BRAMA BOŻEGO CIAŁA
| < Poprzednie | Następne > |
BRAMA BOŻEGO CIAŁA (Heiligeleichnamstor), zlokalizowana na Starym Mieście, nieistniejąca, w czasach funkcjonowania jedna z najważniejszych strategicznych bram Gdańska. Zamykała od północy obecną ul. Korzenną. Wraz z położoną nieco dalej na wschód Bramą św. Jerzego obsługiwała trakty wiodące w kierunku północnym. Koncentrowała ruch w kierunku Wrzeszcza, Nowych Szkotów, Świętej Studzienki (obecny tzw. trakt koński ( al. Zwycięstwa), a także w kierunku zachodnio-północnym, do Suchanina.
Zalążkiem bramy była furta w palisadzie przed fosą, jedna z tych, którymi otaczano Stare Miasto od 1454 roku, czyli od początku wojny trzynastoletniej. Po zastąpieniu palisady wałami ziemnymi, zapewne już w 1461, w miejscu furty powstała ceglana (lub ceglano-kamienna) brama, po raz pierwszy wzmiankowana w 1487 roku. W 1490 wykopano przed wałem i bramą fosę, z wybranej ziemi usypano wał zewnętrzny i utworzono drugą fosę, zewnętrzną, wzmocnioną palisadą i blokhauzem. W latach 1490–1491 do wału istniejącego między nią a Bramą św. Jakuba dodano ceglany mur, w ciągu którego wybudowano flankującą Basztę św. Bartłomieja. Od zachodu flankowały ją tak zwane Baszty nad Rowem.
W okresie 1499–1501 wybudowano przedbramie. W 1515 oskarpowano fosę przybramną, a w latach 1518–1519, przed ostatnią wojną z zakonem krzyżackim, w linii jej i Bramy św. Bartłomieja, na wale między fosami wybudowano blokhauz. W okresie 1547–1559 zbudowano przed bramą flankujący ją rondel i nowy most nad fosą. Rozebrana między 1633 i 1634 rokiem w celu pozyskania miejsca na budowę Bastionu Bożego Ciała. Zastąpiła ją nowa Brama św. Jakuba, do XVIII wieku zwana jeszcze Bramą Bożego Ciała.
Była dwuwieżową budowlą przystosowaną do użycia broni palnej, z przesklepionym przejazdem i znajdującą się nad nim izbą straży, ze szkieletowymi hurdycjami (drewnianymi gankami) wieńczącymi ostatnią kondygnację, połączonymi wspólnym dachem.
