KUBICKA ELŻBIETA, śpiewaczka, pianistka, pedagog
| < Poprzednie | Następne > |
ELŻBIETA (Elisabeth) KUBICKA (Kubicki, Kubert; 3 II 1902 – 12 XI 1967 Wipperfürth, Nadrenia Północna-Westfalia), nauczycielka, śpiewaczka oratoryjno-koncertowa o głosie sopranowym, pianistka. Córka nauczyciela Franza Kubickiego (od około 1906 roku nauczyciel w gdańskich szkołach, od 1922 do przejścia na emeryturę w 1937 roku w szkołach z polskim językiem wykładowym, od około 1921 roku mieszkał we własnym domu przy Große Schwalbengasse 26 (ul. Jaskółcza)). Uczęszczała do Victoriaschule, muzyki zaś uczyła się w Westpreußisches Konservatorium (zob. Fritz Binder), w 1922 roku ukończyła obie szkoły. W latach 1922–1925 studiowała muzykę w Institut für Kirchenmusik und Schulgesang Berlin-Charlottenburg (Instytut Muzyki Kościelnej i Śpiewu Szkolnego). W latach 1925–1930 nauczycielka w Marienschule, 1930–1945 w Helene-Lange-Schule we Wrzeszczu. W klasach wyższych uczyła śpiewu, w niższych – języka niemieckiego i angielskiego oraz religii katolickiej. Z uczennicami przygotowywała przedstawienia szkolne, między innymi w adwencie 1932 roku wystawiła jasełka. Jako śpiewaczka występowała w różnych koncertach, między innymi w organizowanym co roku przez Ottona Krieschena cyklu „Musikalische Vespern an St. Marien” (Muzyczne Nieszpory w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny); 21 V 1938 śpiewała wyjątki z oper Latający Holender i Lohengrin Richarda Wagnera (na fortepianie towarzyszyła jej Anna Maria Hertha Krieschen) w auli Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego oraz w oratoriach; 18 IV 1930 w Pasji według św. Jana Johanna Sebastiana Bacha w kościele Pojednania w Oliwie (Versöhnungskirche; kościół Matki Bożej Królowej Korony Polskiej); 18 III 1932 w Stworzeniu świata Josepha Haydna w sali Domu Strzeleckiego Fryderyka Wilhelma; 2 III 1935 w Pieśni o dzwonie Maxa Brucha do słów Friedricha Schillera w Sporthalle (zob. też Opera Bałtycka. Budynek); 14 I 1941 w Porach roku Josepha Haydna w sali Domu Strzeleckiego; 23 IV 1943 w Requiem Mozarta w kościele Lutra we Wrzeszczu (Lutherkirche; kościół Garnizonowy św. Apostołów Piotra i Pawła). W 1940 roku zmieniła nazwisko na Kubert. Po 1945 imała się różnych zajęć, między innymi sprzedawała gazety. W latach 1949–1958 była akompaniatorką i nauczycielką fortepianu obowiązkowego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie ( Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki), 1950–1958 korepetytorką solistów w Studiu Operowym Państwowej Filharmonii Bałtyckiej ( Opera Bałtycka. Instytucja). Władze pozbawiły ją prawa do domu przy ul. Jaskółczej, w lutym 1958 roku wyjechała do RFN. Osiadła w Wipperfürth, gdzie pracowała jako nauczycielka muzyki w Gymnasium St. Angela, prowadzonym przez urszulanki, które do 1945 roku zarządzały Marienschule w Gdańsku. 1 VIII 1967 przeszła na emeryturę.
