996 roku kustosz i kierownik w utworzonym z jego inspiracji Muzeum Zegarów Wieżowych, które dzięki porozumieniu z OO. karmelitami znalazło siedzibę w wieży kościoła św. Katarzyny i weszło w skład struktury Muzeum Historycznego Miasta Gdańska (MHMG) w randze pracowni. W 1999 roku, po otrzymaniu od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego nagrody Sybilli, pracownię podniesiono do rangi Oddziału Zegarów Wieżowych, którego od 1 III 1999 został kierownikiem. Od 2007 roku starszy kustosz, od 2010 zastępca dyrektora MHMG ds. ochrony dziedzictwa kulturowego, od 2011 kustosz dyplomowany. Oprócz prac rekonstrukcyjnych starych mechanizmów zegarowych (zegar kolebnikowy w Żukowie), zrekonstruował urządzenie Kuli Czasu na zabytkowej latarni w Nowym Porcie, i inne. Opracował konstrukcję i kierował pracą zespołu, który zbudował precyzyjny Zegar Wahadłowy Hevelius-2011, obecnie najdokładniejszy zegar wahadłowy na świecie (dedykowano go Janowi Heweliuszowi w 400-lecie urodzin) oraz zgłosił projekt ideowy i koordynował pracę zespołu budującego pierwszy na świecie zegar pulsarowy, który działa na poddaszach kościoła św. Katarzyny w Oddziale Zegarów Wieżowych MHMG. Z jego inspiracji i z jego bezpośrednim udziałem ukończono w 1998 roku odbudowę carillonu kościoła św. Katarzyny (czwarta oktawa i gra ręczna), w 2001 carillonu Ratusza Głównego Miasta i w 2009 wykonanie carillonu mobilnego ( carillony). Pomysłodawca i zwycięzca konkursu Światowej Federacji Carillonowej, dzięki czemu w 2006 roku Gdańsk był gospodarzem Światowego Kongresu Carillonowego (zorganizowanym po raz pierwszy w Polsce). Członek założyciel i pierwszy prezes (od 2003) Polskiego Stowarzyszenia Carillonowego. Członek honorowy (od 2011) Litewskiej Gildii Carillonistów, członek British Horological Institute w stopniu member (od 2005) i w stopniu fellow (od 2008), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (od 2011), Stowarzyszenia Muzealników Polskich (od 2012), Klubu Wysokogórskiego Trójmiasto (od 1974). Odznaczony Srebrnym (2000) i Złotym Krzyżem Zasługi (2005). Wyróżniony w 1997 roku Złotą Odznaką Opieki nad Zabytkami, dwukrotnie Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska ( nagrody miasta Gdańska: kulturalne i naukowe): w 1999 „za konsekwentne dążenie do stworzenia Muzeum Zegarów Wieżowych i rozbudowania carillonu kościoła św. Katarzyny”, w 2006 za „wkład intelektualny i merytoryczny w przygotowanie wystawy «Zegary Gdańskie»”, w 2006 Medalem Prezydenta Miasta Gdańska, w 2007 Medalem Św. Wojciecha. Autor m.in.: Zegar wahadłowy Jana Heweliusza. Próba rekonstrukcji w oparciu o urządzenie „kuli Księżyca” zegara Katedry Oliwskiej (w: Zegary mechaniczne, Toruń 2000); Konstrukcja mechanizmu carillonu z 1561 roku Johannesa Moora z Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku (w: Ludwisarstwo w Polsce, Toruń 2003); Odbudowa zniszczonych carillonów Gdańska (w: Gdańskie carillony, Gdańsk 2003); Zegary wieżowe Gdańska (w: Zegary gdańskie, Gdańsk 2005); The Gdańsk Time Ball („Horological Journal”, May 2010).
