KOŚCIELAK ZDZISŁAW TADEUSZ, samorządowiec, publicysta

Wersja z 21:01, 24 gru 2022

Zdzisław Kościelak
(z lewej) i zespół Profesor Nossoff, 1987

Zdzisław Kościelak

ZDZISŁAW TADEUSZ KOŚCIELAK (ur. 7 VII 1957 Gdańsk), radny Gdańska. Syn pochodzącego z Inowrocławia Wacława (1921–1971), technika-elektryka, od 1951 dyspozytora sieci zasilania pociągów Szybkiej Kolei Miejskiej w Gdyni-Chyloni, oraz pochodzącej ze Starogardu Gdańskiego Eryki (1929–2006) z domu Lampkowskiej, nauczycielki w szkołach podstawowych, od 1953 mieszkańców Wrzeszcza. Brat Danuty (ur. 1953), nauczycielki, i Sławomira (ur. 1962), historyka, profesora Uniwersytetu Gdańskiego.

Naukę rozpoczął w 1964 w Szkole Podstawowej (SP) nr 33 w Gdańsku, od 1966 uczęszczał do SP nr 31. W latach 1972–1976 uczył się w X Liceum Ogólnokształcącym (LO). W 1982 ukończył Wydział Mechaniczno-Technologiczny Politechniki Gdańskiej, uzyskując stopień magistra inżyniera ze specjalnością technologia drewna. W latach 1978–1980 kształcił się w zakresie szkolnictwa zawodowego w Studium Pedagogicznym, po czym otrzymał uprawnienia do nauczania przedmiotów zawodowych. Po ukończeniu w czasie służby wojskowej Szkoły Podchorążych Rezerwy w Braniewie został mechanikiem czołgowym. W 1986 zdobył kwalifikacje instruktora muzycznego, potwierdzone przez Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku.

W latach 1981–1984 (z przerwą na roczną służbę wojskową) pracował jako technolog urządzeń klimatyzacyjnych w gdyńskich zakładach Klimor. W 1984 był projektantem w gdańskiej filii przedsiębiorstwa Orgpost, od 1985 do 1986 zastępcą prezesa do spraw organizacyjnych w Spółdzielni Pracy POLAMCO w Gdańsku, a od 1986 do 1990 nauczycielem wychowania technicznego w II LO. W 1989 został dyrektorem firmy Lucullus sp. z o.o. w Gdańsku. Między 1999 a 2005 był prezesem Stowarzyszenia Obrony Polskich Użytkowników Dróg. Od 2011 członek Zarządu Stowarzyszenia Moja Wspólnota.

W latach 1969–1972 pełnił funkcję zastępowego i przybocznego w Związku Harcerstwa Polskiego. Od 1976 do 1990 był związany ze sceną muzyki rockowej. Jako basista, wokalista, kompozytor i autor tekstów występował z zespołami The Bald Cocks, Coxi, Riff i Profesor Nossoff. Grał na koncertach klubowych oraz imprezach plenerowych na Pomorzu, w Trójmieście, Warszawie i innych miastach Polski. Wykonywał nagrania dla Radia Gdańsk. W latach 1986–1988 był członkiem sekcji muzycznej Gdańskiego Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury Ster. W 1989 jako solista (gitarzysta i wokalista) zdobył trzecią nagrodę na Festiwalu Piosenki Ekologicznej w Krakowie i wystąpił na Ogólnopolskim Turystycznym Przeglądzie Piosenki Studenckiej Bazuna w Gdańsku. Od 1983 do 1990 był inspektorem do spraw społeczno-wychowawczych w Lokatorsko-Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej Zaspa. Jako instruktor muzyczny i animator amatorskiego ruchu muzycznego w Domu Kultury na Zaspie był między innymi pomysłodawcą, współorganizatorem oraz jurorem pięciu edycji (1986–1990) przeglądu zespołów amatorskich „Rock na Zaspie”. Od 1989 do 1991 był członkiem Junior Chamber International.

W 1988 debiutował jako publicysta w podziemnej „Polityce Polskiej”. Między 1989 a 1991 publikował na łamach tygodnika „Młoda Polska”. W 1991 był autorem cyklu felietonów, które ukazywały się w „Dzienniku Bałtyckim”. Od 1992 publikował w tygodniku „Najwyższy Czas!”. W okresie 1994–2016 związany z miesięcznikiem „Na Rozstajach”. Autor i współautor zbioru felietonów Refleksje z przedsionka (1996), książek Tuczno – szkice z dziejów kujawskiej wsi (ze Sławomirem Kościelakiem, 2002) i Dzieło Opatrzności – XXV lat Parafii Opatrzności Bożej w Gdańsku-Zaspie (2004), a także artykułów publikowanych w czasopismach naukowych (między innymi w „Dziejach Najnowszych” i „Ziemi Kujawskiej”) oraz popularnonaukowych („Focus Historia”, „30 Dni”). Opracował około 60 haseł do Encyklopedii Gdańska. Był redaktorem i wydawcą książek Janusza Korwin-Mikkego (Rząd rżnie głupa! czyli Mowy sejmowe, 1993; U progu wolności, 1995; Ekonomikka, 2001) oraz Stanisława Michalkiewicza (Choroba czerwonych oczu, 1998).

Od 1981 członek organizacji zakładowej NSZZ „Solidarność” w Klimor Gdynia. W stanie wojennym zajmował się kolportażem prasy podziemnej. W 1982 współredagował podziemny „Biuletyn Informacyjny «Ząb»”. W latach 1988–1990 należał do Gdańskiego Towarzystwa Politycznego Młoda Polska. Od 1990 do 2010 był członkiem Unii Polityki Realnej (UPR), a w latach 1991–1994 sekretarzem jej gdańskiego oddziału. W okresie 1999–2001 zajmował stanowiska sekretarza i rzecznika prasowego Okręgu Pomorskiego UPR, a w 2001 został jego prezesem. Od 2011 do 2015 należał do Kongresu Nowej Prawicy, pełniąc funkcję wiceprezesa Okręgu Pomorskiego tej partii.

Został wybrany z listy UPR do Rady Miasta Gdańska na kadencję 1994–1998. Był przewodniczącym Klubu Radnych UPR, członkiem Komisji Samorządu i Ładu Publicznego oraz Komisji Polityki Gospodarczej i Morskiej (do marca 1995), a także wiceprzewodniczącym Komisji ds. Strategii Rozwoju Miasta. Wybrany na delegata Gdańska do Sejmiku Samorządowego Województwa Gdańskiego. W kadencji 2006–2010 radny miasta z listy Prawa i Sprawiedliwości (PiS), członek Komisji Samorządu i Ładu Publicznego oraz Komisji Kultury i Sportu, z której ramienia zasiadał w latach 2008–2010 w kapitule Nagrody Teatralnej Miasta Gdańska. Bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego w 2002 (z ramienia PiS) i 2014 (z ramienia Kongresu Nowej Prawicy). RED