GRUSZKOWSKI WIESŁAW JULIAN, profesor Politechniki Gdańskiej

Wersja z 16:11, 2 lis 2021

Wiesław Gruszkowski

Wiesław Gruszkowski, 2018

WIESŁAW JULIAN GRUSZKOWSKI (15 II 1920 Lwów – 7 IX 2018 Sopot), urbanista, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Jana, radcy w Izbie Kontroli we Lwowie, brat Mieczysława (rozstrzelanego 16 I 1941 w Kijowie przez NKWD za działalność niepodległościową) i Henryka. Ukończył w 1938 X Gimnazjum i Liceum im. Henryka Sienkiewicza we Lwowie. W latach 1938–1941 studiował na Wydziale Architektury politechniki we Lwowie (zaliczył III rok studiów), podczas okupacji pracował jako pomocnik murarski i ciesielski, od lipca 1944 do maja 1945 jako kierownik odbudowy lwowskiej elektrowni Energokombinat.

Od czerwca 1945 w Gdańsku, do sierpnia 1949 pracował jako kierownik wydziału urbanistyki w Wydziale Technicznym Zarządu Miejskiego. Jednocześnie w latach 1946–1947 studiował na PG, po ukończeniu studiów zatrudniony w Katedrze Urbanistyki jako asystent (wrzesień 1947 – sierpień 1951), starszy asystent (listopad 1952 – październik 1953) i adiunkt na Podyplomowych Studiach Urbanistyki (październik 1953 – luty 1973). Jednocześnie od września 1949 do lutego 1955 projektant, starszy projektant i główny urbanista Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa „Miastoprojekt” w Gdańsku, wraz z architektem Romanem Horodyńskim opracował ostateczną wersję odbudowy Głównego Miasta. Od lutego 1955 do sierpnia 1958 główny architekt województwa gdańskiego, zwolniony za zatwierdzenie planów odbudowy niektórych gdańskich kościołów. Od listopada 1958 do lutego 1973 kierownik Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej w Gdańsku, od kwietnia 1973 do grudnia 1975 kierownik oddziału i główny projektant w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego w Gdańsku, od stycznia 1976 do grudnia 1978 generalny projektant w Biurze Planowania Przestrzennego w Gdańsku, gdzie na pół etatu pracował jeszcze jako doradca naukowo-techniczny od stycznia do czerwca 1979. W latach 1973–1978 generalny projektant planu aglomeracji gdańskiej. W 1962 roku współautor planu zespołu portowo-miejskiego Gdańsk-Gdynia.

Od 1973 roku na stałe związany z PG, doktor od roku 1976, na stanowisku docenta od lutego 1973 do sierpnia 1989, profesor nadzwyczajny (tytularny) od 1989. W latach 1978-1981 był zastępcą dyrektora do spraw naukowych Instytutu Architektury i Urbanistyki PG, od 1984 prodziekanem Wydziału Architektury, 1985–1989 dziekan Wydziału Architektury. Na emeryturze wykładał między innymi w prywatnej wyższej szkole zawodowej Wszechnicy Warmińskiej w Lidzbarku Warmińskim (od 2004), przekształconej w Mazurską Szkołę Wyższą w Ełku.

W latach 1975–1982 przewodniczący Miejskiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego w Gdańsku; w okresie 1976–1981 zastępca przewodniczącego, od 30 XI 1981 do 28 VI 1984 przewodniczący gdańskiej Miejskiej Rady Narodowej. Autor monografii Planowanie przestrzenne miast portowych (z Bohdanem Szermerem, Stanisławem Tomaszkiem, 1964); Wspomnień z odbudowy Głównego Miasta Gdańska (1978); Zarysu historii urbanistyki (1989); Historii sztuki (2005). Współautor (z Adamem Hauptem) między innymi projektu uporządkowania Wojskowego Cmentarz Francuskiego na Suchaninie. Członek Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP) od 1947, w latach 1958-1964 prezes Oddziału Wybrzeże, w 1969-1973 wchodził w skład Rady SARP. Członek Towarzystwa Urbanistów Polskich od 1954 , przez dwie kadencje prezes oddziału gdańskiego, od 1989 członek honorowy. Członek Sekcji Urbanistyki Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk, członek-korespondent Deutsche Akademie für Städtebau und Landesplanung.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1966). Otrzymał Nagrodę Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury (1962), Komitetu Nauki i Techniki (1966), Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych (1968, 1969). W 1980 Ministerstwo Kultury i Sztuki nadało mu status twórcy. W 1997 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II. W 2000 laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. W 2002 otrzymał Nagrodę im. prof. Jerzego Stankiewicza, w 2014 Medal Za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej. W 2012 nominowany do Nagrody Miasta Gdańska w dziedzinie kultury „Splendor Gedanensis” za album Ruiny. Fotografie Wiesława Gruszkowskiego, otrzymał okolicznościowy „Splendor Splendorów”, przyznany w 40-lecie istnienia tej nagrody. W 2015 wyróżniony tytułem Honorowy Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej. Po przyjeździe do Gdańska mieszkał przy ul. Angielska Grobla 7, następnie przy ul. Danusi i ul. Szopena we Wrzeszczu oraz w Sopocie. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie. MA