LÖSCHIN MATTHIAS GOTTHILF, historyk, honorowy obywatel Gdańska, były patron ulicy
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: Loeschin_Matthias.jpg |thumb| Matthias Gotchilff Löschin wedle litografii Carla Warnecka z 1834]] | + | [[File: Loeschin_Matthias.jpg |thumb| Matthias Gotchilff Löschin wedle litografii [[WARNECK CARL EDUARD, artysta plastyk | Carla Eduarda Warnecka]] z 1834]] |
[[File:Loeschin_Matthias_Gotthilf.jpg|thumb|Matthias Gotthilf Löschin]] | [[File:Loeschin_Matthias_Gotthilf.jpg|thumb|Matthias Gotthilf Löschin]] | ||
[[File:Matthias_Gotthilf_Löschin.jpg|thumb| Kamienica przy Heilige-Geist-Gasse 77 (obecnie 119/121) należąca do Matthiasa Gotthilfa Löschina (druga od prawej), stan sprzed 1900 roku]] | [[File:Matthias_Gotthilf_Löschin.jpg|thumb| Kamienica przy Heilige-Geist-Gasse 77 (obecnie 119/121) należąca do Matthiasa Gotthilfa Löschina (druga od prawej), stan sprzed 1900 roku]] | ||
| − | '''MATTHIAS GOTTHILF LÖSCHIN''' (24 II 1790 Gdańsk – 31 I 1868 Gdańsk) | + | '''MATTHIAS GOTTHILF LÖSCHIN''' (24 II 1790 Gdańsk – 31 I 1868 Gdańsk), historyk, pedagog, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]], były patron gdańskiej ulicy. Syn urodzonego na Łużycach kupca i drobnego armatora gdańskiego Johanna oraz Florentiny Katheriny z domu Weder, brat Johanna Friedricha (1792–1875), dzwonnika [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]]. Uczęszczał do [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoły św. Piotra i Pawła]], 25 VIII 1805 zapisany został do przedostatniej klasy [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] (był jednym z uczniów, którzy w grudniu 1807 nieśli trumienki chowanych na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA| cmentarzu Bożego Ciała]] córek księcia Wilhelma, młodszego brata króla Prus Friedricha Wilhelma III). W 1809 rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie w Królewcu. Od 1812 doktor, odbył podróż do Turyngii, odwiedzając w Weimarze Johanna Wolfganga Goethego. Prywatny nauczyciel w Gdańsku, po egzaminie państwowym w 1815 nauczyciel i kierownik elementarnej [[SZKOŁA ŚW. BARBARY | szkoły św. Barbary]]. Od 1824 do przejścia na emeryturę 20 III 1866 dyrektor [[SZKOŁA ŚW. JANA | wyższej szkoły obywatelskiej (średniej) św. Jana]]. W 1838 z jego inicjatywy powstało pierwsze w Gdańsku publiczne przedszkole (w okolicach obecnej ul. Łagiewniki).<br/><br/> |
| − | W latach 1844–1847 członek Rady Miejskiej. Ponowny wybór w 1850 zablokował nadburmistrz [[WEICKHMANN JOACHIM HEINRICH | Joachim Heinrich Weickhmann]], powołując się na zakaz kandydowania do władz urzędnikom i nauczycielom szkół finansowanych przez miasto. Stanowisko nadburmistrza potwierdziło po złożonym odwołaniu Pruskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. <br/><br/> | + | W latach 1844–1847 członek Rady Miejskiej. Ponowny wybór w 1850 zablokował nadburmistrz [[WEICKHMANN JOACHIM HEINRICH, nadburmistrz Gdańska | Joachim Heinrich Weickhmann]], powołując się na zakaz kandydowania do władz urzędnikom i nauczycielom szkół finansowanych przez miasto. Stanowisko nadburmistrza potwierdziło po złożonym odwołaniu Pruskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. <br/><br/> |
| − | Obok pracy pedagogicznej i dydaktycznej prowadził działalność naukową i literacką. W latach 1815–1816 wydawał założone przez siebie czasopismo „Gedana” ([[CZASOPISMA KULTURALNE W XVIII–XIX WIEKU | czasopisma kulturalne w XVIII–XIX wieku]]); publikował prace z historii Gdańska: w 1816 ''Geschichte Danzigs'' (''Historia Gdańska''), w 1822–1823 dwutomową, kilkakrotnie wznawianą ''Geschichte Danzigs von der ältesten bis zur neuesten Zeit'' (''Historia Gdańska od czasów najstarszych po czasy najnowsze'') (w uzupełnieniu w 1824–1828 opublikował cztery kroniki gdańskie), w 1837 – trzy tomy przyczynków do historii miasta ''Beiträge zur Geschichte Danzigs und seiner Umgebungen,'' w 1828, 1836, 1853 i 1860 cztery kolejne ''Danzig und seine Umgebungen'', w 1868 wykaz gdańskich burmistrzów od XIV wieku ''Die Bürgermeister, Rathsherren und Schöppen des Danziger Freistaates und Patrizierfamilien denen sie angehörten''. W pracach wykorzystywał źródła przechowywane w archiwum miejskim w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] i [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]] ([[ARCHIWA | archiwa]]), w której dodatkowo w okresie 1829–1863 był bibliotekarzem.<br/><br/> | + | Obok pracy pedagogicznej i dydaktycznej prowadził działalność naukową i literacką. W latach 1815–1816 wydawał założone przez siebie czasopismo „Gedana” ([[CZASOPISMA KULTURALNE W XVIII–XIX WIEKU | czasopisma kulturalne w XVIII–XIX wieku]]); publikował prace z historii Gdańska: w 1816 ''Geschichte Danzigs'' (''Historia Gdańska''), w 1822–1823 dwutomową, kilkakrotnie wznawianą ''Geschichte Danzigs von der ältesten bis zur neuesten Zeit'' (''Historia Gdańska od czasów najstarszych po czasy najnowsze'') (w uzupełnieniu w 1824–1828 opublikował cztery kroniki gdańskie), w 1837 – trzy tomy przyczynków do historii miasta i okolic ''Beiträge zur Geschichte Danzigs und seiner Umgebungen,'' w 1828, 1836, 1853 i 1860 cztery kolejne ''Danzig und seine Umgebungen'' (''Gdańsk i jego okolice''), w 1868 wykaz gdańskich burmistrzów od XIV wieku ''Die Bürgermeister, Rathsherren und Schöppen des Danziger Freistaates und Patrizierfamilien denen sie angehörten'' (''Burmistrzowie, rajcy i ławnicy gdańskiego wolnego miasta oraz rodziny patrycjuszowskie, do których należeli''). W pracach wykorzystywał źródła przechowywane w archiwum miejskim w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] i [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]] ([[ARCHIWA | archiwa]]), w której dodatkowo w okresie 1829–1863 był bibliotekarzem. Publikowanymi pracami, obejmującymi wszystkie aspekty przeszłości miasta (polityka, gospodarka, dzieje społeczne, kultura), choć jeszcze np. bez krytyki wykorzystanych źrodeł czy bez przywołania i oceny starszej historiografii, na wiele dziesięcioleci wywarł przemożny wpływ na postrzeganie przeszłości Gdańska. <br/><br/> |
| − | W 1820 | + | W 1820 doktor honoris causa uniwersytetu w Marburgu, od 1835 członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. W uznaniu zasług 5 XII 1865 nadano mu [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo miasta]]. <br/><br/> |
| − | Mieszkał w należącej do niego kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 77 (ul. Świętego Ducha 119/121). Od 26 XI 1815 żonaty z Augustą Müller (26 VIII 1794 Oruńskie Przedmieście – 27 II 1870 Gdańsk), córką Carla Gottlieba, sekretarza loterii państwowych w Gdańsku, osobą zasłużoną w organizacji opieki nad sierotami i dziećmi z rodzin robotniczych. 6 II 1868 został pochowany obok rodziców na | + | Mieszkał w należącej do niego kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 77 (ul. Świętego Ducha 119/121). Od 26 XI 1815 żonaty z Augustą Müller (26 VIII 1794 Oruńskie Przedmieście – 27 II 1870 Gdańsk), córką Carla Gottlieba, sekretarza loterii państwowych w Gdańsku, osobą zasłużoną w organizacji opieki nad sierotami i dziećmi z rodzin robotniczych. 6 II 1868 został pochowany obok rodziców na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK| cmentarzu św. Jana]]. Jego imię nosiła do 1945 ulica we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]] (Dolnym), obecnie ul. Poprzeczna. Zob. też [[OCHRONA ZABYTKÓW W XIX I POCZĄTKACH XX WIEKU | ochrona zabytków w XIX i początku XX wieku]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 17:11, 28 mar 2024
MATTHIAS GOTTHILF LÖSCHIN (24 II 1790 Gdańsk – 31 I 1868 Gdańsk), historyk, pedagog, radny Gdańska, były patron gdańskiej ulicy. Syn urodzonego na Łużycach kupca i drobnego armatora gdańskiego Johanna oraz Florentiny Katheriny z domu Weder, brat Johanna Friedricha (1792–1875), dzwonnika kościoła św. Jana. Uczęszczał do szkoły św. Piotra i Pawła, 25 VIII 1805 zapisany został do przedostatniej klasy Gimnazjum Akademickiego (był jednym z uczniów, którzy w grudniu 1807 nieśli trumienki chowanych na cmentarzu Bożego Ciała córek księcia Wilhelma, młodszego brata króla Prus Friedricha Wilhelma III). W 1809 rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie w Królewcu. Od 1812 doktor, odbył podróż do Turyngii, odwiedzając w Weimarze Johanna Wolfganga Goethego. Prywatny nauczyciel w Gdańsku, po egzaminie państwowym w 1815 nauczyciel i kierownik elementarnej szkoły św. Barbary. Od 1824 do przejścia na emeryturę 20 III 1866 dyrektor wyższej szkoły obywatelskiej (średniej) św. Jana. W 1838 z jego inicjatywy powstało pierwsze w Gdańsku publiczne przedszkole (w okolicach obecnej ul. Łagiewniki).
W latach 1844–1847 członek Rady Miejskiej. Ponowny wybór w 1850 zablokował nadburmistrz Joachim Heinrich Weickhmann, powołując się na zakaz kandydowania do władz urzędnikom i nauczycielom szkół finansowanych przez miasto. Stanowisko nadburmistrza potwierdziło po złożonym odwołaniu Pruskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych.
Obok pracy pedagogicznej i dydaktycznej prowadził działalność naukową i literacką. W latach 1815–1816 wydawał założone przez siebie czasopismo „Gedana” ( czasopisma kulturalne w XVIII–XIX wieku); publikował prace z historii Gdańska: w 1816 Geschichte Danzigs (Historia Gdańska), w 1822–1823 dwutomową, kilkakrotnie wznawianą Geschichte Danzigs von der ältesten bis zur neuesten Zeit (Historia Gdańska od czasów najstarszych po czasy najnowsze) (w uzupełnieniu w 1824–1828 opublikował cztery kroniki gdańskie), w 1837 – trzy tomy przyczynków do historii miasta i okolic Beiträge zur Geschichte Danzigs und seiner Umgebungen, w 1828, 1836, 1853 i 1860 cztery kolejne Danzig und seine Umgebungen (Gdańsk i jego okolice), w 1868 wykaz gdańskich burmistrzów od XIV wieku Die Bürgermeister, Rathsherren und Schöppen des Danziger Freistaates und Patrizierfamilien denen sie angehörten (Burmistrzowie, rajcy i ławnicy gdańskiego wolnego miasta oraz rodziny patrycjuszowskie, do których należeli). W pracach wykorzystywał źródła przechowywane w archiwum miejskim w Ratuszu Głównego Miasta i Bibliotece Miejskiej ( archiwa), w której dodatkowo w okresie 1829–1863 był bibliotekarzem. Publikowanymi pracami, obejmującymi wszystkie aspekty przeszłości miasta (polityka, gospodarka, dzieje społeczne, kultura), choć jeszcze np. bez krytyki wykorzystanych źrodeł czy bez przywołania i oceny starszej historiografii, na wiele dziesięcioleci wywarł przemożny wpływ na postrzeganie przeszłości Gdańska.
W 1820 doktor honoris causa uniwersytetu w Marburgu, od 1835 członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. W uznaniu zasług 5 XII 1865 nadano mu honorowe obywatelstwo miasta.
Mieszkał w należącej do niego kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 77 (ul. Świętego Ducha 119/121). Od 26 XI 1815 żonaty z Augustą Müller (26 VIII 1794 Oruńskie Przedmieście – 27 II 1870 Gdańsk), córką Carla Gottlieba, sekretarza loterii państwowych w Gdańsku, osobą zasłużoną w organizacji opieki nad sierotami i dziećmi z rodzin robotniczych. 6 II 1868 został pochowany obok rodziców na cmentarzu św. Jana. Jego imię nosiła do 1945 ulica we Wrzeszczu (Dolnym), obecnie ul. Poprzeczna. Zob. też ochrona zabytków w XIX i początku XX wieku.
