PROCHNOW JOHANN HEINRICH HERMANN, mistrz budowlany
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''JOHANN HEINRICH HERMANN PROCHNOW''' (1 IV 1847 Gdańsk-Nowy Port – 13 IX 1927 Oliwa), rzemieślnik, mistrz budowlany. Syn [[PROCHNOW JOHANN FRIEDRICH ERNST, aptekarz, radny | Johanna Friedricha Ernsta Prochnowa]]. W latach 1853–1861 uczeń średniej [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]], następnie Prowincjonalnej Szkoły Rzemieślniczej. Oficer w wojnie prusko-francuskiej w okresie 1870–1871. W Gdańsku 1 IV 1872 założył firmę budowlaną (w 1893 zatrudniała 80 osób, w 1897 – 220). Od 1873 w gdańskim cechu budowlanym, 1899–1923 starszy tego cechu, 1 IV 1926 otrzymał tytuł honorowego mistrza cechowego. W latach 1883–1894 zasiadał w [[RADA MIEJSKA | Radzie Miejskiej]]. Członek Związku Inżynierów Budownictwa i Architektów Prus Zachodnich.<br/><br/> | '''JOHANN HEINRICH HERMANN PROCHNOW''' (1 IV 1847 Gdańsk-Nowy Port – 13 IX 1927 Oliwa), rzemieślnik, mistrz budowlany. Syn [[PROCHNOW JOHANN FRIEDRICH ERNST, aptekarz, radny | Johanna Friedricha Ernsta Prochnowa]]. W latach 1853–1861 uczeń średniej [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]], następnie Prowincjonalnej Szkoły Rzemieślniczej. Oficer w wojnie prusko-francuskiej w okresie 1870–1871. W Gdańsku 1 IV 1872 założył firmę budowlaną (w 1893 zatrudniała 80 osób, w 1897 – 220). Od 1873 w gdańskim cechu budowlanym, 1899–1923 starszy tego cechu, 1 IV 1926 otrzymał tytuł honorowego mistrza cechowego. W latach 1883–1894 zasiadał w [[RADA MIEJSKA | Radzie Miejskiej]]. Członek Związku Inżynierów Budownictwa i Architektów Prus Zachodnich.<br/><br/> | ||
| − | Jego firma zbudowała m.in. budynek kasy oszczędnościowej (przy Moście Zielonym), [[WIELKA SYNAGOGA | Wielką Synagogę]], [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpital diakonis ewangelickich]] (przy ul. Nowe Ogrody), budynek [[BUDYNEK ZACHODNIOPRUSKIEGO ZAKŁADU UBEZPIECZENIOWEGO| Zachodniopruskiego Zakładu Ubezpieczeniowego]] przy [[HUCISKO | ul. Hucisko]], [[KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (II) | kościół ewangelicki]] na Siedlcach, szpital garnizonowy przy Am Weißen Turm (ul. Augustyńskiego), gmach kolejowego [[DWORZEC GŁÓWNY | Dworca Głównego]], nowe więzienie przy ul. Kurkowej ([[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | Areszt Śledczy]]). Budował wille i kamienice czynszowe w Gdańsku i Sopocie (zob. np. [[JÜNCKE FRIEDRICH WILHELM, kupiec, radny | Friedrich Wilhelm Jüncke]]).<br/><br/> | + | Jego firma zbudowała m.in. budynek kasy oszczędnościowej (przy Moście Zielonym), [[WIELKA SYNAGOGA | Wielką Synagogę]], [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpital diakonis ewangelickich]] (przy ul. Nowe Ogrody), budynek [[BUDYNEK ZACHODNIOPRUSKIEGO ZAKŁADU UBEZPIECZENIOWEGO (ul. Hucisko)| Zachodniopruskiego Zakładu Ubezpieczeniowego]] przy [[HUCISKO | ul. Hucisko]], [[KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (II) | kościół ewangelicki]] na Siedlcach, szpital garnizonowy przy Am Weißen Turm (ul. Augustyńskiego), gmach kolejowego [[DWORZEC GŁÓWNY | Dworca Głównego]], nowe więzienie przy ul. Kurkowej ([[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | Areszt Śledczy]]). Budował wille i kamienice czynszowe w Gdańsku i Sopocie (zob. np. [[JÜNCKE FRIEDRICH WILHELM, kupiec, radny | Friedrich Wilhelm Jüncke]]).<br/><br/> |
W latach 1884–1921 mieszkał przy Münchengasse 8 (ul. Żytnia), następnie w Oliwie przy Johnstraße 3 (ul. Liczmańskiego). W 1909 sprzedał Okręgowemu Zakładowi Ubezpieczeń dla Prus Wschodnich dziedziczony po ojcu oliwski [[DWÓR IV „JUTRZENKA” | Dwór IV]] przy ul. Polanki. Kantor i baza jego firmy w latach 1884–1921 znajdowały się przy Adebargasse 8 (ul. Pszenna). Od 1903 współwłaścicielem firmy i jej kierownikiem był Paul Eichholtz (1870–1928), zięć Carla Friedricha Prochnowa (brata Johanna Heinricha Hermanna Prochnowa). <br/><br/> | W latach 1884–1921 mieszkał przy Münchengasse 8 (ul. Żytnia), następnie w Oliwie przy Johnstraße 3 (ul. Liczmańskiego). W 1909 sprzedał Okręgowemu Zakładowi Ubezpieczeń dla Prus Wschodnich dziedziczony po ojcu oliwski [[DWÓR IV „JUTRZENKA” | Dwór IV]] przy ul. Polanki. Kantor i baza jego firmy w latach 1884–1921 znajdowały się przy Adebargasse 8 (ul. Pszenna). Od 1903 współwłaścicielem firmy i jej kierownikiem był Paul Eichholtz (1870–1928), zięć Carla Friedricha Prochnowa (brata Johanna Heinricha Hermanna Prochnowa). <br/><br/> | ||
Był żonaty z Sofią Amalią (1852 Gdańsk Krzyżowniki – 6 XI 1916 Gdańsk-Oliwa), córką [[ROTZOLL GOTTFRIED FRIEDRICH HERMANN, kupiec | Gottfrieda Friedricha Hermanna Rotzolla]], dzierżawcy [[KRZYŻOWNIKI| Krzyżownik]]. Zmarł jako wdowiec na zawał serca. Jego syn Walter (30 XI 1878 Gdańsk – 14 I 1920 Gdańsk), w 1897 absolwent gdańskiego [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]], od 1906 doktor praw, asesor sądu w Gdańsku, 1914 radca rejencji gdańskiej, zginął w wypadku samochodowym. Córka Lucy w 1927 miała stopień doktora i była żoną dr. Clemensa Hörhammera; mieszkała z mężem poza Gdańskiem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Był żonaty z Sofią Amalią (1852 Gdańsk Krzyżowniki – 6 XI 1916 Gdańsk-Oliwa), córką [[ROTZOLL GOTTFRIED FRIEDRICH HERMANN, kupiec | Gottfrieda Friedricha Hermanna Rotzolla]], dzierżawcy [[KRZYŻOWNIKI| Krzyżownik]]. Zmarł jako wdowiec na zawał serca. Jego syn Walter (30 XI 1878 Gdańsk – 14 I 1920 Gdańsk), w 1897 absolwent gdańskiego [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]], od 1906 doktor praw, asesor sądu w Gdańsku, 1914 radca rejencji gdańskiej, zginął w wypadku samochodowym. Córka Lucy w 1927 miała stopień doktora i była żoną dr. Clemensa Hörhammera; mieszkała z mężem poza Gdańskiem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:43, 8 kwi 2024
JOHANN HEINRICH HERMANN PROCHNOW (1 IV 1847 Gdańsk-Nowy Port – 13 IX 1927 Oliwa), rzemieślnik, mistrz budowlany. Syn Johanna Friedricha Ernsta Prochnowa. W latach 1853–1861 uczeń średniej szkoły św. Jana, następnie Prowincjonalnej Szkoły Rzemieślniczej. Oficer w wojnie prusko-francuskiej w okresie 1870–1871. W Gdańsku 1 IV 1872 założył firmę budowlaną (w 1893 zatrudniała 80 osób, w 1897 – 220). Od 1873 w gdańskim cechu budowlanym, 1899–1923 starszy tego cechu, 1 IV 1926 otrzymał tytuł honorowego mistrza cechowego. W latach 1883–1894 zasiadał w Radzie Miejskiej. Członek Związku Inżynierów Budownictwa i Architektów Prus Zachodnich.
Jego firma zbudowała m.in. budynek kasy oszczędnościowej (przy Moście Zielonym), Wielką Synagogę, szpital diakonis ewangelickich (przy ul. Nowe Ogrody), budynek Zachodniopruskiego Zakładu Ubezpieczeniowego przy ul. Hucisko, kościół ewangelicki na Siedlcach, szpital garnizonowy przy Am Weißen Turm (ul. Augustyńskiego), gmach kolejowego Dworca Głównego, nowe więzienie przy ul. Kurkowej ( Areszt Śledczy). Budował wille i kamienice czynszowe w Gdańsku i Sopocie (zob. np. Friedrich Wilhelm Jüncke).
W latach 1884–1921 mieszkał przy Münchengasse 8 (ul. Żytnia), następnie w Oliwie przy Johnstraße 3 (ul. Liczmańskiego). W 1909 sprzedał Okręgowemu Zakładowi Ubezpieczeń dla Prus Wschodnich dziedziczony po ojcu oliwski Dwór IV przy ul. Polanki. Kantor i baza jego firmy w latach 1884–1921 znajdowały się przy Adebargasse 8 (ul. Pszenna). Od 1903 współwłaścicielem firmy i jej kierownikiem był Paul Eichholtz (1870–1928), zięć Carla Friedricha Prochnowa (brata Johanna Heinricha Hermanna Prochnowa).
Był żonaty z Sofią Amalią (1852 Gdańsk Krzyżowniki – 6 XI 1916 Gdańsk-Oliwa), córką Gottfrieda Friedricha Hermanna Rotzolla, dzierżawcy Krzyżownik. Zmarł jako wdowiec na zawał serca. Jego syn Walter (30 XI 1878 Gdańsk – 14 I 1920 Gdańsk), w 1897 absolwent gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, od 1906 doktor praw, asesor sądu w Gdańsku, 1914 radca rejencji gdańskiej, zginął w wypadku samochodowym. Córka Lucy w 1927 miała stopień doktora i była żoną dr. Clemensa Hörhammera; mieszkała z mężem poza Gdańskiem.
