SZLAKI TURYSTYCZNE
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''SZLAKI TURYSTYCZNE.''' Znakowane szlaki turystyki pieszej na terenie Gdańska liczą ponad 90 km (około 4% całkowitej długości szlaków w województwie pomorskim). Na 10 km² powierzchni miasta przypada około 3,5 km szlaków, co jest jednym z wyższych wskaźników w regionie, świadczącym o dużej atrakcyjności Gdańska dla turystyki pieszej. W granicach administracyjnych Gdańska znajduje się (w całości lub w znaczącej części) 6 znakowanych szlaków turystyki pieszej Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Cztery szlaki w zachodniej części miasta tworzą wzajemne powiązania umożliwiające odbywanie wycieczek okrężnych, kombinowanych z wykorzystaniem kilku szlaków (szczególnie dogodne przy własnym środku lokomocji). Dwa, leżące na wschodnich skrajach Gdańska, nie mają połączeń z innymi szlakami na terenie miasta. <br/><br/> | '''SZLAKI TURYSTYCZNE.''' Znakowane szlaki turystyki pieszej na terenie Gdańska liczą ponad 90 km (około 4% całkowitej długości szlaków w województwie pomorskim). Na 10 km² powierzchni miasta przypada około 3,5 km szlaków, co jest jednym z wyższych wskaźników w regionie, świadczącym o dużej atrakcyjności Gdańska dla turystyki pieszej. W granicach administracyjnych Gdańska znajduje się (w całości lub w znaczącej części) 6 znakowanych szlaków turystyki pieszej Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Cztery szlaki w zachodniej części miasta tworzą wzajemne powiązania umożliwiające odbywanie wycieczek okrężnych, kombinowanych z wykorzystaniem kilku szlaków (szczególnie dogodne przy własnym środku lokomocji). Dwa, leżące na wschodnich skrajach Gdańska, nie mają połączeń z innymi szlakami na terenie miasta. <br/><br/> | ||
| − | '''Szlak Trójmiejski''', opracowany w 1956 | + | '''Szlak Trójmiejski''', opracowany w 1956, żółty, od dworca PKS (ul. 3 Maja) do Gdyni (dworzec Polskich Kolei Państwowych, wyjście zachodnie), cały 45,9 km, odcinek gdański 23,7 km. Najpopularniejszy, pozwalający poznać tereny zurbanizowane i leśne. Na terenie Gdańska prowadzi przez tereny zabudowane na tzw. górnym tarasie (Wysoczyźnie Gdańskiej) i obszary leśne, wchodzące w skład [[TRÓJMIEJSKI PARK KRAJOBRAZOWY | Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego]]. Od dworca PKS wiedzie przez [[GRODZISKO | Grodzisko]], następnie za skrajem [[SUCHANINO | Suchanina]] wspina się na Wronią Górę i na [[CYGAŃSKA GÓRA | Cygańską Górę]], skąd schodzi do [[KRÓLEWSKA DOLINA | Królewskiej Doliny]] (ul. Sobieskiego). Dociera do doliny Sobótki i [[JAŚKOWA DOLINA | Jaśkowej Doliny]], skąd przez Jaśkowy Las i najwyższą tu [[GÓRA STRZYSKA | Górę Strzyską]] kieruje się na [[BRĘTOWO | Brętowo]] i obrzeżem [[PIECKI | Piecek]] (ul. Magellana) dochodzi – wykorzystując stare torowisko kolei – do dolnego [[MIGOWO | Migowa]]. Zahacza o [[NOWIEC | Nowiec]] (ul. Potokowa). Wkracza tam całkowicie na tereny leśne (las matemblewski / brętowski, lasy oliwskie), przerwane tylko przez dojście (tuż za doliną Strzyży, gdzie przecina Szlak Skarszewski i Kartuski) do leśnego [[SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ BRZEMIENNEJ W MATEMBLEWIE | Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej]] i leśniczówki w [[MATEMBLEWO | Matemblewie]], następnie wiedzie przez [[ZŁOTA KARCZMA | Złotą Karczmę]] (ul. Słowackiego, przecinając tu Szlak Wzgórz Szymbarskich). Biegnąc przez tereny leśne Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego (najbliższe obwodnicy), przecina początkowe partie dolin: [[DOLINA RADOŚCI | Radości]], Zgniłych Mostów, Ewy (Świeżej Wody), [[POTOK RYNARZEWSKI | Potoku Rynarzewskiego]] i odgałęzienia – Kamieniska, wspina się na Wzniesienie Marii (tu krzyżując ze Szlakiem Wzgórz Szymbarskich) oraz zahacza o polanę [[OWCZARNIA | Owczarni]]. Gdańska część szlaku kończy się na obrzeżach [[WYSOKA | Wysokiej]], przy centrum handlowym Osowa. <br/><br/> |
'''Szlak Wzgórz Szymbarskich''', czarny, z Sopotu (początek: ul. 1 Maja) do Sierakowic, długość – 120,3 km, odcinek gdański – 17,7 km. Na terytorium Gdańska wkracza w dolinie Potoku Rynarzewskiego (ul. Spacerowa), w rejonie Królewskiego Źródła, na zachód od leśniczówki Renuszewo [[RYNARZEWO | Rynarzewo]], po 6 km części sopockiej. Dalej prowadzi przez środkową część lasów Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Na terenie Parku, po odcinku biegnącym Długą Doliną, szlak przecina Dolinę Ewy (Świeżej Wody), przez rezerwat Źródliska w Dolinie Ewy wchodzi na Wzniesienie Marii, gdzie spotyka szlak żółty, Trójmiejski. Następnie przez wzgórze Ela i obok starej skoczni schodzi na Drogę Młyńską w Dolinie Radości, po jej przecięciu zahacza o boczne odgałęzienie Doliny Wężów (równoległej do Doliny Radości, dużo od niej mniejszej), gdzie spotyka się ze Szlakiem Kartuskim. Przez Kleszy Las (przecinając Kleszą Drogę), a następnie Drogą Pionierów i Trawiastą Drogą wychodzi z lasu (a tym samym z Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego) przy ul. Słowackiego w Złotej Karczmie (gdzie ponowne spotyka się ze Szlakiem Trójmiejskim). Skręcając na zachód, przekracza obwodnicę zachodnią (zob. [[OBWODNICE | obwodnice]]) i przez [[MATARNIA | Matarnię]] (ul. Agrarna) oraz [[KOKOSZKI | Kokoszki]] (ul. Fabryczna, gdzie ponownie spotyka się ze Szlakiem Kartuskim) wkracza w las otomiński. Minąwszy gajówkę Sulmin (zaraz za drogą z [[KIEŁPINO GÓRNE | Kiełpina Górnego]] do Sulmina), wychodzi z granic administracyjnych Gdańska. <br/><br/> | '''Szlak Wzgórz Szymbarskich''', czarny, z Sopotu (początek: ul. 1 Maja) do Sierakowic, długość – 120,3 km, odcinek gdański – 17,7 km. Na terytorium Gdańska wkracza w dolinie Potoku Rynarzewskiego (ul. Spacerowa), w rejonie Królewskiego Źródła, na zachód od leśniczówki Renuszewo [[RYNARZEWO | Rynarzewo]], po 6 km części sopockiej. Dalej prowadzi przez środkową część lasów Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Na terenie Parku, po odcinku biegnącym Długą Doliną, szlak przecina Dolinę Ewy (Świeżej Wody), przez rezerwat Źródliska w Dolinie Ewy wchodzi na Wzniesienie Marii, gdzie spotyka szlak żółty, Trójmiejski. Następnie przez wzgórze Ela i obok starej skoczni schodzi na Drogę Młyńską w Dolinie Radości, po jej przecięciu zahacza o boczne odgałęzienie Doliny Wężów (równoległej do Doliny Radości, dużo od niej mniejszej), gdzie spotyka się ze Szlakiem Kartuskim. Przez Kleszy Las (przecinając Kleszą Drogę), a następnie Drogą Pionierów i Trawiastą Drogą wychodzi z lasu (a tym samym z Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego) przy ul. Słowackiego w Złotej Karczmie (gdzie ponowne spotyka się ze Szlakiem Trójmiejskim). Skręcając na zachód, przekracza obwodnicę zachodnią (zob. [[OBWODNICE | obwodnice]]) i przez [[MATARNIA | Matarnię]] (ul. Agrarna) oraz [[KOKOSZKI | Kokoszki]] (ul. Fabryczna, gdzie ponownie spotyka się ze Szlakiem Kartuskim) wkracza w las otomiński. Minąwszy gajówkę Sulmin (zaraz za drogą z [[KIEŁPINO GÓRNE | Kiełpina Górnego]] do Sulmina), wychodzi z granic administracyjnych Gdańska. <br/><br/> | ||
'''Szlak Kartuski''', niebieski, z Sopotu (Kamienny Potok, przystanek [[SZYBKA KOLEJ MIEJSKA | Szybkiej Kolei Miejskiej]], po zachodniej stronie) do Kartuz, długość – 67,6 km, odcinek gdański – 20,45 km. Przebiega w najbardziej odludnych zakątkach gdańskiej części Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. W granice administracyjne Gdańska wkracza Drogą Nadleśniczych, wiedzie w rejon [[GÓRA KOŚCIUSZKI | Góry Kościuszki]] i [[PACHOŁEK | Pachołka]] (przecinając Szlak Skarszewski), przecina ul. Spacerową, dochodząc do [[DOLINA SCHWABEGO | Doliny Schwabego]], gdzie za kuźnią wodną na [[POTOK OLIWSKI | Potoku Oliwskim]] przechodzi do Doliny Wężów (spotykając tu Szlak Wzgórz Szymbarskich), następnie, przecinając Szwedzką Groblę, Drogę Lipnicką, początkowy fragment Kociego Rowu i trasę Husarskich Manowców za ul. Słowackiego w Brętowie, odcinkiem drogi asfaltowej dociera do Matemblewa (okolice leśniczówki, przecina Szlak Trójmiejski i Szlak Skarszewski). Stąd doliną Strzyży, już za obwodnicą, dochodzi do Kokoszek (ul. Fabryczna, przecięcie ze Szlakiem Wzgórz Szymbarskich) i Smęgorzyna. Tam wkracza w lasy otomińskie i po minięciu drogi z Kiełpina Górnego do Sulmina, opuszcza granice administracyjne Gdańska. <br/><br/> | '''Szlak Kartuski''', niebieski, z Sopotu (Kamienny Potok, przystanek [[SZYBKA KOLEJ MIEJSKA | Szybkiej Kolei Miejskiej]], po zachodniej stronie) do Kartuz, długość – 67,6 km, odcinek gdański – 20,45 km. Przebiega w najbardziej odludnych zakątkach gdańskiej części Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. W granice administracyjne Gdańska wkracza Drogą Nadleśniczych, wiedzie w rejon [[GÓRA KOŚCIUSZKI | Góry Kościuszki]] i [[PACHOŁEK | Pachołka]] (przecinając Szlak Skarszewski), przecina ul. Spacerową, dochodząc do [[DOLINA SCHWABEGO | Doliny Schwabego]], gdzie za kuźnią wodną na [[POTOK OLIWSKI | Potoku Oliwskim]] przechodzi do Doliny Wężów (spotykając tu Szlak Wzgórz Szymbarskich), następnie, przecinając Szwedzką Groblę, Drogę Lipnicką, początkowy fragment Kociego Rowu i trasę Husarskich Manowców za ul. Słowackiego w Brętowie, odcinkiem drogi asfaltowej dociera do Matemblewa (okolice leśniczówki, przecina Szlak Trójmiejski i Szlak Skarszewski). Stąd doliną Strzyży, już za obwodnicą, dochodzi do Kokoszek (ul. Fabryczna, przecięcie ze Szlakiem Wzgórz Szymbarskich) i Smęgorzyna. Tam wkracza w lasy otomińskie i po minięciu drogi z Kiełpina Górnego do Sulmina, opuszcza granice administracyjne Gdańska. <br/><br/> | ||
| − | '''Szlak Skarszewski''', zielony, z Sopotu (Kamienny Potok, przystanek Szybkiej Kolei Miejskiej, po zachodniej stronie) do Skarszew, długość – 80,3 km, odcinek gdański – 16,3 km. Najbardziej leśny i w charakterze najbardziej górski. Na odcinek gdański przypada 1/5 jego długości. Na granicy Gdańska z Sopotem przecina Drogę Ludolfińską ([[LUDOLFINA | Ludolfina]]), za Górą Kościuszki (gdzie przecina Szlak Kartuski) wspina się na Pachołek i na krótko wkracza na tereny zabudowane, okrążając staw młyński nad Potokiem Oliwskim w Oliwie; następnie przez ul. Kwietną skrajem Zaklęsów wspina się na [[GŁOWICA | Głowicę]] (wzgórze Trzech Panów), przez Zajęczą Dolinę i Zieloną Dolinę schodzi w [[DOLINA SAMBOROWO | Dolinę Samborowo]], za którą (przeciąwszy brzozową aleję Lipnickiej Drogi) kieruje się na [[LIPNIK | Lipnik]]. Tu ociera się o [[NIEDŹWIEDNIK | Niedźwiednik]], aby przez Niedźwiedzią Dolinę (Koci Rów) wyjść na skraju Brętowa na ul. Słowackiego. Stąd ponownie biegnie lasem do Matemblewa (ul. Kiełpińska) i do doliny Strzyży (przecinając Szlak Trójmiejski i Szlak Kartuski). Dalej, prawym brzegiem w górę Strzyży, dochodzi do [[KIEŁPINEK | Kiełpinka]]. Następnie dłuższą partią bezleśną (miejsko-działkową) osiąga [[JEZIORO JASIEŃ | jezioro Jasień]] i lasy otomińskie. Na ich skraju, koło Kiełpina Górnego (zaraz po przekroczeniu obwodnicy przy ul. Stężyckiej), opuszcza granice administracyjne Gdańska. <br/><br/> | + | '''Szlak Skarszewski''', zielony, z Sopotu (Kamienny Potok, przystanek Szybkiej Kolei Miejskiej, po zachodniej stronie) do Skarszew, długość – 80,3 km, odcinek gdański – 16,3 km. Najbardziej leśny i w charakterze najbardziej górski. Na odcinek gdański przypada 1/5 jego długości. Na granicy Gdańska z Sopotem przecina Drogę Ludolfińską ([[LUDOLFINA | Ludolfina]]), za Górą Kościuszki (gdzie przecina Szlak Kartuski) wspina się na Pachołek i na krótko wkracza na tereny zabudowane, okrążając staw młyński nad Potokiem Oliwskim w Oliwie; następnie przez ul. Kwietną skrajem Zaklęsów wspina się na [[GŁOWICA, wzniesienie | Głowicę]] (wzgórze Trzech Panów), przez Zajęczą Dolinę i Zieloną Dolinę schodzi w [[DOLINA SAMBOROWO | Dolinę Samborowo]], za którą (przeciąwszy brzozową aleję Lipnickiej Drogi) kieruje się na [[LIPNIK | Lipnik]]. Tu ociera się o [[NIEDŹWIEDNIK | Niedźwiednik]], aby przez Niedźwiedzią Dolinę (Koci Rów) wyjść na skraju Brętowa na ul. Słowackiego. Stąd ponownie biegnie lasem do Matemblewa (ul. Kiełpińska) i do doliny Strzyży (przecinając Szlak Trójmiejski i Szlak Kartuski). Dalej, prawym brzegiem w górę Strzyży, dochodzi do [[KIEŁPINEK | Kiełpinka]]. Następnie dłuższą partią bezleśną (miejsko-działkową) osiąga [[JEZIORO JASIEŃ | jezioro Jasień]] i lasy otomińskie. Na ich skraju, koło Kiełpina Górnego (zaraz po przekroczeniu obwodnicy przy ul. Stężyckiej), opuszcza granice administracyjne Gdańska. <br/><br/> |
'''Szlak Motławski''', istniejący od 2000 roku, czerwony, z [[OLSZYNKA | Olszynki]] (ul. Olszyńska) do Tczewa (Czatkowy), długość – 33,5 km, odcinek gdański – 3,9 km. Biegnie wzdłuż zachodniego brzegu rzeki [[MOTŁAWA | Motławy]], początkowo przez tereny o charakterze podmiejskim, do ujść [[CZARNA ŁACHA | Czarnej Łachy]] i [[RADUNIA | Raduni]] pod Krępcem. | '''Szlak Motławski''', istniejący od 2000 roku, czerwony, z [[OLSZYNKA | Olszynki]] (ul. Olszyńska) do Tczewa (Czatkowy), długość – 33,5 km, odcinek gdański – 3,9 km. Biegnie wzdłuż zachodniego brzegu rzeki [[MOTŁAWA | Motławy]], początkowo przez tereny o charakterze podmiejskim, do ujść [[CZARNA ŁACHA | Czarnej Łachy]] i [[RADUNIA | Raduni]] pod Krępcem. | ||
| − | <br/><br/> '''Szlak Wyspy Sobieszewskiej''', istniejący od 1994 | + | <br/><br/> '''Szlak Wyspy Sobieszewskiej''', istniejący od 1994, zielony, z [[SOBIESZEWO | Sobieszewa]] (ul. Turystyczna) do [[ŚWIBNO | Świbna]] (przekop Wisły, przeprawa promowa, po drugiej stronie żółty Szlak Jantarowy). Całość na obszarze Gdańska – 10 km. Biegnie równolegle do brzegu morskiego, począwszy od Sobieszewa przez Orlinki do Świbna. Oprócz krótkich fragmentów o charakterze miejskim dominują partie leśne, wydmowe i przyplażowe. Prowadzi na najwyższe miejsce Wyspy Sobieszewskiej, wydmę zwanej Górą Orlą (32 m n.p.m.). {{author: EW}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 21:00, 9 lut 2024
SZLAKI TURYSTYCZNE. Znakowane szlaki turystyki pieszej na terenie Gdańska liczą ponad 90 km (około 4% całkowitej długości szlaków w województwie pomorskim). Na 10 km² powierzchni miasta przypada około 3,5 km szlaków, co jest jednym z wyższych wskaźników w regionie, świadczącym o dużej atrakcyjności Gdańska dla turystyki pieszej. W granicach administracyjnych Gdańska znajduje się (w całości lub w znaczącej części) 6 znakowanych szlaków turystyki pieszej Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Cztery szlaki w zachodniej części miasta tworzą wzajemne powiązania umożliwiające odbywanie wycieczek okrężnych, kombinowanych z wykorzystaniem kilku szlaków (szczególnie dogodne przy własnym środku lokomocji). Dwa, leżące na wschodnich skrajach Gdańska, nie mają połączeń z innymi szlakami na terenie miasta.
Szlak Trójmiejski, opracowany w 1956, żółty, od dworca PKS (ul. 3 Maja) do Gdyni (dworzec Polskich Kolei Państwowych, wyjście zachodnie), cały 45,9 km, odcinek gdański 23,7 km. Najpopularniejszy, pozwalający poznać tereny zurbanizowane i leśne. Na terenie Gdańska prowadzi przez tereny zabudowane na tzw. górnym tarasie (Wysoczyźnie Gdańskiej) i obszary leśne, wchodzące w skład Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Od dworca PKS wiedzie przez Grodzisko, następnie za skrajem Suchanina wspina się na Wronią Górę i na Cygańską Górę, skąd schodzi do Królewskiej Doliny (ul. Sobieskiego). Dociera do doliny Sobótki i Jaśkowej Doliny, skąd przez Jaśkowy Las i najwyższą tu Górę Strzyską kieruje się na Brętowo i obrzeżem Piecek (ul. Magellana) dochodzi – wykorzystując stare torowisko kolei – do dolnego Migowa. Zahacza o Nowiec (ul. Potokowa). Wkracza tam całkowicie na tereny leśne (las matemblewski / brętowski, lasy oliwskie), przerwane tylko przez dojście (tuż za doliną Strzyży, gdzie przecina Szlak Skarszewski i Kartuski) do leśnego Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej i leśniczówki w Matemblewie, następnie wiedzie przez Złotą Karczmę (ul. Słowackiego, przecinając tu Szlak Wzgórz Szymbarskich). Biegnąc przez tereny leśne Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego (najbliższe obwodnicy), przecina początkowe partie dolin: Radości, Zgniłych Mostów, Ewy (Świeżej Wody), Potoku Rynarzewskiego i odgałęzienia – Kamieniska, wspina się na Wzniesienie Marii (tu krzyżując ze Szlakiem Wzgórz Szymbarskich) oraz zahacza o polanę Owczarni. Gdańska część szlaku kończy się na obrzeżach Wysokiej, przy centrum handlowym Osowa.
Szlak Wzgórz Szymbarskich, czarny, z Sopotu (początek: ul. 1 Maja) do Sierakowic, długość – 120,3 km, odcinek gdański – 17,7 km. Na terytorium Gdańska wkracza w dolinie Potoku Rynarzewskiego (ul. Spacerowa), w rejonie Królewskiego Źródła, na zachód od leśniczówki Renuszewo Rynarzewo, po 6 km części sopockiej. Dalej prowadzi przez środkową część lasów Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Na terenie Parku, po odcinku biegnącym Długą Doliną, szlak przecina Dolinę Ewy (Świeżej Wody), przez rezerwat Źródliska w Dolinie Ewy wchodzi na Wzniesienie Marii, gdzie spotyka szlak żółty, Trójmiejski. Następnie przez wzgórze Ela i obok starej skoczni schodzi na Drogę Młyńską w Dolinie Radości, po jej przecięciu zahacza o boczne odgałęzienie Doliny Wężów (równoległej do Doliny Radości, dużo od niej mniejszej), gdzie spotyka się ze Szlakiem Kartuskim. Przez Kleszy Las (przecinając Kleszą Drogę), a następnie Drogą Pionierów i Trawiastą Drogą wychodzi z lasu (a tym samym z Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego) przy ul. Słowackiego w Złotej Karczmie (gdzie ponowne spotyka się ze Szlakiem Trójmiejskim). Skręcając na zachód, przekracza obwodnicę zachodnią (zob. obwodnice) i przez Matarnię (ul. Agrarna) oraz Kokoszki (ul. Fabryczna, gdzie ponownie spotyka się ze Szlakiem Kartuskim) wkracza w las otomiński. Minąwszy gajówkę Sulmin (zaraz za drogą z Kiełpina Górnego do Sulmina), wychodzi z granic administracyjnych Gdańska.
Szlak Kartuski, niebieski, z Sopotu (Kamienny Potok, przystanek Szybkiej Kolei Miejskiej, po zachodniej stronie) do Kartuz, długość – 67,6 km, odcinek gdański – 20,45 km. Przebiega w najbardziej odludnych zakątkach gdańskiej części Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. W granice administracyjne Gdańska wkracza Drogą Nadleśniczych, wiedzie w rejon Góry Kościuszki i Pachołka (przecinając Szlak Skarszewski), przecina ul. Spacerową, dochodząc do Doliny Schwabego, gdzie za kuźnią wodną na Potoku Oliwskim przechodzi do Doliny Wężów (spotykając tu Szlak Wzgórz Szymbarskich), następnie, przecinając Szwedzką Groblę, Drogę Lipnicką, początkowy fragment Kociego Rowu i trasę Husarskich Manowców za ul. Słowackiego w Brętowie, odcinkiem drogi asfaltowej dociera do Matemblewa (okolice leśniczówki, przecina Szlak Trójmiejski i Szlak Skarszewski). Stąd doliną Strzyży, już za obwodnicą, dochodzi do Kokoszek (ul. Fabryczna, przecięcie ze Szlakiem Wzgórz Szymbarskich) i Smęgorzyna. Tam wkracza w lasy otomińskie i po minięciu drogi z Kiełpina Górnego do Sulmina, opuszcza granice administracyjne Gdańska.
Szlak Skarszewski, zielony, z Sopotu (Kamienny Potok, przystanek Szybkiej Kolei Miejskiej, po zachodniej stronie) do Skarszew, długość – 80,3 km, odcinek gdański – 16,3 km. Najbardziej leśny i w charakterze najbardziej górski. Na odcinek gdański przypada 1/5 jego długości. Na granicy Gdańska z Sopotem przecina Drogę Ludolfińską ( Ludolfina), za Górą Kościuszki (gdzie przecina Szlak Kartuski) wspina się na Pachołek i na krótko wkracza na tereny zabudowane, okrążając staw młyński nad Potokiem Oliwskim w Oliwie; następnie przez ul. Kwietną skrajem Zaklęsów wspina się na Głowicę (wzgórze Trzech Panów), przez Zajęczą Dolinę i Zieloną Dolinę schodzi w Dolinę Samborowo, za którą (przeciąwszy brzozową aleję Lipnickiej Drogi) kieruje się na Lipnik. Tu ociera się o Niedźwiednik, aby przez Niedźwiedzią Dolinę (Koci Rów) wyjść na skraju Brętowa na ul. Słowackiego. Stąd ponownie biegnie lasem do Matemblewa (ul. Kiełpińska) i do doliny Strzyży (przecinając Szlak Trójmiejski i Szlak Kartuski). Dalej, prawym brzegiem w górę Strzyży, dochodzi do Kiełpinka. Następnie dłuższą partią bezleśną (miejsko-działkową) osiąga jezioro Jasień i lasy otomińskie. Na ich skraju, koło Kiełpina Górnego (zaraz po przekroczeniu obwodnicy przy ul. Stężyckiej), opuszcza granice administracyjne Gdańska.
Szlak Motławski, istniejący od 2000 roku, czerwony, z Olszynki (ul. Olszyńska) do Tczewa (Czatkowy), długość – 33,5 km, odcinek gdański – 3,9 km. Biegnie wzdłuż zachodniego brzegu rzeki Motławy, początkowo przez tereny o charakterze podmiejskim, do ujść Czarnej Łachy i Raduni pod Krępcem.
Szlak Wyspy Sobieszewskiej, istniejący od 1994, zielony, z Sobieszewa (ul. Turystyczna) do Świbna (przekop Wisły, przeprawa promowa, po drugiej stronie żółty Szlak Jantarowy). Całość na obszarze Gdańska – 10 km. Biegnie równolegle do brzegu morskiego, począwszy od Sobieszewa przez Orlinki do Świbna. Oprócz krótkich fragmentów o charakterze miejskim dominują partie leśne, wydmowe i przyplażowe. Prowadzi na najwyższe miejsce Wyspy Sobieszewskiej, wydmę zwanej Górą Orlą (32 m n.p.m.).
