SZYCHLIŃSKI GRZEGORZ, inżynier mechanik, muzealnik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''GRZEGORZ SZYCHLIŃSKI''' (ur. 12 III 1955 Gdańsk), inżynier mechanik, muzealnik. W 1973 roku ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcące]] w Gdańsku, w 1979 Wydział Budowy Maszyn [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W latach 1979–1981 pracował w gdańskiej placówce Instytutu Mechanizacji Budownictwa (IMD). W 1980 członek [[SOLIDARNOŚĆ | „Solidarności]]”, współorganizator koła w miejscu pracy, w [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]], w grudniu 1982, zwolniony z IMD. W 1983 konstruktor w gdańskim biurze projektowym Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Dźwignic i Urządzeń Transportowych z Bytomia, w latach 1983–1990 pracownik wysokościowy w Klubie Wysokogórskim Trójmiasto. Od 1987 roku doktor nauk technicznych (PG). W latach 1991–2013 inspektor ds. zabytków techniki w Wojewódzkim Urzędzie Ochrony Zabytków. Od 1 IV 1996 roku kustosz i kierownik w utworzonym z jego inspiracji Muzeum Zegarów Wieżowych, które dzięki porozumieniu z [[KARMELICI | OO. karmelitami]] znalazło siedzibę w wieży [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] i weszło w skład struktury [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historycznego Miasta Gdańska]] (MHMG) w randze pracowni. W 1999 roku, po otrzymaniu od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego nagrody Sybilli, pracownię podniesiono do rangi Oddziału Zegarów Wieżowych, którego od 1 III 1999 został kierownikiem. Od 2007 roku starszy kustosz, od 2010 zastępca dyrektora MHMG ds. ochrony dziedzictwa kulturowego, od 2011 kustosz dyplomowany. Oprócz prac rekonstrukcyjnych starych mechanizmów zegarowych (zegar kolebnikowy w Żukowie), zrekonstruował urządzenie [[KULA CZASU | Kuli Czasu]] na zabytkowej latarni w Nowym Porcie, i inne. Opracował konstrukcję i kierował pracą zespołu, który zbudował precyzyjny [[ZEGAR WAHADŁOWY HEVELIUS-2011 | Zegar Wahadłowy Hevelius-2011]], obecnie najdokładniejszy zegar wahadłowy na świecie (dedykowano go Janowi Heweliuszowi w 400-lecie urodzin) oraz zgłosił projekt ideowy i koordynował pracę zespołu budującego pierwszy na świecie [[ZEGAR PULSAROWY | zegar pulsarowy]], który działa na poddaszach kościoła św. Katarzyny w Oddziale Zegarów Wieżowych MHMG. Z jego inspiracji i z jego bezpośrednim udziałem ukończono w 1998 roku odbudowę carillonu kościoła św. Katarzyny (czwarta oktawa i gra ręczna), w 2001 carillonu [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] i w 2009 wykonanie carillonu mobilnego ([[CARILLONY | carillony]]). Pomysłodawca i zwycięzca konkursu Światowej Federacji Carillonowej, dzięki czemu w 2006 roku Gdańsk był gospodarzem Światowego Kongresu Carillonowego (zorganizowanym po raz pierwszy w Polsce). Członek założyciel i pierwszy prezes (od 2003) Polskiego Stowarzyszenia Carillonowego. Członek honorowy (od 2011) Litewskiej Gildii Carillonistów, członek British Horological Institute w stopniu ''member'' (od 2005) i w stopniu ''fellow'' (od 2008), [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (od 2011), Stowarzyszenia Muzealników Polskich (od 2012), Klubu Wysokogórskiego Trójmiasto (od 1974). Odznaczony Srebrnym (2000) i Złotym Krzyżem Zasługi (2005). Wyróżniony w 1997 roku Złotą Odznaką Opieki nad Zabytkami, dwukrotnie Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | nagrody miasta Gdańska: kulturalne i naukowe]]): w 1999 „za konsekwentne dążenie do stworzenia Muzeum Zegarów Wieżowych i rozbudowania carillonu kościoła św. Katarzyny”, w 2006 za „wkład intelektualny i merytoryczny w przygotowanie wystawy «Zegary Gdańskie»”, w 2006 [[MEDAL PREZYDENTA MIASTA GDAŃSKA | Medalem Prezydenta Miasta Gdańska, w 2007 [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem Św. Wojciecha]]. Autor m.in.: ''Zegar wahadłowy Jana Heweliusza. Próba rekonstrukcji w oparciu o urządzenie „kuli Księżyca” zegara Katedry Oliwskiej'' (w: ''Zegary mechaniczne'', Toruń 2000); ''Konstrukcja mechanizmu carillonu z 1561 roku Johannesa Moora z Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku'' (w: ''Ludwisarstwo w Polsce'', Toruń 2003); ''Odbudowa zniszczonych carillonów Gdańska'' (w: ''Gdańskie carillony'', Gdańsk 2003); ''Zegary wieżowe Gdańska'' (w: ''Zegary gdańskie'', Gdańsk 2005); ''The Gdańsk Time Ball'' („Horological Journal”, May 2010). {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''GRZEGORZ SZYCHLIŃSKI''' (ur. 12 III 1955 Gdańsk), inżynier mechanik, muzealnik. W 1973 roku ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcące]] w Gdańsku, w 1979 Wydział Budowy Maszyn [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W latach 1979–1981 pracował w gdańskiej placówce Instytutu Mechanizacji Budownictwa (IMD). W 1980 członek [[SOLIDARNOŚĆ | „Solidarności]]”, współorganizator koła w miejscu pracy, w [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]], w grudniu 1982, zwolniony z IMD. W 1983 konstruktor w gdańskim biurze projektowym Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Dźwignic i Urządzeń Transportowych z Bytomia, w latach 1983–1990 pracownik wysokościowy w Klubie Wysokogórskim Trójmiasto. Od 1987 roku doktor nauk technicznych (PG). W latach 1991–2013 inspektor ds. zabytków techniki w Wojewódzkim Urzędzie Ochrony Zabytków. Od 1 IV 1996 roku kustosz i kierownik w utworzonym z jego inspiracji Muzeum Zegarów Wieżowych, które dzięki porozumieniu z [[KARMELICI | OO. karmelitami]] znalazło siedzibę w wieży [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] i weszło w skład struktury [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historycznego Miasta Gdańska]] (MHMG) w randze pracowni. W 1999 roku, po otrzymaniu od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego nagrody Sybilli, pracownię podniesiono do rangi Oddziału Zegarów Wieżowych, którego od 1 III 1999 został kierownikiem. Od 2007 roku starszy kustosz, od 2010 zastępca dyrektora MHMG ds. ochrony dziedzictwa kulturowego, od 2011 kustosz dyplomowany. Oprócz prac rekonstrukcyjnych starych mechanizmów zegarowych (zegar kolebnikowy w Żukowie), zrekonstruował urządzenie [[KULA CZASU | Kuli Czasu]] na zabytkowej latarni w Nowym Porcie, i inne. Opracował konstrukcję i kierował pracą zespołu, który zbudował precyzyjny [[ZEGAR WAHADŁOWY HEVELIUS-2011 | Zegar Wahadłowy Hevelius-2011]], obecnie najdokładniejszy zegar wahadłowy na świecie (dedykowano go Janowi Heweliuszowi w 400-lecie urodzin) oraz zgłosił projekt ideowy i koordynował pracę zespołu budującego pierwszy na świecie [[ZEGAR PULSAROWY | zegar pulsarowy]], który działa na poddaszach kościoła św. Katarzyny w Oddziale Zegarów Wieżowych MHMG. Z jego inspiracji i z jego bezpośrednim udziałem ukończono w 1998 roku odbudowę carillonu kościoła św. Katarzyny (czwarta oktawa i gra ręczna), w 2001 carillonu [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] i w 2009 wykonanie carillonu mobilnego ([[CARILLONY | carillony]]). Pomysłodawca i zwycięzca konkursu Światowej Federacji Carillonowej, dzięki czemu w 2006 roku Gdańsk był gospodarzem Światowego Kongresu Carillonowego (zorganizowanym po raz pierwszy w Polsce). Członek założyciel i pierwszy prezes (od 2003) Polskiego Stowarzyszenia Carillonowego. Członek honorowy (od 2011) Litewskiej Gildii Carillonistów, członek British Horological Institute w stopniu ''member'' (od 2005) i w stopniu ''fellow'' (od 2008), [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (od 2011), Stowarzyszenia Muzealników Polskich (od 2012), Klubu Wysokogórskiego Trójmiasto (od 1974). Odznaczony Srebrnym (2000) i Złotym Krzyżem Zasługi (2005). Wyróżniony w 1997 roku Złotą Odznaką Opieki nad Zabytkami, dwukrotnie Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | nagrody miasta Gdańska: kulturalne i naukowe]]): w 1999 „za konsekwentne dążenie do stworzenia Muzeum Zegarów Wieżowych i rozbudowania carillonu kościoła św. Katarzyny”, w 2006 za „wkład intelektualny i merytoryczny w przygotowanie wystawy «Zegary Gdańskie»”, w 2006 [[MEDAL PREZYDENTA MIASTA GDAŃSKA | Medalem Prezydenta Miasta Gdańska]], w 2007 [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem Św. Wojciecha]]. Autor m.in.: ''Zegar wahadłowy Jana Heweliusza. Próba rekonstrukcji w oparciu o urządzenie „kuli Księżyca” zegara Katedry Oliwskiej'' (w: ''Zegary mechaniczne'', Toruń 2000); ''Konstrukcja mechanizmu carillonu z 1561 roku Johannesa Moora z Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku'' (w: ''Ludwisarstwo w Polsce'', Toruń 2003); ''Odbudowa zniszczonych carillonów Gdańska'' (w: ''Gdańskie carillony'', Gdańsk 2003); ''Zegary wieżowe Gdańska'' (w: ''Zegary gdańskie'', Gdańsk 2005); ''The Gdańsk Time Ball'' („Horological Journal”, May 2010). {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 15:13, 13 gru 2014
GRZEGORZ SZYCHLIŃSKI (ur. 12 III 1955 Gdańsk), inżynier mechanik, muzealnik. W 1973 roku ukończył IX Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku, w 1979 Wydział Budowy Maszyn Politechniki Gdańskiej (PG). W latach 1979–1981 pracował w gdańskiej placówce Instytutu Mechanizacji Budownictwa (IMD). W 1980 członek „Solidarności”, współorganizator koła w miejscu pracy, w stanie wojennym, w grudniu 1982, zwolniony z IMD. W 1983 konstruktor w gdańskim biurze projektowym Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Dźwignic i Urządzeń Transportowych z Bytomia, w latach 1983–1990 pracownik wysokościowy w Klubie Wysokogórskim Trójmiasto. Od 1987 roku doktor nauk technicznych (PG). W latach 1991–2013 inspektor ds. zabytków techniki w Wojewódzkim Urzędzie Ochrony Zabytków. Od 1 IV 1996 roku kustosz i kierownik w utworzonym z jego inspiracji Muzeum Zegarów Wieżowych, które dzięki porozumieniu z OO. karmelitami znalazło siedzibę w wieży kościoła św. Katarzyny i weszło w skład struktury Muzeum Historycznego Miasta Gdańska (MHMG) w randze pracowni. W 1999 roku, po otrzymaniu od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego nagrody Sybilli, pracownię podniesiono do rangi Oddziału Zegarów Wieżowych, którego od 1 III 1999 został kierownikiem. Od 2007 roku starszy kustosz, od 2010 zastępca dyrektora MHMG ds. ochrony dziedzictwa kulturowego, od 2011 kustosz dyplomowany. Oprócz prac rekonstrukcyjnych starych mechanizmów zegarowych (zegar kolebnikowy w Żukowie), zrekonstruował urządzenie Kuli Czasu na zabytkowej latarni w Nowym Porcie, i inne. Opracował konstrukcję i kierował pracą zespołu, który zbudował precyzyjny Zegar Wahadłowy Hevelius-2011, obecnie najdokładniejszy zegar wahadłowy na świecie (dedykowano go Janowi Heweliuszowi w 400-lecie urodzin) oraz zgłosił projekt ideowy i koordynował pracę zespołu budującego pierwszy na świecie zegar pulsarowy, który działa na poddaszach kościoła św. Katarzyny w Oddziale Zegarów Wieżowych MHMG. Z jego inspiracji i z jego bezpośrednim udziałem ukończono w 1998 roku odbudowę carillonu kościoła św. Katarzyny (czwarta oktawa i gra ręczna), w 2001 carillonu Ratusza Głównego Miasta i w 2009 wykonanie carillonu mobilnego ( carillony). Pomysłodawca i zwycięzca konkursu Światowej Federacji Carillonowej, dzięki czemu w 2006 roku Gdańsk był gospodarzem Światowego Kongresu Carillonowego (zorganizowanym po raz pierwszy w Polsce). Członek założyciel i pierwszy prezes (od 2003) Polskiego Stowarzyszenia Carillonowego. Członek honorowy (od 2011) Litewskiej Gildii Carillonistów, członek British Horological Institute w stopniu member (od 2005) i w stopniu fellow (od 2008), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (od 2011), Stowarzyszenia Muzealników Polskich (od 2012), Klubu Wysokogórskiego Trójmiasto (od 1974). Odznaczony Srebrnym (2000) i Złotym Krzyżem Zasługi (2005). Wyróżniony w 1997 roku Złotą Odznaką Opieki nad Zabytkami, dwukrotnie Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska ( nagrody miasta Gdańska: kulturalne i naukowe): w 1999 „za konsekwentne dążenie do stworzenia Muzeum Zegarów Wieżowych i rozbudowania carillonu kościoła św. Katarzyny”, w 2006 za „wkład intelektualny i merytoryczny w przygotowanie wystawy «Zegary Gdańskie»”, w 2006 Medalem Prezydenta Miasta Gdańska, w 2007 Medalem Św. Wojciecha. Autor m.in.: Zegar wahadłowy Jana Heweliusza. Próba rekonstrukcji w oparciu o urządzenie „kuli Księżyca” zegara Katedry Oliwskiej (w: Zegary mechaniczne, Toruń 2000); Konstrukcja mechanizmu carillonu z 1561 roku Johannesa Moora z Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku (w: Ludwisarstwo w Polsce, Toruń 2003); Odbudowa zniszczonych carillonów Gdańska (w: Gdańskie carillony, Gdańsk 2003); Zegary wieżowe Gdańska (w: Zegary gdańskie, Gdańsk 2005); The Gdańsk Time Ball („Horological Journal”, May 2010).
