MEISSNER JOHANN HEINRICH, rzeźbiarz

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Wnętrze kościoła Najświętszej Marii Panny w Gdańsku, z lewej rokokowa ambona wykonana w latach 1762–1764 przez Johanna Heinricha Meissnera, zniszczona w 1945; grafika Juliusa Gottharda Gretha, 1851
Dwór Artusa w Gdańsku, Johann Carl Schultz, 1845–1850, w głębi widoczna rzeźba Augusta III wykonana przez Johanna Heinricha Meissnera
Johann Heinrich Meissner, Wenus, lata 60. XVIII wieku
Johann Heinrich Meissner, Omfale, lata 60. XVIII wieku

JOHANN HEINRICH MEISSNER (1701 Królewiec – 8 V 1770 Gdańsk), rzeźbiarz późnego baroku, jeden z najbardziej ówcześnie znanych artystów w tej części Europy. W Gdańsku od 1726, początkowo z pracownią przy kościele św. Katarzyny na Starym Mieście, od 1755 na Długich Ogrodach. Wykonywał prace w drewnie, kamieniu, kości słoniowej, hebanie, orzechu i w marmurze. Specjalizował się w małych formach, statuetkach wyobrażających ludzi, postacie biblijne, mitologiczne i alegoryczne, chociaż w rodzinnym mieście najbardziej był znany z posągu króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I z zamku królewieckiego, w Gdańsku zaś z rzeźby Augusta III (zaginiona), która stanęła w 1755 w Dworze Artusa.

Rzeźbił m.in. na potrzeby kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP) (ambona, statua św. Rajnolda), kościoła św. Jana (prospekt do małych organów) i kościoła św. Trójcy (rzeźby w stalli rady kościelnej), w kościele (archikatedrze) Trójcy Świętej w Oliwie zachował się wykonany przez niego piaskowy obelisk (sarkofag, herb i biust) Georga von Hülsena (1673–1737), podkomorzego Augusta II Mocnego, ufundowany w 1760 przez jego synów. Wykonywał także ołtarze, ambony i inne wyposażenia świątyń. Na ambonie w kościele NMP, wykonanej w 1764 przez stolarza Gottlieba Lemma i ozdobionej przez niego rzeźbami i płaskorzeźbami, zachował się do czasu jej zniszczenia w 1945 jeden z nielicznych w Gdańsku herbów polskich (inne w czasach hitlerowskich usuwano z miejsc publicznych). Wykonał także figury dla ołtarza głównego katedry we Fromborku. Sięgał często po tematykę mitologiczną osadzoną w klasycyzmie, w której obecne były wątki erotyczne (Wenus).

Wykonywał również prace na potrzeby patrycjatu gdańskiego, głównie zdobienia przedproży. Jedno z nich znajdowało się przy ul. Korzennej 43, w XIX wieku przeniesione koło kamienicy na Długim Targu 45 (obok Dworu Artusa), gdzie znajduje się do dziś; inne zaś zdobi Dom Schlütera przy ulicy Piwnej 1. Wykonał figury do fontanny w Dworze II w Strzyży, posiadłości gdańskiego kupca Franza Rottenburga. Zachowały się m.in. trzy kontrakty z 1742 i 1743, jakie na wykonanie do 1745 10 rzeźb ogrodowych w rezydencji przy Długich Ogrodach 9 zawarł z nim starosta bratiański Tomasz Czapski. Do 1945 w zbiorach gdańskiego Muzeum Miejskiego przechowywany był pionek do gry w warcaby, z wyrzeźbioną podobizną króla Augusta III i po drugiej stronie z widokiem Gdańska.

Od 1726 mąż Anny Marii Giesebrecht, z którą miał sześcioro dzieci. Według niektórych przekazów zmarł w ubóstwie z powodu rozrzutnego trybu życia. Pochowany na cmentarzu Bożego Ciała. PP

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania