KOBZDEJ DARIUSZ, lekarz, działacz opozycji demokratycznej

Wersja z 19:37, 18 lis 2020

11 XI 1980 pod pomnikiem króla Jana III Sobieskiego, od lewej: Piotr Adamowicz, Lech Wałęsa, Dariusz Kobzdej

Dariusz Kobzdej w leprozorium w Puri (Indie), 1989

Tablica poświęcona Dariuszowi Kobzdejowi na skwerze jego imienia

Nagrobek Dariusza Kobzdeja na cmentarzu Srebrzysko

DARIUSZ KOBZDEJ (5 XI 1954 Gdańsk – 16 XII 1995 Gdańsk), lekarz, działacz polityczny. Syn Tadeusza (20 II 1924 Lwów – 14 I 1984 Gdańsk), matematyka, wykładowcy geometrii wykreślnej Politechniki Gdańskiej (PG) i Klary, lekarza-stomatologa. Brat Izabeli (ur. 1959 Gdańsk), architekta, absolwentki PG, następnie w Kanadzie. Bratanek Aleksandra (12 IX 1920 Olesko na Ukrainie – 25 IX 1972 Warszawa), artysty malarza, między innymi w latach 1947–1951 wykładowcy Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Sopocie.

W 1979 roku ukończył Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG), w latach 1979–1980 pracował w szpitalu w Wejherowie, w 1980–1982 w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 AMG. Od czasów studenckich związany z organizacjami opozycyjnymi, w okresie 1977–1979 był działaczem Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela.

16 XII 1978 pod bramą nr 2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina odczytał Apel do społeczeństwa autorstwa Kazimierza Świtonia. W 1979 roku współzałożyciel i w nieformalnym zarządzie gdańskiego środowiska Ruchu Młodej Polski, od października 1979 współpracownik Stoczniowego Komitetu Strajkowego w Gdańsku. Po uroczystościach pod pomnikiem Jana III Sobieskiego 3 V 1980 pobity (z Piotrem Bystrzanowskim, Januszem Karolikiem i Mirosławem Rybickim) przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa, aresztowany i skazany (z Tadeuszem Szczudłowskim) przez kolegium do spraw wykroczeń na 3 miesiące aresztu. W sierpniu 1980 brał udział w strajku w Stoczni Gdańskiej, od 1981 przewodniczący Regionalnego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. W maju–czerwcu 1981 uczestnik głodówki w budynku AMG w obronie uwięzionych przywódców Konfederacji Polski Niepodległej oraz braci Jerzego i Ryszarda Kowalczyków.

W stanie wojennym ukrywał się, organizator nielegalnych manifestacji pod pomnikiem Jana III Sobieskiego na Targu Drzewnym, ujawnił się w grudniu 1982 roku. W latach 1983–1995 pracował w szpitalu w Gdyni-Redłowie. Członek założyciel Klubu Myśli Politycznej im. Konstytucji 3 Maja w Gdańsku, w 1987 Gdańskiego Klubu Politycznego im. Lecha Bądkowskiego.

W 1995 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jego imieniem nazwano 3 V 1999 skwer między Targiem Drzewnym a Podwalem Staromiejskim (przy murach obronnych) z poświęconym mu głazem. Pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko. Żonaty z Danutą (ur. 1959) z domu Czarlewską, siostrą Sławomira Czarlewskiego, wnuczką pracownika Poczty Polskiej w Gdańsku Floriana Nitki, zamordowanego w obozie Stutthof, romanistką, dyrektorką wystawy „Drogi do Wolności” w Fundacji Centrum Solidarności, od 2008 roku prezesem tej fundacji. Ojciec Piotra (ur. 1987), absolwenta prawa Uniwersytetu Gdańskiego i grafiki gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. RED JANSZ