INSTYTUT UBOGICH
| < Poprzednie | Następne > |
INSTYTUT UBOGICH (Armeninstitut), instytucja wyłoniona w 1788 z Urzędu Dobroczynności staraniem prowizora pełniącego urząd budowlany i aprowizacji Domu Dobroczynności Caspara Davida Selckego (urodzonego w Białogardzie na Pomorzu, od 20 I 1762 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska). Celem Instytutu było niesienie pomocy coraz liczniejszym w Gdańsku końca XVIII wieku ubogim. Instytut udzielał świadczeń socjalnych ubogim mieszkającym w domach (wsparcie finansowe, bezpłatna opieka lekarza i chirurga), zgodnie z przekonaniem o nierentowności i nieefektywności zamkniętych zakładów dla ubogich. Pierwotnie mieścił się w osobnej izbie Domu Dobroczynności, następnie w pobliskim, specjalnie zakupionym budynku przy Am Spendhaus (ul. Sieroca). W 1823 przeniesiony do budynków Domu Poprawy. W 1833 wraz z pensjonariuszami ulokowany w Dworze II przy Pelonker Straße 124 (ul. Polanki; dwory oliwskie), jako Zakład Pracy i Ubogich.
