FALCKE HEINRICH, burmistrz Gdańska
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | ''' | + | '''HEINRICH FALCKE''' (1447 Gdańsk – 10 IV 1505), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn burmistrza [[FALCKE JACOB, burmistrz Głównego Miasta Gdańska | Jakoba Falckego]], matką była bliżej nieznanej Dorothea. Od 1477 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnik]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]], od 1479 [[RADA MIEJSKA | rajca]], w 1483 [[SĘDZIA | sędzia]]. Od 1489 burmistrz. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1490, 1494, 1495, 1499 i 1502, drugiego w 1489, 1493 i 1498, trzeciego w 1491, 1492, 1497, 1501, 1504 i 1505, czwartego w 1496, 1500 i 1503. W 1491, 1492, 1493 i 1494 był [[BURGRABIOWIE | burgrabią]] królewskim w Gdańsku. <br/><br/> |
| + | Wiosną 1485, z burmistrzem [[SCHEWECKE JOHANN I, burmistrz Gdańska | Johannem Scheweckem]], był posłem gdańskim na zjazd stanów pruskich z królem polskim Kazimierzem Jagiellończykiem w Toruniu. Był także uczestnikiem zjazdów w 1486 w Elblągu i w 1488 w Grudziądzu. W 1489, z rajcą [[MANDT GEORG, burmistrz Gdańska | Georgiem Mandtem]], był posłem na zjazd w Tczewie, gdzie dyskutowano między innymi o grożącym Polsce niebezpieczeństwie tureckim i o sprawę ewentualnej pomocy Prus, w tym i Gdańska. W lutym 1489 brał udział w zjeździe wielkich miast pruskich w Gdańsku. Posłował w 1498 na zjazd stanów do Malborka, wiosną 1501 wspólnie z rajcą [[BRANDT GEORG, burmistrz Gdańska | Gregorem Brandtem]] reprezentował Gdańsk na toruńskim zjeździe stanów z królem polskim Janem Olbrachtem. Podczas zjazdu przekonywali przygotowującego się do wojny z zakonem krzyżackim króla, by przyjął [[CZYNSZ GDAŃSKI | czynsz gdański]] w monecie pruskiej lub polskiej, a nie – jak nakazywało prawo, a co dla Gdańska było pewną uciążliwością – w złotych węgierskich florenach. Wobec niespodziewanej śmierci Jana Olbrachta (17 VI 1501) zamawiał w Gdańsku czarne sukno na uroczystości pogrzebowe. <br/><br/> | ||
| + | Z burmistrzami Georgem Mandtem, [[SCHEWECKE JOHANN II, burmistrz Gdańska | Johannem Scheweckem]] i [[ZIMMERMANN MATTHIAS, burmistrz Gdańska | Matthiasem Zimmermannem]] podejmował w Gdańsku od 25 do 7 VI 1504 polskiego króla Aleksandra Jagiellończyka i jego małżonkę Helenę. Obecny był również na zjeździe stanów Prus Królewskich z tym królem w Malborku w czerwcu 1504. <br/><br/> | ||
| + | Jako kupiec utrzymywał stosunki handlowe z Anglią, między innymi w 1479 z Georgiem Mandtem informował Gdańsk o stratach poniesionych przez gdańskiego szypra Diricka Schachta w Middlesbrough. W 1482 stracił towary wiezione na statku szypra gdańskiego Heinricha Schrodera, napadniętego na morzu przez Anglików. W 1486 król Anglii Henryk VII żądał od [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] Gdańska, by zmusiła go i kilku innych gdańszczan do wypłaty odszkodowania za towary londyńskiemu ławnikowi Robertowi Byllesdone’owi, czego nie wykonał, skoro skarga powróciła w 1499. W 1487 był pełnomocnikiem gdańskiego szypra Elerta Bokelmanna i jego spółki we wszystkich sprawach w Zutphen (Holandia). W 1489, za pośrednictwem mieszczan z Królewca (Knipawy) i Rygi, sprowadzał do Gdańska wosk. W 1491 interweniował wspólnie z Georgiem Mandtem u starszych [[HANZA | Hanzy]] w Antwerpii w sprawie gdańszczan pokrzywdzonych przez Holendrów. <br/><br/> | ||
| + | Około 1475 ożenił się z bliżej nieznaną Klarą, z którą miał syna Jacoba (zm. 1521 w Gdańsku), ławnika (od 1516) i rajcę (od 1520). {{author: BM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:45, 20 gru 2022
HEINRICH FALCKE (1447 Gdańsk – 10 IV 1505), burmistrz Gdańska. Syn burmistrza Jakoba Falckego, matką była bliżej nieznanej Dorothea. Od 1477 ławnik Głównego Miasta, od 1479 rajca, w 1483 sędzia. Od 1489 burmistrz. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1490, 1494, 1495, 1499 i 1502, drugiego w 1489, 1493 i 1498, trzeciego w 1491, 1492, 1497, 1501, 1504 i 1505, czwartego w 1496, 1500 i 1503. W 1491, 1492, 1493 i 1494 był burgrabią królewskim w Gdańsku.
Wiosną 1485, z burmistrzem Johannem Scheweckem, był posłem gdańskim na zjazd stanów pruskich z królem polskim Kazimierzem Jagiellończykiem w Toruniu. Był także uczestnikiem zjazdów w 1486 w Elblągu i w 1488 w Grudziądzu. W 1489, z rajcą Georgiem Mandtem, był posłem na zjazd w Tczewie, gdzie dyskutowano między innymi o grożącym Polsce niebezpieczeństwie tureckim i o sprawę ewentualnej pomocy Prus, w tym i Gdańska. W lutym 1489 brał udział w zjeździe wielkich miast pruskich w Gdańsku. Posłował w 1498 na zjazd stanów do Malborka, wiosną 1501 wspólnie z rajcą Gregorem Brandtem reprezentował Gdańsk na toruńskim zjeździe stanów z królem polskim Janem Olbrachtem. Podczas zjazdu przekonywali przygotowującego się do wojny z zakonem krzyżackim króla, by przyjął czynsz gdański w monecie pruskiej lub polskiej, a nie – jak nakazywało prawo, a co dla Gdańska było pewną uciążliwością – w złotych węgierskich florenach. Wobec niespodziewanej śmierci Jana Olbrachta (17 VI 1501) zamawiał w Gdańsku czarne sukno na uroczystości pogrzebowe.
Z burmistrzami Georgem Mandtem, Johannem Scheweckem i Matthiasem Zimmermannem podejmował w Gdańsku od 25 do 7 VI 1504 polskiego króla Aleksandra Jagiellończyka i jego małżonkę Helenę. Obecny był również na zjeździe stanów Prus Królewskich z tym królem w Malborku w czerwcu 1504.
Jako kupiec utrzymywał stosunki handlowe z Anglią, między innymi w 1479 z Georgiem Mandtem informował Gdańsk o stratach poniesionych przez gdańskiego szypra Diricka Schachta w Middlesbrough. W 1482 stracił towary wiezione na statku szypra gdańskiego Heinricha Schrodera, napadniętego na morzu przez Anglików. W 1486 król Anglii Henryk VII żądał od Rady Miejskiej Gdańska, by zmusiła go i kilku innych gdańszczan do wypłaty odszkodowania za towary londyńskiemu ławnikowi Robertowi Byllesdone’owi, czego nie wykonał, skoro skarga powróciła w 1499. W 1487 był pełnomocnikiem gdańskiego szypra Elerta Bokelmanna i jego spółki we wszystkich sprawach w Zutphen (Holandia). W 1489, za pośrednictwem mieszczan z Królewca (Knipawy) i Rygi, sprowadzał do Gdańska wosk. W 1491 interweniował wspólnie z Georgiem Mandtem u starszych Hanzy w Antwerpii w sprawie gdańszczan pokrzywdzonych przez Holendrów.
Około 1475 ożenił się z bliżej nieznaną Klarą, z którą miał syna Jacoba (zm. 1521 w Gdańsku), ławnika (od 1516) i rajcę (od 1520).
