ROMANOW ANDRZEJ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
ANDRZEJ ROMANOW (ur. 12 VII 1943 Gdynia), historyk, znawca historii mediów (prasy). Syn Piotra (1908–1986), ekonomisty, i Stefanii (1910–1993), referenta finansowego, księgowej. W 1957 roku ukończył Państwową Szkołę Ogólnokształcącą nr 5 w Gdańsku-Oliwie. W 1961 absolwent V Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku-Oliwie; w latach 1963–1968 studiował w Wyższej Szkole Pedagogicznej. Od 1968 do 2000 zatrudniony w Pracowni Historii Gdańska Zakładu Historii Pomorza Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Gdańsku, od 2000 do 2008 w Instytucie Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Szczecińskiego, od 2008 do 2013 w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Od 21 X 1976 doktor, od 1 XII 1995 doktor habilitowany, od 1 VI 1996 docent doktor habilitowany, od 2 X 2000 profesor uczelniany, od 7 X 2010 profesor tytularny; od 1 IV 2011 profesor zwyczajny. Od 1 IX 2008 do 31 VIII 2013 był kierownikiem Zakładu Historii Prasy w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa UG.
Badacz dziejów prasy pomorskiej oraz problemów społeczno-demograficznych i socjalno-zawodowych Pomorza Gdańskiego w XIX i XX wieku. Autor między innymi monografii: Prasa polska w Wolnym Mieście Gdańsku 1920–1939 (1979), Gdańska prasa polska 1881–1920 (1993; w 1997 roku książka zdobyła I nagrodę w konkursie rozpisanym przez Komitet Organizacyjny 1000-lecia Miasta Gdańska na najlepsze prace naukowe tematycznie związane z Gdańskiem), Gdańsk zapomniany… Szkice z dziejów miasta 1914–1939 (2000), „Pielgrzym” pelpliński w latach 1869–1920 (2007; w 2008 roku nagrodzona jako najlepsza książka pomorska w kategorii opracowań naukowych na IX Kościerskich Targach Książki Kaszubskiej i Pomorskiej), rozdziałów w V tomie Historii Pomorza 1918–1939 (2015) oraz w VI tomie Historii Gdańska (pod redakcją Edmunda Cieślaka, 1998), a także wielu artykułów, między innymi Prasa pomorska w latach 1848–1939. Stan badań i perspektywy badawcze („Rocznik Historii Prasy Polskiej” 2010), Założenie i wydawcy „Gazety Gdańskiej” 1891–1939 („Rocznik Historii Prasy Polskiej” 2016).
Członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (od 1972), Instytutu Kaszubskiego (od 1999), Rady Naukowej „Rocznika Historii Prasy Polskiej” (od 27 X 2011), Komisji Prasoznawczej Oddziału PAN w Krakowie (od 27 X 2011), Rady Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie (od 17 VI 2016).
Odznaczony między innymi odznakami „Za Zasługi dla Gdańska” (1978) i „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1988), uhonorowany Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za udział autorski w opracowaniu pięciotomowej Historii Gdańska (2000).
Żonaty z Ireną z domu Giedrys, pracowniczką nadzoru budowlanego (Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej w Gdańsku). Córka, Maria Olga, jest magistrem historii, absolwentką Instytutu Historii UG, syn Sławomir – magistrem wychowania fizycznego, absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku.
