GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939)
| Linia 6: | Linia 6: | ||
[[File:2_Gdańska_Macierz_Szkolna.jpg|thumb|Bogusław Dobrzycki, dyrektor PKP w Gdańsku i prezes Gdańskiej Macierzy Szkolnej 1929-1933]] | [[File:2_Gdańska_Macierz_Szkolna.jpg|thumb|Bogusław Dobrzycki, dyrektor PKP w Gdańsku i prezes Gdańskiej Macierzy Szkolnej 1929-1933]] | ||
| − | '''GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA''' (1921–1938 Macierz Szkolna, od 4 VII 1938 – 1939 Gdańska Macierz Szkolna), polska organizacja oświatowa w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] (WMG). Zamysł utworzenia organizacji pojawił się | + | '''GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA''' (1921–1938 Macierz Szkolna, od 4 VII 1938 – 1939 Gdańska Macierz Szkolna), polska organizacja oświatowa w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] (WMG). Zamysł utworzenia organizacji pojawił się 27 X 1921 w [[PODKOMISARIAT NACZELNEJ RADY LUDOWEJ W GDAŃSKU (1918–1919) | Podkomisariacie Naczelnej Rady Ludowej w Gdańsku]] za sprawą postulatu mecenasa Brejskiego o utworzeniu osobnego Towarzystwa Szkolnego lub Macierzy Szkolnej do spraw zorganizowania w Gdańsku [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]] i dalszego nad nim zarządu. Opracowanie projektu zlecono [[GMINA POLSKA | Gminie Polskiej]], na kierownika komitetu organizacyjnego wybrano Augustyna Dunsta. W skład pierwszego zarządu weszli: [[KUBACZ FRANCISZEK, lekarz, działacz gdańskiej Polonii, patron gdańskiej ulicy | Franciszek Kubacz]], [[BELLING FRANCISZEK, działacz gdańskiej Polonii, patron ulicy | Franciszek Belling]], Stanisław Dobrucki, Teofil Kopczyński, Teofil Kuhn, [[KUHNERT STANISŁAW, kupiec, poseł do Volkstagu | Stanisław Kuhnert]], [[KWIATKOWSKI JAN, wydawca, działacz gdańskiej Polonii | Jan Kwiatkowski]], Paweł Langmesser, Adam Lercel, [[MISZEWSKI LEON, ksiądz, działacz gdańskiej Polonii, patron gdańskiej ulicy | ks. Leon Miszewski]], Piotr Oźmiński, Bernard Świtała, Jan Winiecki. <br/><br/> |
Członkowie Macierzy dzielili się na dożywotnich (po jednorazowej wpłacie 200 zł), zwyczajnych (składce 1 zł miesięcznie), wspierających (składka w dowolnej kwocie). W 1930 należało do niej 2.078 osób (w tym 200 członków dożywotnich (54 z II WMG, 135 z Polski, 11 zagranicznych), 1476 członków zwyczajnych (806 z II WMG, 670 z Polski) i 402 członków wspierających (126 z II WMG i 276 z Polski). W chwili założenia Macierz przyjęła następującą strukturę: Dział I – do spraw Ochronek, Dział II – Szkół Powszechnych, Dział III – Szkół Średnich, Dział IV – Szkół Zawodowych, Dział V – Oświaty Pozaszkolnej, Dział VI – Propagandy, Dział VII –Techniczny, Dział VIII – Administracyjny, Dział IX – Finansowy. <br/><br/> | Członkowie Macierzy dzielili się na dożywotnich (po jednorazowej wpłacie 200 zł), zwyczajnych (składce 1 zł miesięcznie), wspierających (składka w dowolnej kwocie). W 1930 należało do niej 2.078 osób (w tym 200 członków dożywotnich (54 z II WMG, 135 z Polski, 11 zagranicznych), 1476 członków zwyczajnych (806 z II WMG, 670 z Polski) i 402 członków wspierających (126 z II WMG i 276 z Polski). W chwili założenia Macierz przyjęła następującą strukturę: Dział I – do spraw Ochronek, Dział II – Szkół Powszechnych, Dział III – Szkół Średnich, Dział IV – Szkół Zawodowych, Dział V – Oświaty Pozaszkolnej, Dział VI – Propagandy, Dział VII –Techniczny, Dział VIII – Administracyjny, Dział IX – Finansowy. <br/><br/> | ||
| − | + | 12 XII 1921 uzyskano zgodę [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II WMG]] na otwarcie Gimnazjum Polskiego, szkołę uruchomiono 13 V 1922, do początkowych zadań dodano także konieczność rozwoju ochronek dla dzieci na terenie całego II WMG (w 1922 istniały cztery dla około 100 dzieci, w 1938 – 20 dla około 750 dzieci). W 1926 uruchomiono zawodową Polską Szkołę Handlową, następnie – między innymi dla jej absolwentów – otwarto szkołę średnią: Polską Wyższą Szkołę Handlową ([[POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | polskie szkoły handlowe]]). <br/><br/> | |
Według uchwalonego 23 III 1927 statutu zadaniem organizacji było zakładanie, utrzymywanie i popieranie polskich instytucji lub zakładów oświatowych i wychowawczych, prowadzenie czytelni ludowych i kursów, organizowanie odczytów, konferencji i wycieczek, zakładanie burs i pensjonatów dla młodzieży szkolnej, przyznawanie stypendiów i zapomóg, wydawanie książek i czasopism szkolnych, budowa obiektów szkolnych. W 1927 organizacja założyła przy Gimnazjum Polskim własną szkołę powszechną z filiami w [[NOWY PORT | Nowym Porcie]], we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]] i Sopocie. W 1934, po strukturalnym powiązaniu Macierzy Szkolnej z polskim Ministerstwem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, nastąpiła reorganizacja polegająca na poddaniu jej szkół powszechnych. W 1934 zorganizowała szkoły powszechne w Trąbkach Wielkich, Ełganowie i Szymankowie, a w 1937 w Piekle. We wszystkich tych szkołach powszechnych w 1938 uczyło się około 800 dzieci.<br/><br/> | Według uchwalonego 23 III 1927 statutu zadaniem organizacji było zakładanie, utrzymywanie i popieranie polskich instytucji lub zakładów oświatowych i wychowawczych, prowadzenie czytelni ludowych i kursów, organizowanie odczytów, konferencji i wycieczek, zakładanie burs i pensjonatów dla młodzieży szkolnej, przyznawanie stypendiów i zapomóg, wydawanie książek i czasopism szkolnych, budowa obiektów szkolnych. W 1927 organizacja założyła przy Gimnazjum Polskim własną szkołę powszechną z filiami w [[NOWY PORT | Nowym Porcie]], we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]] i Sopocie. W 1934, po strukturalnym powiązaniu Macierzy Szkolnej z polskim Ministerstwem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, nastąpiła reorganizacja polegająca na poddaniu jej szkół powszechnych. W 1934 zorganizowała szkoły powszechne w Trąbkach Wielkich, Ełganowie i Szymankowie, a w 1937 w Piekle. We wszystkich tych szkołach powszechnych w 1938 uczyło się około 800 dzieci.<br/><br/> | ||
W 1934 przejęła nadzór nad Konserwatorium Muzycznym, założonym w 1929 przez Polskie Towarzystwo Muzyczne. W 1934 uruchomiła polską ogólnozawodową [[SZKOŁA ŚREDNIA OGÓLNOZAWODOWA GDAŃSKIEJ MACIERZY SZKOLNEJ | Szkołę Średnią]], w 1937 założyła [[SZKOŁA ZAWODOWA DOKSZTAŁCAJĄCA MACIERZY SZKOLNEJ W GDAŃSKU | Szkołę Zawodową Dokształcającą]]. W 1934 ustanowiono dyrektora Macierzy pozostającego na etacie polskiego Ministerstwa Oświecenia Publicznego (został nim Alfred Wagner). <br/><br/> | W 1934 przejęła nadzór nad Konserwatorium Muzycznym, założonym w 1929 przez Polskie Towarzystwo Muzyczne. W 1934 uruchomiła polską ogólnozawodową [[SZKOŁA ŚREDNIA OGÓLNOZAWODOWA GDAŃSKIEJ MACIERZY SZKOLNEJ | Szkołę Średnią]], w 1937 założyła [[SZKOŁA ZAWODOWA DOKSZTAŁCAJĄCA MACIERZY SZKOLNEJ W GDAŃSKU | Szkołę Zawodową Dokształcającą]]. W 1934 ustanowiono dyrektora Macierzy pozostającego na etacie polskiego Ministerstwa Oświecenia Publicznego (został nim Alfred Wagner). <br/><br/> | ||
Wersja z 09:02, 28 mar 2023
GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1938 Macierz Szkolna, od 4 VII 1938 – 1939 Gdańska Macierz Szkolna), polska organizacja oświatowa w II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Zamysł utworzenia organizacji pojawił się 27 X 1921 w Podkomisariacie Naczelnej Rady Ludowej w Gdańsku za sprawą postulatu mecenasa Brejskiego o utworzeniu osobnego Towarzystwa Szkolnego lub Macierzy Szkolnej do spraw zorganizowania w Gdańsku Gimnazjum Polskiego i dalszego nad nim zarządu. Opracowanie projektu zlecono Gminie Polskiej, na kierownika komitetu organizacyjnego wybrano Augustyna Dunsta. W skład pierwszego zarządu weszli: Franciszek Kubacz, Franciszek Belling, Stanisław Dobrucki, Teofil Kopczyński, Teofil Kuhn, Stanisław Kuhnert, Jan Kwiatkowski, Paweł Langmesser, Adam Lercel, ks. Leon Miszewski, Piotr Oźmiński, Bernard Świtała, Jan Winiecki.
Członkowie Macierzy dzielili się na dożywotnich (po jednorazowej wpłacie 200 zł), zwyczajnych (składce 1 zł miesięcznie), wspierających (składka w dowolnej kwocie). W 1930 należało do niej 2.078 osób (w tym 200 członków dożywotnich (54 z II WMG, 135 z Polski, 11 zagranicznych), 1476 członków zwyczajnych (806 z II WMG, 670 z Polski) i 402 członków wspierających (126 z II WMG i 276 z Polski). W chwili założenia Macierz przyjęła następującą strukturę: Dział I – do spraw Ochronek, Dział II – Szkół Powszechnych, Dział III – Szkół Średnich, Dział IV – Szkół Zawodowych, Dział V – Oświaty Pozaszkolnej, Dział VI – Propagandy, Dział VII –Techniczny, Dział VIII – Administracyjny, Dział IX – Finansowy.
12 XII 1921 uzyskano zgodę Senatu II WMG na otwarcie Gimnazjum Polskiego, szkołę uruchomiono 13 V 1922, do początkowych zadań dodano także konieczność rozwoju ochronek dla dzieci na terenie całego II WMG (w 1922 istniały cztery dla około 100 dzieci, w 1938 – 20 dla około 750 dzieci). W 1926 uruchomiono zawodową Polską Szkołę Handlową, następnie – między innymi dla jej absolwentów – otwarto szkołę średnią: Polską Wyższą Szkołę Handlową ( polskie szkoły handlowe).
Według uchwalonego 23 III 1927 statutu zadaniem organizacji było zakładanie, utrzymywanie i popieranie polskich instytucji lub zakładów oświatowych i wychowawczych, prowadzenie czytelni ludowych i kursów, organizowanie odczytów, konferencji i wycieczek, zakładanie burs i pensjonatów dla młodzieży szkolnej, przyznawanie stypendiów i zapomóg, wydawanie książek i czasopism szkolnych, budowa obiektów szkolnych. W 1927 organizacja założyła przy Gimnazjum Polskim własną szkołę powszechną z filiami w Nowym Porcie, we Wrzeszczu i Sopocie. W 1934, po strukturalnym powiązaniu Macierzy Szkolnej z polskim Ministerstwem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, nastąpiła reorganizacja polegająca na poddaniu jej szkół powszechnych. W 1934 zorganizowała szkoły powszechne w Trąbkach Wielkich, Ełganowie i Szymankowie, a w 1937 w Piekle. We wszystkich tych szkołach powszechnych w 1938 uczyło się około 800 dzieci.
W 1934 przejęła nadzór nad Konserwatorium Muzycznym, założonym w 1929 przez Polskie Towarzystwo Muzyczne. W 1934 uruchomiła polską ogólnozawodową Szkołę Średnią, w 1937 założyła Szkołę Zawodową Dokształcającą. W 1934 ustanowiono dyrektora Macierzy pozostającego na etacie polskiego Ministerstwa Oświecenia Publicznego (został nim Alfred Wagner).
Imię Macierzy Szkolnej noszą: od 1971 Szkoły Ekonomiczno-Handlowe przy ul. Seredyńskiego 1A, od 28 IX 1971 ulica w Gdańsku- Siódmym Dworze, od 1976 Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka przy al. Hallera 14.
| 1921–1926 | Franciszek Kubacz |
| 1927–1928 | Tadeusz Czarnowski ( Dyrekcja Kolei) |
| 1929–1933 | Bogusław Dobrzycki |
| 1934 | Bolesław Paszota |
| 1934–1939 | Eryk Budzyński |
