DWÓR II „QUELLBRUNN”
m (M.Ogonowska przeniósł stronę DWÓR II QUELLBRUNN na DWÓR II „QUELLBRUNN”, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| (Nie pokazano 28 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:II Dwór .JPG|thumb| | + | [[File:1_Dwor_II.jpg|thumb|Rekonstrukcja rozplanowania zespołu Dworu II według Hansa Reichowa]] |
| + | [[File:2_Dwor_II.jpg|thumb|Wschodnia fasada Dworu II, 1925]] | ||
| + | [[File:Dwór_II_przed_1945.jpg|thumb|Dwór II przed 1945]] | ||
| + | [[File:Dwór_II_w_Oliwie.JPG|thumb|Dwór II w Oliwie]] | ||
| + | [[File:Dwor_II_Quellbrunn.jpg|thumb|Ogród przy Dworze II, 2018]] | ||
| + | |||
| + | '''DWÓR II „QUELLBRUNN”''' („Krynica”, „Źródło Studzienne”), ul. Polanki 124. Najstarsza wzmianka pochodzi z 1631, kiedy był własnością Johanna Wagnera. Kolejnymi właścicielami byli: Michael Kallenbach, Johann von der Linde (zm. 1646), Richard de Roy (od 1658, pochodził z Coulmer (Normandia, Francja), od 14 V 1635 posiadał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]), Johann Christian Schreiber (od 1706), Alexander Picard (1716–1730), od jego sukcesorów 3 X 1730 dwór wykupił za 4000 złotych (pruskich) Johann August Eckeln-Hülsen (zob. [[KONRADSHAMMER | Konradshammer]]) i za taką samą kwotę sprzedał go 24 II 1638 Ignatiusowi Hiacynthowi Mathy (ojciec [[MATHY JOSEPH HIACYNTH ADALBERT, lekarz | Josepha Hiacyntha Adalberta Mathy]]), którego prawnie wprowadzono w posiadanie dworu 13 października tego roku. Za jego czasów powstał na fundamentach starego dworu piętrowy pałac w klasycystycznej formie, budynki gospodarcze oraz cykl rzeźb [[MEISSNER JOHANN HEINRICH, rzeźbiarz | Johanna Heinricha Meissnera]]. W początkach XVIII wieku cysters oliwski Dawid (1676 – 21 I 1736) doprowadził ze źródła przy Dworze podziemnym rurociągiem (pod obecną ul. Leśną) wodę do [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztoru oliwskiego]]. <br/><br/> | ||
| + | Od 1759 dwór (po sprzedaży przez wdowę po Ignatiusie Mathy) był własnością Leonarda de Vogela i Karola Friesego. Od 1805 należał do [[SCHEFFLER DANIEL JACOB, kupiec, senator | Daniela Jacoba Schefflera]], w latach 1807–1814 [[RADA MIEJSKA| senatora]] [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]], za sprawą którego wnętrza otrzymały klasycystyczne dekoracje, wschodnią fasadę ozdobiono nowym frontonem i gankiem z kolumnadą. W 1827 nabyty przez Generalną Dyrekcję Towarzystwa Handlu Morskiego, w 1833 zakupiony na potrzeby [[ZAKŁAD PRACY I UBOGICH | Zakładu Pracy i Ubogich]], z czasem dom starców istniejący do 1945, przy którym funkcjonował cmentarz (zachowana murowana kostnica; [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarze w Oliwie]]). <br/><br/> | ||
| + | Od 1945 własność Skarbu Państwa, w użytkowaniu jednostki wojskowej. 26 VI 1992, po wygaśnięciu prawa do zarządzania nieruchomością przez Ministerstwo Obrony Narodowej, wojewoda gdański przekazał popadający w ruinę dwór [[ARCHIDIECEZJA GDAŃSKA | archidiecezji gdańskiej]]; 25 IV 1998 otwarto tu dom zakonny [[BRYGIDKI | brygidek]] i Międzynarodowe Centrum Ekumeniczne ([[JANKOWSKI HENRYK, ksiądz | Henryk Jankowski]]), 5 VI 1999 poświęcone przez goszczącego tu papieża Jana Pawła II ([[PAPIEŻ JAN PAWEŁ II W GDAŃSKU | papież Jan Paweł II w Gdańsku]]). 7 IV 2001 oddano do użytku nowy, trzypiętrowy budynek domu zakonnego, na którego dziedzińcu ustawiono wykonaną ze sztucznego kamienia monumentalną fontannę, zwieńczona rzeźbą „Święta Brygida z rodziną”, autorstwa [[RADWAŃSKI STANISŁAW, rektor Akademii Sztuk Pięknych | prof. Stanisława Radwańskiego]]. Największy spośród dworów w Oliwie, zasłonięty od strony ul. Polanki przez inne budynki. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:14, 5 paź 2024
DWÓR II „QUELLBRUNN” („Krynica”, „Źródło Studzienne”), ul. Polanki 124. Najstarsza wzmianka pochodzi z 1631, kiedy był własnością Johanna Wagnera. Kolejnymi właścicielami byli: Michael Kallenbach, Johann von der Linde (zm. 1646), Richard de Roy (od 1658, pochodził z Coulmer (Normandia, Francja), od 14 V 1635 posiadał kupieckie obywatelstwo Gdańska), Johann Christian Schreiber (od 1706), Alexander Picard (1716–1730), od jego sukcesorów 3 X 1730 dwór wykupił za 4000 złotych (pruskich) Johann August Eckeln-Hülsen (zob. Konradshammer) i za taką samą kwotę sprzedał go 24 II 1638 Ignatiusowi Hiacynthowi Mathy (ojciec Josepha Hiacyntha Adalberta Mathy), którego prawnie wprowadzono w posiadanie dworu 13 października tego roku. Za jego czasów powstał na fundamentach starego dworu piętrowy pałac w klasycystycznej formie, budynki gospodarcze oraz cykl rzeźb Johanna Heinricha Meissnera. W początkach XVIII wieku cysters oliwski Dawid (1676 – 21 I 1736) doprowadził ze źródła przy Dworze podziemnym rurociągiem (pod obecną ul. Leśną) wodę do klasztoru oliwskiego.
Od 1759 dwór (po sprzedaży przez wdowę po Ignatiusie Mathy) był własnością Leonarda de Vogela i Karola Friesego. Od 1805 należał do Daniela Jacoba Schefflera, w latach 1807–1814 senatora I Wolnego Miasta Gdańska, za sprawą którego wnętrza otrzymały klasycystyczne dekoracje, wschodnią fasadę ozdobiono nowym frontonem i gankiem z kolumnadą. W 1827 nabyty przez Generalną Dyrekcję Towarzystwa Handlu Morskiego, w 1833 zakupiony na potrzeby Zakładu Pracy i Ubogich, z czasem dom starców istniejący do 1945, przy którym funkcjonował cmentarz (zachowana murowana kostnica; cmentarze w Oliwie).
Od 1945 własność Skarbu Państwa, w użytkowaniu jednostki wojskowej. 26 VI 1992, po wygaśnięciu prawa do zarządzania nieruchomością przez Ministerstwo Obrony Narodowej, wojewoda gdański przekazał popadający w ruinę dwór archidiecezji gdańskiej; 25 IV 1998 otwarto tu dom zakonny brygidek i Międzynarodowe Centrum Ekumeniczne ( Henryk Jankowski), 5 VI 1999 poświęcone przez goszczącego tu papieża Jana Pawła II ( papież Jan Paweł II w Gdańsku). 7 IV 2001 oddano do użytku nowy, trzypiętrowy budynek domu zakonnego, na którego dziedzińcu ustawiono wykonaną ze sztucznego kamienia monumentalną fontannę, zwieńczona rzeźbą „Święta Brygida z rodziną”, autorstwa prof. Stanisława Radwańskiego. Największy spośród dworów w Oliwie, zasłonięty od strony ul. Polanki przez inne budynki.
