KRAKOWIEC
| < Poprzednie | Następne > |
KRAKOWIEC (1524 Crokauw, 1570 Krakau, 1595 Krakowiec (pol.), Krakau), część dzielnicy Gdańska: Krakowiec – Górki Zachodnie (► administracyjny podział). Wedle Statutu Rady Dzielnicy z 24 IV 2014 granice dzielnicy: „ stanowi Martwa Wisła do wysokości ul. Zawiślańskiej, następnie ul. Zawiślańską do ul. Stryjewskiego (bez tej ulicy) i lasem w kierunku pólnocno-wschodnim do plaży (bez ul. Wydmy) i dalej brzegiem Zatoki Gdańskiej do ujścia Wisły Śmiałej, następnie Wisłą Śmiałą aż do Martwej Wisły”.
W początku XV wieku wieś pracująca przy sianokosach na rzecz ► zamku krzyżackiego w Gdańsku. W 1424 komtur gdański przekazał wieś w posiadanie Hansa Vrossa, potwierdzając mieszkańcom prawo korzystania z połowów także nad Zatoką Gdańską (dostęp do morskiego brzegu ułatwiał trakt, Münsterbergweg, Krakowiecka Droga). Początkowo Krakowiec leżał na wyspie, otoczony wodami Wisły, w połowie XVII wieku już na półwyspie wskutek wypłycenia północnej odnogi Wisły, zwanej Bordune lub Crakauer Laake (w 1840 Faule Lake), obecnie Zgniła Łacha (► Wisła), w nomenklaturze Urzędu Miasta: Gniła Łacha, kanał wpływający do Martwej Wisły przez przepompownię Gniła Łacha przy ul. Nad Brzegiem w dzielnicy ► Stogi.
W 1600 istniało już Nowe Krakowo, położone na północy, bliżej brzegu morza, w połowie XVII wieku obie części zwano: An der Weichsel (Nad Wisłą) i An der Heide (Pod Borem). Funkcjonowała tu w XVI wieku karczma Sandkrug, po polsku zwana Rzym, wspomniana w utworze Sebastiana Klonowica Flis z 1595, istniejąca do końca II wojny światowej przy przeprawie promowej przez Wisłę do Płoni na zachodnim krańcu Sandkrugweg (ul. Kutnowska). W 1819 w 19 chałupach zamieszkiwały 242 osoby, funkcjonowała kuźnica i trzy karczmy; w 1883 w 41 budynkach mieszkało 514 osób, funkcjonował młyn papierniczy, w 1910 zamieszkiwało tu 536 osób.
Od 1887 obszar należał do ► powiatu Gdańsk–Niziny, w granicach administracyjnych Gdańska od 1 IV 1914. Zajmował wówczas powierzchnię 140 ha, liczył 536 mieszkańców, w 1927 było 67 budynków. W 1930, jako efekt rozrastających się Stogów, powstało osiedle Eulenbruch, wzdłuż obecnej ul. Sówki. 6 IX 1937 położono kamień węgielny pod kaplicę ► cmentarza ewangelickiego (funkcjonowała od 1938), pełniącą funkcję świątyni dla mieszkańców Krakowca i Górek Zachodnich (► kościół Najświętszego Imienia Maryi, ul. Kępna 22).
Pod koniec II wojny światowej 3 IV 1945 zdobyty przez wojska radzieckie. Obecna nazwa (przymiotnik: „krakowiecki”) oficjalnie od roku 1949. Przy ul. Kępnej 38 otwarto 1 IX 1960 Szkołę Podstawową nr 62, od 1991 Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 10 (Szkoła Podstawowa nr 62 i ► XVI Liceum Ogólnokształcące), od 4 VI 1994 im. ► Arenda Dickmanna. Funkcjonowała tu ► harcerska Stanica Żeglarska. Obecnie niska, jednorodzinna zabudowa i ogródki działkowe. Część wschodnia krajobrazowo zdegenerowana po wybudowaniu w 1975 bazy paliwowej Przedsiębiorstwa Eksploatacji Rurociągów Naftowych (PERN „Przyjaźń” SA) z Płocka (dwukierunkowy rurociąg naftowy Płock–Gdańsk) oraz ► oczyszczalnię Wschód. W 2012 wybudowano przystanek ► tramwaju wodnego „Stogi”.
Do 1974 na Wiśle, naprzeciwko Krakowca (na wysokości ul. Nad Brzegiem do ul. Zawiślańskiej), znajdowała się niewielka, podłużna wysepka zwana Krakauer Kämpe (Kępa Krakowiecka), zaliczana administracyjnie do ► Płoni Małej.
►Tabela: Liczba ludności dzielnicy Krakowiec – Górki Zachodnie
