WALDE JOHANN von dem, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN von dem WALDE (zm. 26 V 1468 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Być może syn gdańszczanina Heinricha von dem Walde. Pochodził z rodziny utrzymującej stosunki handlowe ze Szkocją, w 1437 był wśród kupców hanzeatyckich, którzy skarżyli się na straty doznane z rąk Anglików. W marcu 1439 był jednym ze starszych kantoru hanzeatyckiego w Londynie, brał udział w zjeździe Hanzy w Lubece, podobnie jak w marcu 1441, kiedy otrzymał od londyńskiego kantoru upoważnienie do reprezentowania go w Brugii. 11 VI 1442 wraz z innymi przedstawicielami gdańskiej Rady Miejskiej uczestniczył w rokowaniach z kupcami angielskimi z Yorku, Lynn, Londynu i Hull.
Od 1443 był ławnikiem Głównego Miasta, od 1446 rajcą, w 1452 sędzią. Od lata 1461 (po śmierci w trakcie kadencji poprzednika), został burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1463 i 1467, drugiego w 1462 i 1466, trzeciego w 1465, czwartego w 1464 i 1468.
Od grudnia 1444 do lutego 1445 był uczestnikiem negocjacji hanzeatów z księciem Burgundii Filipem Dobrym. W latach 1446–1449 uczestniczył w trzech zjazdach stanów pruskich w Malborku, w lutym 1449 także w zjeździe w Gdańsku. Wiosną 1447, wspólnie z burmistrzem Meinhardem Cölnerem, brał udział w poselstwie do Anglii w celu ustalenia wzajemnych odszkodowań. 31 V 1453 reprezentował Gdańsk na zjeździe hanzeatyckim w Lubece (prowadzono wówczas między innymi ponownie negocjacje z wysłannikiem księcia Burgundii Filipa Dobrego).
W początkowy okresie wojny trzynastoletniej, w 1454, dowodził jednym z gdańskich oddziałów operujących na Żuławach Wielkich, rozbitym 12 września przez zaciężnych krzyżackich w okolicach Lasek. Dostał się do niewoli, przetrzymywany był w Malborku, dzięki staraniom Rady Miejskiej Gdańska wymieniony został za jednego z urzędników krzyżackich.
W 1456, w okresie buntu Martina Koggego został oskarżany przez pospólstwo gdańskie o nadużycia finansowe, zarzucano mu przywłaszczenie znacznych sum z dochodów okręgu rybickiego w Szkarpawie. W sierpniu 1457, wraz z burmistrzem Jakobem Falckem i kilkoma innymi mieszczanami, udzielił pożyczki królowi polskiemu Kazimierzowi Jagiellończykowi w wysokości 7000 florenów węgierskich. W 1463 jeden z należących do niego statków działał przeciwko Krzyżakom jako gdański okręt kaperski. W sierpniu 1464 poniósł zaś straty podczas napadu Anglików na gdański statek, na którym wieziono towary należące do niego, do burmistrza Reinolda Niederhofa i rajcy Rüdigera Mandta. Jesienią 1465 reprezentował Gdańsk na zjeździe hanzeatyckim w Hamburgu.
W 1467, jako rekompensatę za udzielone pożyczki wojenne, przejął decyzją Rady Miasta Gdańska dziedzicznie i na prawie chełmińskim 4 włóki sołeckie i dwór w Pruszczu Gdańskim.
Około 1440 ożenił się z Katheriną (zm. około 1460). Doczekał się synów Hildebrandta i Hansa. Jego drugą żoną, poślubioną w 1462, była Gertrud, córka Johanna Zimmermanna. Jako wdowa Gertrud około 1472 wyszła powtórnie za mąż, za ławnika Heinricha Eggerda.
