JANIK BERNARD
| < Poprzednie | Następne > |
BERNARD JANIK (23 VI 1904 Charlottenburg, Berlin – 10 VII 1977 Gdańsk), pedagog, filolog germanista. W 1932 roku ukończył germanistykę i pedagogikę na uniwersytecie w Poznaniu. W latach 1927–1931 delegowany przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego do Holandii jako organizator szkolnictwa polskiego wśród emigrantów w zagłębiu węglowym w Limburgii (Heerlen).
W latach 1932–1939 nauczyciel w Gimnazjum Polskim w Gdańsku. Działacz Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku, 1936–1937 wicedyrektor Biura Gdańskiej Macierzy Szkolnej. Podczas II wojny światowej ukrywał się na terenie Generalnego Gubernatorstwa. W latach 1945–1948 dyrektor I Liceum Ogólnokształcącego.
W okresie 1956–1974 kierownik Studium Języków Obcych Akademii Medycznej w Gdańsku ( Gdański Uniwersytet Medyczny); prowadził lektoraty w Wyższej Szkole Handlu Morskiego, w Wyższej Szkole Pedagogicznej i na Uniwersytecie Gdańskim. Członek Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki od 1932 i od 1945, 1945–1950 wiceprezes, 1956–1960 pierwszy sekretarz generalny Gdańskiego Towarzystwa Naukowego.
Specjalista filologii starogermańskiej i staroholenderskiej, zajmował się słownictwem i dawnym prawem morskim. Opracował i przetłumaczył teksty prawa morskiego XV–XVIII wieku (Najstarszy tekst prawa morskiego w Gdańsku, 1961); wykazał zależności polskiej terminologii morskiej od języka niderlandzkiego (między innymi współautorstwo Nomenclatura navalis. Dwa gdańskie rękopisy z XVII wieku o budownictwie statków, 1976); współpracował przy reedycji francuskiego słownika morskiego Nouveau Glossaire Nautique d’Augustin Jal (1972); inicjator, redaktor i współautor monografii Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku (1922–1939) (1976).
