PROITE DANIEL, burmistrz Gdańska
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Jako rajca w maju 1673 posłował z [[SCHRÖDER CHRISTIAN, burmistrz Gdańska | Christianem Schröderem]] na sejmik pruski, na którym bronił niezależnego stanowiska Rady Miasta Gdańska w kwestii sporów religijnych w mieście (w związku ze sprawą pastora [[STRAUCH AEGIDIUS, rektor Gimnazjum Akademickiego | Aegidiusa Straucha]]), odmawiając tym samym kompetencji sejmikowi pruskiemu w tym zakresie. W styczniu 1676, wraz z burmistrzem [[KRUMHAUSEN GABRIEL, burmistrz Gdańska | Gabrielem Krumhausenem]] był wysłannikiem Gdańska na koronację króla polskiego Jana III Sobieskiego. Wysłany został także w celu uzyskania od nowego władcy potwierdzenia przywilejów miasta, zapobieżenia próbom przejęcia dochodów z cła morskiego w Gdańsku, obronę wolnego wyznawania luteranizmu w mieście i w sprawie przeprowadzenia pertraktacji na temat statusu starostwa puckiego. W sierpniu 1677, podczas pobytu króla Jana III Sobieskiego w Gdańsku, reprezentował [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] (między innymi wraz z rajcą [[SCHUMANN GABRIEL, burmistrz Gdańska | Gabrielem Schumannem]]) w rozsądzaniu przez władcę sporu między władzami miejskimi a opozycją rzemieślniczą. W 13–19 XI 1677 został oddelegowany przez (wraz z burmistrzami Christianem Schröderem i Gabrielem Krumhausenem) na tajne obrady toczone z królem i dygnitarzami koronnymi w związku z interwencją władcy w Gdańsku (w sprawie żądań króla dotyczących oddania mu starostwa puckiego, a także wobec zarzutów postawionych Radzie oskarżanej o działania dyplomatyczne zmierzające do wypowiedzenia posłuszeństwa władcy). <br/><br/> | Jako rajca w maju 1673 posłował z [[SCHRÖDER CHRISTIAN, burmistrz Gdańska | Christianem Schröderem]] na sejmik pruski, na którym bronił niezależnego stanowiska Rady Miasta Gdańska w kwestii sporów religijnych w mieście (w związku ze sprawą pastora [[STRAUCH AEGIDIUS, rektor Gimnazjum Akademickiego | Aegidiusa Straucha]]), odmawiając tym samym kompetencji sejmikowi pruskiemu w tym zakresie. W styczniu 1676, wraz z burmistrzem [[KRUMHAUSEN GABRIEL, burmistrz Gdańska | Gabrielem Krumhausenem]] był wysłannikiem Gdańska na koronację króla polskiego Jana III Sobieskiego. Wysłany został także w celu uzyskania od nowego władcy potwierdzenia przywilejów miasta, zapobieżenia próbom przejęcia dochodów z cła morskiego w Gdańsku, obronę wolnego wyznawania luteranizmu w mieście i w sprawie przeprowadzenia pertraktacji na temat statusu starostwa puckiego. W sierpniu 1677, podczas pobytu króla Jana III Sobieskiego w Gdańsku, reprezentował [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] (między innymi wraz z rajcą [[SCHUMANN GABRIEL, burmistrz Gdańska | Gabrielem Schumannem]]) w rozsądzaniu przez władcę sporu między władzami miejskimi a opozycją rzemieślniczą. W 13–19 XI 1677 został oddelegowany przez (wraz z burmistrzami Christianem Schröderem i Gabrielem Krumhausenem) na tajne obrady toczone z królem i dygnitarzami koronnymi w związku z interwencją władcy w Gdańsku (w sprawie żądań króla dotyczących oddania mu starostwa puckiego, a także wobec zarzutów postawionych Radzie oskarżanej o działania dyplomatyczne zmierzające do wypowiedzenia posłuszeństwa władcy). <br/><br/> | ||
W latach 1602–1605 zainicjował i przeprowadził – wespół z ówczesnymi rajcami, [[SPEIMANN JOHANN, burmistrz Gdańska | Johannem Speimannem]] oraz [[SCHACHMANN BARTHOLOMÄUS, burmistrz Gdańska | Bartholomäusem Schachmannem]], przebudowę wschodniej pierzei [[WIELKA ZBROJOWNIA | Wielkiej Zbrojowni]] (od strony obecnej ul. Piwnej), a także od Placu Dominikańskiego (obecnie [[TARG WĘGLOWY | Targ Węglowy]]). W Wielkiej Zbrojowni znajdował się do II wojny światowej drewniany pomnik konny, a właściwie poruszany specjalnym mechanizmem manekin jeźdźca o jego rysach. W 1677 polecił wybić medal okolicznościowy upamiętniający jego wybór na stanowisko burmistrza. Posiadał bogaty, a w dodatku skatalogowany księgozbiór, w skład którego wchodziła ponadto spora liczba rękopisów dotyczących życia publicznego w Gdańsku. Był właścicielem kamienic przy Langer Markt 36 (Długi Targ) i przy Frauengasse 33 (ul Mariacka). <br/><br/> | W latach 1602–1605 zainicjował i przeprowadził – wespół z ówczesnymi rajcami, [[SPEIMANN JOHANN, burmistrz Gdańska | Johannem Speimannem]] oraz [[SCHACHMANN BARTHOLOMÄUS, burmistrz Gdańska | Bartholomäusem Schachmannem]], przebudowę wschodniej pierzei [[WIELKA ZBROJOWNIA | Wielkiej Zbrojowni]] (od strony obecnej ul. Piwnej), a także od Placu Dominikańskiego (obecnie [[TARG WĘGLOWY | Targ Węglowy]]). W Wielkiej Zbrojowni znajdował się do II wojny światowej drewniany pomnik konny, a właściwie poruszany specjalnym mechanizmem manekin jeźdźca o jego rysach. W 1677 polecił wybić medal okolicznościowy upamiętniający jego wybór na stanowisko burmistrza. Posiadał bogaty, a w dodatku skatalogowany księgozbiór, w skład którego wchodziła ponadto spora liczba rękopisów dotyczących życia publicznego w Gdańsku. Był właścicielem kamienic przy Langer Markt 36 (Długi Targ) i przy Frauengasse 33 (ul Mariacka). <br/><br/> | ||
| − | Był dwukrotnie żonaty. 22 VII 1660 ożenił się z Gertrudą (zm. 28 II 1674), córką pastora [[DILGER NATHANAEL, pastor kościoła NMP | Nathanaela Dilgera]] (wiersz weselny napisał [[BARTH ANDREAS, pastor kościołów św. Bartłomieja i św. Katarzyny| Andreas Barth]]), po raz drugi 21 II 1677 z Cathariną Elisabethą (zm. 12 IX 1689), córką Egidiusa Schradera, od 18 III 1688 żoną rajcy Daniela Schradera. Z pierwszego małżeństwa doczekał się synów Johanna Nathanaela i Daniela, z drugiego córek Elisabeth Esther (żony Salomona Wahla) i Cathariny Elisabeth; dwoje kolejnych dzieci, których imiona nie są znane, zmarło w połogu (córka) bądź w niemowlęctwie (syn). <br/><br/> | + | Był dwukrotnie żonaty. 22 VII 1660 ożenił się z Gertrudą (zm. 28 II 1674), córką pastora [[DILGER NATHANAEL, pastor kościoła NMP | Nathanaela Dilgera]] (wiersz weselny napisał [[BARTH ANDREAS, pastor kościołów św. Bartłomieja i św. Katarzyny| Andreas Barth]]), po raz drugi 21 II 1677 z Cathariną Elisabethą (zm. 12 IX 1689), córką Egidiusa Schradera, od 18 III 1688 żoną rajcy Daniela Schradera. Z pierwszego małżeństwa doczekał się synów Johanna Nathanaela i Daniela, z drugiego córek Elisabeth Esther (żony Salomona Wahla, wnuka burgrabiego [[WAHL JOHANN, burgrabia gdański| Johanna Wahla]] po jego synu Salomonie) i Cathariny Elisabeth; dwoje kolejnych dzieci, których imiona nie są znane, zmarło w połogu (córka) bądź w niemowlęctwie (syn). <br/><br/> |
Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:34, 14 maj 2023
DANIEL PROITE (29 X 1628 Gdańsk – 13 IX 1686 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Prawnuk burmistrza Johanna Proite, syn Johanna i Esther z domu Willenbruch (Willenbrock). Miał siostrę bliźniaczkę Catharinę Elisabeth, wydaną za mąż w 1640 za Daniela Peschwitza. Od czerwca 1645 uczył się w Gimnazjum Akademickim, studiował na uniwersytetach w Lipsku (1648) oraz w Strassburgu (1650).
Od 1661 był ławnikiem Głównego Miasta, od 1666 rajcą, w 1671 sędzią. Od 1677 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1679 i 1683, drugiego w 1678 i 1682, trzeciego w 1677, 1681, 1685 i 1686, czwartego w 1680 i 1684. W 1681 i 1685 był burgrabią królewskim w Gdańsku.
Jako rajca w maju 1673 posłował z Christianem Schröderem na sejmik pruski, na którym bronił niezależnego stanowiska Rady Miasta Gdańska w kwestii sporów religijnych w mieście (w związku ze sprawą pastora Aegidiusa Straucha), odmawiając tym samym kompetencji sejmikowi pruskiemu w tym zakresie. W styczniu 1676, wraz z burmistrzem Gabrielem Krumhausenem był wysłannikiem Gdańska na koronację króla polskiego Jana III Sobieskiego. Wysłany został także w celu uzyskania od nowego władcy potwierdzenia przywilejów miasta, zapobieżenia próbom przejęcia dochodów z cła morskiego w Gdańsku, obronę wolnego wyznawania luteranizmu w mieście i w sprawie przeprowadzenia pertraktacji na temat statusu starostwa puckiego. W sierpniu 1677, podczas pobytu króla Jana III Sobieskiego w Gdańsku, reprezentował Radę Miejską (między innymi wraz z rajcą Gabrielem Schumannem) w rozsądzaniu przez władcę sporu między władzami miejskimi a opozycją rzemieślniczą. W 13–19 XI 1677 został oddelegowany przez (wraz z burmistrzami Christianem Schröderem i Gabrielem Krumhausenem) na tajne obrady toczone z królem i dygnitarzami koronnymi w związku z interwencją władcy w Gdańsku (w sprawie żądań króla dotyczących oddania mu starostwa puckiego, a także wobec zarzutów postawionych Radzie oskarżanej o działania dyplomatyczne zmierzające do wypowiedzenia posłuszeństwa władcy).
W latach 1602–1605 zainicjował i przeprowadził – wespół z ówczesnymi rajcami, Johannem Speimannem oraz Bartholomäusem Schachmannem, przebudowę wschodniej pierzei Wielkiej Zbrojowni (od strony obecnej ul. Piwnej), a także od Placu Dominikańskiego (obecnie Targ Węglowy). W Wielkiej Zbrojowni znajdował się do II wojny światowej drewniany pomnik konny, a właściwie poruszany specjalnym mechanizmem manekin jeźdźca o jego rysach. W 1677 polecił wybić medal okolicznościowy upamiętniający jego wybór na stanowisko burmistrza. Posiadał bogaty, a w dodatku skatalogowany księgozbiór, w skład którego wchodziła ponadto spora liczba rękopisów dotyczących życia publicznego w Gdańsku. Był właścicielem kamienic przy Langer Markt 36 (Długi Targ) i przy Frauengasse 33 (ul Mariacka).
Był dwukrotnie żonaty. 22 VII 1660 ożenił się z Gertrudą (zm. 28 II 1674), córką pastora Nathanaela Dilgera (wiersz weselny napisał Andreas Barth), po raz drugi 21 II 1677 z Cathariną Elisabethą (zm. 12 IX 1689), córką Egidiusa Schradera, od 18 III 1688 żoną rajcy Daniela Schradera. Z pierwszego małżeństwa doczekał się synów Johanna Nathanaela i Daniela, z drugiego córek Elisabeth Esther (żony Salomona Wahla, wnuka burgrabiego Johanna Wahla po jego synu Salomonie) i Cathariny Elisabeth; dwoje kolejnych dzieci, których imiona nie są znane, zmarło w połogu (córka) bądź w niemowlęctwie (syn).
Pochowany w kościele Najświętszej Marii Panny.
