BIANGA JAN, bokser, trener

Wersja z 14:27, 29 sie 2017

Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk

Partner redakcji

JAN BIANGA (26 I 1910 Sopot – 8 IV 1982 Sopot), sportowiec, bokser (waga kogucia, piórkowa i lekka), trener. Ukończył Gimnazjum Macierzy Szkolnej w Gdańsku ( Gimnazjum Polskie) oraz Polską Wyższą Szkołę Handlową ( Polskie Szkoły Handlowe w II Wolnym Mieście Gdańsku). Pracował jako księgowy w Komisariacie Generalnym RP w Gdańsku. Należał do Gminy Polskiej Związku Polaków, Zjednoczenia Zawodowego Polskiego, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej, Związku Harcerstwa Polskiego (harcmistrz), chórów Lutnia i Moniuszko oraz Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (TG „Sokół”). Do roku 1939 mieszkał przy obecnej ul. Marii Skłodowskiej-Curie.

Karierę sportową rozpoczął od uprawiania gimnastyki w TG „Sokół” w Sopocie, od szesnastego roku życia trenował boks w jedynym gdańskim klubie posiadającym taką sekcję: Sportverein Schutzpolizei Danzig EV (we Wrzeszczu). W barwach tego klubu wygrał dziewięć walk, jedną zremisował, brał udział w drużynowych mistrzostwach Niemiec w 1928 roku w Dortmundzie. W roku 1929 przeniósł się do sekcji bokserskiej powołanej wówczas przy polskim klubie Gedania. Uczestnik mistrzostw Polski: w 1930 i 1931 brązowy medalista w wadze koguciej. Mistrz Pomorza w wadze koguciej w 1930, 1931 (bez walk, z powodu braku przeciwników) i 1932, wicemistrz w wadze piórkowej w 1934, mistrz w 1938 roku.

Reprezentant Pomorza między innymi w spotkaniach: 12 I 1936 roku w Toruniu z drużyną Prus Wschodnich, 15 XI 1938 w Gdyni z drużyną Rygi. Zwycięzca w wadze piórkowej turnieju bokserskiego I Igrzysk Rodaków z Zagranicy i Wolnego Miasta Gdańska, rozgrywanych w Warszawie 1–8 VIII 1934 roku. W latach 1933–1937 wraz z zespołem Gedanii brał udział w walkach o drużynowe mistrzostwo Polski (w 1933 roku dochodząc do półfinałów).

Wygrał 176 walk, przegrał dziewięć, zremisował dwanaście. Od 1938 roku trener bokserów Gedanii, współpracował w niej z Feliksem Stammem. W chwili wybuchu II wojny światowej był w Łucku, po jego zajęciu przez Armię Czerwoną w październiku 1939 wrócił na Wybrzeże, zamieszkał w Sopocie. Po odmowie podpisania volkslisty aresztowany, więziony w obozie w Nowym Porcie, od lutego 1940 roku przebywał w obozie Stutthof, od 19 kwietnia w Sachsenhusen, od 28 maja w Mauthausen-Gusen. Wyzwolony przez armię amerykańską, ze względu na znajomość języka niemieckiego, angielskiego, a także rosyjskiego i francuskiego został zatrudniony jako tłumacz. Żona z córkami mieszkały w czasie wojny w Sopocie.

Po wojnie studiował w Wyższej Szkole Handlu Morskiego i Akademii Wychowania Fizycznego. Był trenerem bokserów HKS Sopot, Ogniwa Sopot, Gedanii (z którą w 1955 roku sięgnął po wicemistrzostwo Polski i spadł z I ligi w roku 1956), Gwardii ( Wybrzeża) Gdańsk, Polonii Gdańsk. Był asystentem Feliksa Stamma w polskiej kadrze narodowej i olimpijskiej (1953–1955), w 1955 roku uzyskał uprawnienia trenera I klasy. 30 I 1963 decyzją Federacji Klubów Sportowych Gwardii został mianowany na trenera koordynatora klubów gwardyjskich w boksie. Trenował także zespoły amatorskie, między innymi w 1964 roku w sopockim Technikum Handlowym. Jego wychowankiem był Zygmunt Chychła. W plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” na najpopularniejszego trenera Wybrzeża w roku 1962 zajął drugie miejsce.

W lipcu 1936 roku w kościele Chrystusa Króla zawarł związek małżeński z Elżbietą Colbe, miał córki Janinę (ur. 1937) i Barbarę Biangę-Januczkowicz (ur. 1940).

Pochowany na cmentarzu katolickim w Sopocie. BŚ