MIGOWO
| < Poprzednie | Następne > |
MIGOWO (1379 Emugow, 1437 Muckaw, następnie Müggau), część dzielnicy ► Piecki-Migowo (► administracyjny podział). Początkowo wieś wzdłuż szlaku drożnego Siedlce–Kokoszki (obecnie ul. Piekarnicza – ul. Myśliwska) z odgałęzieniem do ► Strzyży (obecnie ul. Dolne Migowo), z zabudową koncentrującą się przy skrzyżowaniu obecnej ul. Myśliwskiej z obecną ul. Bulońską (lokalną drogą do wsi Piecki i ► Jaśkowej Doliny) w stronę obecnej ul. Powstania Styczniowego i Powstania Kościuszkowskiego.
W 1379 wydana do osadzenia (w różnym okresie 334 ha ziemi ornej, 312,46 ha ogrodów, 1,82 ha łąki, 13,6 ha pastwiska, 6,37 ha nieużytków) na ► prawie chełmińskim przez komtura gdańskiego sołtysowi Klausowi Kluckowowi, w 1400 istniała karczma; wieś przynależała do parafii ► kościoła św. Katarzyny. W 1454 z nadania króla polskiego Kazimierza Jagiellończyka własność ► Głównego Miasta, oddawana w dzierżawę. Jako pierwsi otrzymali ją od 1472 gdańscy mieszczanie Michael i Simon Dalewinowie, w ramach regulacji długu 600 grzywien, które pożyczyli władzom Gdańska w okresie ► wojny trzynastoletniej. W 1506 Migowo w dzierżawę na 10 lat dostał rajca gdański (od 1504) Peter Mellin (Mallin, Mellyn) (1445 Gdańsk – 1515 Gdańsk), w latach 1585–1595 Mark Grudzins, za którego czasów istniała tu cegielnia (okolice obecnej ul. Belgradzkiej i ul. Bułgarskiej). W początku XVII wieku mieszczanin gdański Henrich Kortzfleisch (1574 – pochowany 30 VIII 1648 w ► kościele Najświętszej Marii Panny) założył tam oczyszczalnię wosku. Od 1647 ludność ewangelicka należała do parafii w ► Ujeścisku.
W 1707 wieś i znajdujący się w niej dworek sołtysa zostały spalone przez wojska rosyjskie. W 1772 zamieszkiwało tu siedem rodzin chłopskich. Od końca XVIII wieku stopniowo nabierała charakteru podmiejskiej rezydencji gdańszczan. Od 1777 15 łanów z dworem sołtysa było własnością kupca i armatora gdańskiego ► Davida Weichbrodta (zm. 1808), następnie ► Carla Gottlieba Steffensa, męża córki Davida Weichbrodta, Karoliny Dorothy. W 1822 posiadłość przez Emilie Henriette Wilhelmine (1794 Gdańsk – 1877 Gdańsk), córkę tych ostatnich, trafiła w posiadanie jej męża Petera Pickeringa (27 VII 1785 Aston by Suton, Anglia – 16 II 1865), kupca gdańskiego, właściciela kamienic przy Hundegasse 275 i 346 (ul. Ogarna 54 i 119). W rękach tej rodziny pozostawała do końca XIX wieku; po Eugenie Francisie Pickeringu (1825–1895) poprzez małżeństwo z Margaret Doering (1844–1923) przeszła do rodziny Doeringów, od 1913 do rodziny Wannowów (nabywcami majątku o powierzchni 332 ha byli Emil Otto Wannow i jego żona Marie Wannow z domu Kulbe).
W końcu XVIII wieku w miejscu dawnej siedziby sołtysa wybudowano dwór w barokowym parku (obecnie ul. Myśliwska 6). Pozostała część wsi w 1868 liczyła dziewięć domów i 156 mieszkańców (120 katolików należących do parafii w Świętym Wojciechu i 36 ewangelików), po parcelacji (1922), liczyła 146 mieszkańców. W 1919 majątek rozparcelowano, właściciele (Wannowie) zatrzymali resztówkę o powierzchni 51 ha. W 1939 rozpoczęto budowę (której nie zakończono) łącznika z Wrzeszcza do planowanej autostrady Berlin–Królewiec (zniwelowany teren, później ogrodów działkowych, został częściowo wykorzystany pod budowę tzw. ul. Nowej Bulońskiej (al. ► Pawła Adamowicza), w stronę ul. Kartuskiej).
26 III 1942 gmina Migowo została włączona w granice administracyjne miasta Gdańska, czego nie uznały po 1945 władze polskie, 15 I 1954 ponownie włączając wieś (z działającym Państwowym Gospodarstwem Rolnym) w granice miasta. Po rozpisaniu w 1972 przez Stowarzyszenie Architektów Polskich konkursu na projekt zagospodarowania między innymi terenu Migowa, od 1976 trwała zabudowa budynkami mieszkaniowymi w rejonie ul. Bulońskiej-Myśliwskiej (► Piecki). W 1980 przy ul. Myśliwskiej, na powierzchni 10,56 ha, powstały Pracownicze Ogrody Działkowe Morena (część władze Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej przekazały osobom wyróżniającym się w pracy społecznej na rzecz dzielnicy Piecki-Migowo). Od początku XXI wieku rejon ul. Myśliwskiej poddano intensywnej budowie osiedli mieszkaniowych. M.in. w 2000 oddano do użytku nowy odcinek ul. Myśliwskiej (długości 810 m, do ul. Zacnej), po płudniowej stronie której powstały osiedla Królewskie Wzgórze, Morenowe Wzgórze, Myśliwskie Wzgórze. W latach 2011–2012 powstał kolejny, ok. 330 metrowy odcinek tzw. Nowej Myśliwskiej.
Dwór, po 1945 w rękach prywatnych, wpisany został do rejestru zabytków. Po przejęciu przez miasto, w 1990 sprzedany został na przetargu kolejnemu prywatnemu właścicielowi (Barbara i Jacek Smolińscy) z zadaniem odbudowy. Z powodu niepodjęcia prac, w 1994 miasto odzyskało dwór z parkiem, w 1997 ponownie sprzedając w prywatne posiadanie (Kazimierz Dargacz). Wobec groźby zwalenia się dworku został on 4 V 2000 skreślony z rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, jesienią 2000 rozebrany. Od 1999, na parceli podarowanej przez Anielę Kostecką, użytkowany jest ► kościół Miłosierdzia Bożego przy ul. Myśliwskiej 25.
