FEY ALEXANDER EDUARD, mistrz ciesielski i murarski, radny
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Hotel Danziger Hof, początek XX wieku.JPG|thumb|Hotel Danziger Hof, początek XX wieku]] | [[File:Hotel Danziger Hof, początek XX wieku.JPG|thumb|Hotel Danziger Hof, początek XX wieku]] | ||
| + | [[File: Fey_Bruno.jpg |thumb| Reklama formy Bruno Feya, 1927]] | ||
'''ALEXANDER''' (Alex) '''EDUARD FEY''' (27 IV 1847 Gdańsk – 20 VI 1911 Wrzeszcz), mistrz ciesielski i murarski, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn gdańskiego stolarza Johanna Jakoba (1821 – 13 I 1893 Gdańsk). Brat Alberta (1854 – 25 IV 1933), który po powrocie z Ameryki prowadził w Gdańsku własną firmę budowlaną, oraz Klary Amalii (ur. 21 I 1864 Gdańsk), żony złotnika [[KÖNIG ADOLF HERMANN, złotnik | Adolfa Hermanna Königa]].<br/><br/> | '''ALEXANDER''' (Alex) '''EDUARD FEY''' (27 IV 1847 Gdańsk – 20 VI 1911 Wrzeszcz), mistrz ciesielski i murarski, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn gdańskiego stolarza Johanna Jakoba (1821 – 13 I 1893 Gdańsk). Brat Alberta (1854 – 25 IV 1933), który po powrocie z Ameryki prowadził w Gdańsku własną firmę budowlaną, oraz Klary Amalii (ur. 21 I 1864 Gdańsk), żony złotnika [[KÖNIG ADOLF HERMANN, złotnik | Adolfa Hermanna Königa]].<br/><br/> | ||
Przez 40 lat prowadził najbardziej znaną firmę budowlaną w Gdańsku, współpracował z miejskim radcą budowlanym [[LICHT JULIUS ALBERT, inżynier, architekt, honorowy obywatel Gdańska | Albertem Lichtem]], którego projekty często realizował. Firma wykonywała najbardziej renomowane prace budowlane w mieście, budowała na przykład [[STOCZNIA SCHICHAUA | Stocznię Schichaua]], [[HOTEL DANZIGER HOF | hotel Danziger Hof]], dom kuracyjny w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]] (1898), [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. W 1893 zatrudniała 238 osób, w 1897, w okresie intensywnych prac budowlanych w Gdańsku, już 910 robotników i techników.<br/><br/> | Przez 40 lat prowadził najbardziej znaną firmę budowlaną w Gdańsku, współpracował z miejskim radcą budowlanym [[LICHT JULIUS ALBERT, inżynier, architekt, honorowy obywatel Gdańska | Albertem Lichtem]], którego projekty często realizował. Firma wykonywała najbardziej renomowane prace budowlane w mieście, budowała na przykład [[STOCZNIA SCHICHAUA | Stocznię Schichaua]], [[HOTEL DANZIGER HOF | hotel Danziger Hof]], dom kuracyjny w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]] (1898), [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. W 1893 zatrudniała 238 osób, w 1897, w okresie intensywnych prac budowlanych w Gdańsku, już 910 robotników i techników.<br/><br/> | ||
Od września 1886 należał do gdańskiej loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). W latach 1900–1903 był członkiem gdańskiej Rady Miejskiej. W 1892 mieszkał przy Mausegasse 1 (ul. Owsiana, [[SPICHLERZE | Spichlerze]]), gdzie w jednym ze spichrzy posiadał zaplecze magazynowe.<br/><br/> | Od września 1886 należał do gdańskiej loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). W latach 1900–1903 był członkiem gdańskiej Rady Miejskiej. W 1892 mieszkał przy Mausegasse 1 (ul. Owsiana, [[SPICHLERZE | Spichlerze]]), gdzie w jednym ze spichrzy posiadał zaplecze magazynowe.<br/><br/> | ||
| − | Żonaty z Amalią Johanną Weiss (1855 – 22 IX 1903 Gdańsk). Po jego śmierci firmę przejął syn Bruno i kontynuował jej tradycje, | + | Żonaty z Amalią Johanną Weiss (1855 – 22 IX 1903 Gdańsk). Po jego śmierci firmę przejął syn Bruno (1879 – kwiecień 1953 Niemcy) i kontynuował jej tradycje, m.in. budując na zlecenia Westpreußische Kleinbahnen Aktien-Gesellschaft (WKAG – Zachodniopruskie Koleje Wąskotorowe SA) most transportowy nad koleją wąskotorową na nowym kanale w Gdańsku–[[OLSZYNKA |Olszynce]] przy Bastionie Wół (Ochs; 1913), linię kolejową z Gdańska–[[WRZESZCZ |Wrzeszcza]] do Starej Piły (oddana w 1914) czy kompleks [[SZKOŁA IM. PESTALOZZIEGO | Szkoły Pestalozziego]] (1929). W 1909 zaprojektował przebudowę okien wystawowych i ścięcia narożnego budynku kupca L. Lankoffa przy 2. Damm 1 (ul. Grobla II nr 1). Przeniósł on siedzibę firmy do Klein Walddorf 1-5 (obecnie Mała Olszynka, ul. Olszyńska 1-5), gdzie dysponował składami drewna, tartakiem i dużym domem, w którym zamieszkał (Klein Walddorf 5). Tereny firmy obejmowały obszar w rejonie ulic Klein Walddorf oraz An der Mottlaubrücke (ul. Krótka), był także właścicielem gruntów leżących dalej aż do rejonu ul. Laubenweg (ul. Pusta). W latach 1933–1937, przy jego udziale, na gruntach tych powstało tzw. Osiedle Feya (Feysche Siedlung) (zob. [[OLSZYNKA | Olszynka]]). Był członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. W 1942 był właścicielem kamienicy przy Grosse Gerbergasse 1 (ul. Garbary). W 1946 wyjechał z Gdańska do Niemiec, jego przedsiębiorstwo przeszło na własność państwa. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 19:10, 3 sty 2024
ALEXANDER (Alex) EDUARD FEY (27 IV 1847 Gdańsk – 20 VI 1911 Wrzeszcz), mistrz ciesielski i murarski, radny Gdańska. Syn gdańskiego stolarza Johanna Jakoba (1821 – 13 I 1893 Gdańsk). Brat Alberta (1854 – 25 IV 1933), który po powrocie z Ameryki prowadził w Gdańsku własną firmę budowlaną, oraz Klary Amalii (ur. 21 I 1864 Gdańsk), żony złotnika Adolfa Hermanna Königa.
Przez 40 lat prowadził najbardziej znaną firmę budowlaną w Gdańsku, współpracował z miejskim radcą budowlanym Albertem Lichtem, którego projekty często realizował. Firma wykonywała najbardziej renomowane prace budowlane w mieście, budowała na przykład Stocznię Schichaua, hotel Danziger Hof, dom kuracyjny w Brzeźnie (1898), Technische Hochschule Danzig. W 1893 zatrudniała 238 osób, w 1897, w okresie intensywnych prac budowlanych w Gdańsku, już 910 robotników i techników.
Od września 1886 należał do gdańskiej loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo). W latach 1900–1903 był członkiem gdańskiej Rady Miejskiej. W 1892 mieszkał przy Mausegasse 1 (ul. Owsiana, Spichlerze), gdzie w jednym ze spichrzy posiadał zaplecze magazynowe.
Żonaty z Amalią Johanną Weiss (1855 – 22 IX 1903 Gdańsk). Po jego śmierci firmę przejął syn Bruno (1879 – kwiecień 1953 Niemcy) i kontynuował jej tradycje, m.in. budując na zlecenia Westpreußische Kleinbahnen Aktien-Gesellschaft (WKAG – Zachodniopruskie Koleje Wąskotorowe SA) most transportowy nad koleją wąskotorową na nowym kanale w Gdańsku–Olszynce przy Bastionie Wół (Ochs; 1913), linię kolejową z Gdańska–Wrzeszcza do Starej Piły (oddana w 1914) czy kompleks Szkoły Pestalozziego (1929). W 1909 zaprojektował przebudowę okien wystawowych i ścięcia narożnego budynku kupca L. Lankoffa przy 2. Damm 1 (ul. Grobla II nr 1). Przeniósł on siedzibę firmy do Klein Walddorf 1-5 (obecnie Mała Olszynka, ul. Olszyńska 1-5), gdzie dysponował składami drewna, tartakiem i dużym domem, w którym zamieszkał (Klein Walddorf 5). Tereny firmy obejmowały obszar w rejonie ulic Klein Walddorf oraz An der Mottlaubrücke (ul. Krótka), był także właścicielem gruntów leżących dalej aż do rejonu ul. Laubenweg (ul. Pusta). W latach 1933–1937, przy jego udziale, na gruntach tych powstało tzw. Osiedle Feya (Feysche Siedlung) (zob. Olszynka). Był członkiem Towarzystwa Przyrodniczego. W 1942 był właścicielem kamienicy przy Grosse Gerbergasse 1 (ul. Garbary). W 1946 wyjechał z Gdańska do Niemiec, jego przedsiębiorstwo przeszło na własność państwa.
