ANGERMÜNDE OTTO, rajca
| < Poprzednie | Następne > |
OTTO ANGERMÜNDE (około 1435 – 1495), kupiec. Syn Ottona (zm. ok. 1460), przybyłego do Gdańska z Angermünde w Marchii Wkrzańskiej w 1418 lub 1435. Jego matką była Gertrud Grevelset, ewentualnie Gertrud von Rhigen. Miał siostrę Katherinę, żonę Johanna Mehlmanna, ławnika (od 1434) i rajcy (od 1441) Głównego Miasta, następnie Rudolfa Feldstetego, ławnika (od 1455), rajcy (od 1456) Głównego Miasta, burgrabiego królewskiego w Gdańsku (w 1485, 1486 i 1487), oraz brata Johanna Angermünde.
W 1462 ławnik, w 1494 rajca, w 1495 sędzia, w 1463 przedstawiciel gildii św. Olafa. Jeden z najbardziej wpływowych i najbogatszych gdańszczan XV wieku. Jego majątek szacowano na 30 000 grzywien. Mieszkał na Starym Mieście, handlował statkami i częściami okrętowymi, pożyczał pieniądze na procent, reprezentował w Gdańsku interesy między innymi kupców z Torunia, miał przedstawicieli w Stralsundzie. Prowadził operacje lichwiarskie rentami z ul. Długiej oraz ze spichrzów. Właściciel browaru przy obecnej ul. Garbary, rzeźni i trzech spichrzów (jeden na Spichlerzach), parceli przy obecnych ul. Ogarnej i Mariackiej, posiadłości na Helu.
Trzy lata przed śmiercią, w 1492, sporządzi testament, w którym oprócz legatów rodzinnych, dokonał szeregu zapisów na rzecz instytucji kościelnych. Klasztor brygidek otrzymał czynsze z parcel przy Ogarnej i Mariackiej i 20 grzywien, klasztorowi cysterek w Żarnowcu (gdzie mniszką była jedna z jego córek) przeznaczył 100 grzywien oraz czarne i białe sukno, klasztor w Kartuzach otrzymał kolejne 100 grzywien, po 10 grzywien zapisał norbertankom z Żukowa i benedyktynkom z Chełmna, 20 grzywien benedyktynkom z Torunia, kartuzom ze Świdwina i franciszkanom z Lęborka. Po pięć grzywien otrzymać miały gdańskie szpitale Wszystkich Bożych Aniołów, Bożego Ciała i św. Elżbiety, dominikanom i klasztorowi cystersów w Oliwie zapisał po 30, franciszkanom 20. Na potrzeby budowlane zapisał 100 grzywien kościołowi Najświętszej Marii Panny, 10 grzywien kościołowi św. Bartłomieja, kościołowi św. Jakuba, szpitalowi św. Gertrudy, pięć dla szpitala św. Barbary, kościołów św. Jana, św. Piotra i Pawła i dla św. Katarzyny, w tym wypadku także zapisał dodatkowo tyle samo na potrzeby ubogich pozostających pod opieką tej placówki. Zapisał też kwoty potrzebne na nabycie 100 par butów i 100 koszul dla gdańskich biednych oraz 300 grzywien dla ubogich kobiet przez zamążpójściem.
Od 1455 żonaty był z Barbarą (zm. 1475), córką Hermanna Buddinga, od 1478 z Barbarą, córką Johanna Overmana, po 1496 ponownie zamężną za Eduarda Mohra. Ojciec Ottona (1458–1495), Johanna (ur. 1482), Barbary, żony burmistrza Heinricha Suchtena i Gertrudy.
