ZAKŁAD PRACY I UBOGICH
| < Poprzednie | Następne > |
ZAKŁAD PRACY I UBOGICH (Arbeits- und Armenanstalt), instytucja wyłoniona z ► Domu Poprawy oraz ► Instytutu Ubogich. 14 XI 1833, po sprzedaży zabudowań Domu Poprawy, pensjonariuszy przeniesiono do zakupionego ► Dworu II w ► Oliwie (ul. Polanki 124). Zatrudniano ich, wzorem ► Domu Dobroczynności i Domu Poprawy, w manufakturze włókienniczej, w warsztacie szewskim i stolarni. Zakład utrzymywany był z funduszy miejskich, uzupełnianych przez donacje instytucji, firm i osób prywatnych. Wydzielono w nim 300 miejsc do opieki stacjonarnej nad ubogimi, w 1872 powiększono o dalsze 100 miejsc.
Stopniowo następowała zmiana charakteru zakładu na dom starców: w 1913 przebywało w nim 160 kobiet i 220 mężczyzn niezdolnych do pracy z racji wieku bądź osoby samotne, pozbawione opieki rodziny. Tu dożywały często sędziwego wieku. Rocznie umierało od 10 do 15% pensjonariuszy. Zakład rozdzielał również środki przeznaczone przez miasto na wspomaganie ubogich niemieszkających na miejscu, w początku XX wieku sięgały one 76 300 marek rocznie. Zarządzany był przez czterech prowizorów wybieranych przez magistrat i utrzymywanych przez miasto.
