BEREŹNICKI KIEJSTUT, profesor Akademii Sztuk Pięknych
(Utworzył nową stronę „{{paper}} [[File:Kiejstut Bereźnicki, Uczta z chłopcem wypuszczającym wróbla, około 1987.JPG|thumb|Kiejstut Bereźnicki, Uczta z chłopcem wypuszczającym wrób...”) |
|||
| (Nie pokazano 24 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Kiejstut Bereźnicki, Uczta z chłopcem wypuszczającym wróbla, około 1987.JPG|thumb|Kiejstut Bereźnicki | + | [[File:Kiejstut_Bereznicki.jpg|thumb|Kiejstut Bereźnicki, 1981]] |
| + | [[File:Bereźnicki Kiejstut, Uczta z chłopcem wypuszczającym wróbla, około 1987.JPG|thumb|Kiejstut Bereźnicki ''Uczta<br />z chłopcem wypuszczającym wróbla'', około 1987]] | ||
| + | [[File:Kiejstut Bereźnicki 1.jpg|thumb|Kiejstut Bereźnicki]] | ||
| + | |||
| + | '''KIEJSTUT BEREŹNICKI''' (ur. 21 XII 1935 Poznań), artysta malarz, pedagog. Studiował w gdańskiej [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych]], dyplom uzyskał w 1958 w pracowni prof. [[TEISSEYRE STANISŁAW, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Stanisława Teisseyre’a]]. W 1956 współzałożyciel [[KONTRASTY | „Kontrastów”]], w 1959 należał do [[GDAŃSKA GRUPA MŁODYCH |Gdańskiej Grupy Młodych]]. Od 1960 asystent Wydziału Malarstwa, w latach 1976–1980 prowadził pracownię malarstwa i rysunku dla studentów architektury, 1981–2004 dyplomową pracownię malarstwa; w latach 1981–1985 prorektor, od 1984 profesor tytularny, od 1994 profesor zwyczajny. Członek komisji konkursowych (m.in. komisji w sprawie przyznania Nagrody Prezydenta Gdańska w Dziedzinie Kultury w 2001).<br/><br/> | ||
| + | Fascynację malarstwem flamandzkim, holenderskim i hiszpańskim XVI i XVII wieku połączył z inspiracją twórczością między innymi Cézanne’a, Braque’a, Miró, Picassa, Matisse’a; odcinając się od tradycji [[SZKOŁA SOPOCKA | szkoły sopockiej]] z jej kultem koloru i obojętnością tematu, kładzie akcent na uniwersalny, transcendentny sens. Służy temu monochromatyzm obrazów, umowny modelunek, dyscyplina kompozycji o płytkiej, umownej, architektonicznej przestrzeni, nierzadko symetrycznych, w układach horyzontalnych lub wertykalnie spiętrzonych, uproszczenie, schematyzacja form przedmiotów, sylwetek i typów fizjonomicznych (wśród nich wielokrotnie autoportrety) oraz powtarzalność wątków, często inspirowanych ikonografią religijną i mitologiczną. Liczne w twórczości warianty ''Opłakiwania'', ''Złożenia do grobu'', Piety, rytualnych uczt, pochodów z chorągwiami, zalegoryzowane sceny rodzajowe oraz martwe natury. Pospolite przedmioty wiążą się w nich z symbolami wanitatywnymi (czaszki, karty, rakiety i kości do gry, klepsydry, lustra, korale). Fascynacja życiem, materialnością i obfitością (akty, postaci dzieci, wzlatujące ptaki, chleb, owoce) współgra z symboliką śmierci, przemijania, zniewolenia (mięso, martwe ryby i ptaki, klatki, sieci, narzędzia pasyjne). Obrazy cechuje też maestria opracowania, bliska warsztatowi dawnych mistrzów.<br/><br/> | ||
| + | W 1985 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 uhonorowany Wielką Pomorską Nagrodą Artystyczną. Za całokształt dokonań w 1969 wyróżniony został Orderem Stańczyka, przyznawanym przez miesięcznik [[LITERY, pismo | „Litery”]], w 1992 i 2008 Nagrodą Artystyczną [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], w 2003 nagrodą im. [[OSTROWSKI KAZIMIERZ, artysta plastyk, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Kazimierza Ostrowskiego]] przyznawaną przez [[ZWIĄZEK POLSKICH ARTYSTÓW PLASTYKÓW. OKRĘG GDAŃSKI | Okręg Gdański Związku Polskich Artystów Plastyków]]. W 2008 otrzymał [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] z okazji jubileuszu 50-lecia pracy artystycznej, a w 2015 za całokształt pracy artystycznej, za sztukę figuratywną zakorzenioną w europejskiej tradycji oraz z okazji 80. urodzin. {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 14:40, 22 gru 2023
z chłopcem wypuszczającym wróbla, około 1987
KIEJSTUT BEREŹNICKI (ur. 21 XII 1935 Poznań), artysta malarz, pedagog. Studiował w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, dyplom uzyskał w 1958 w pracowni prof. Stanisława Teisseyre’a. W 1956 współzałożyciel „Kontrastów”, w 1959 należał do Gdańskiej Grupy Młodych. Od 1960 asystent Wydziału Malarstwa, w latach 1976–1980 prowadził pracownię malarstwa i rysunku dla studentów architektury, 1981–2004 dyplomową pracownię malarstwa; w latach 1981–1985 prorektor, od 1984 profesor tytularny, od 1994 profesor zwyczajny. Członek komisji konkursowych (m.in. komisji w sprawie przyznania Nagrody Prezydenta Gdańska w Dziedzinie Kultury w 2001).
Fascynację malarstwem flamandzkim, holenderskim i hiszpańskim XVI i XVII wieku połączył z inspiracją twórczością między innymi Cézanne’a, Braque’a, Miró, Picassa, Matisse’a; odcinając się od tradycji szkoły sopockiej z jej kultem koloru i obojętnością tematu, kładzie akcent na uniwersalny, transcendentny sens. Służy temu monochromatyzm obrazów, umowny modelunek, dyscyplina kompozycji o płytkiej, umownej, architektonicznej przestrzeni, nierzadko symetrycznych, w układach horyzontalnych lub wertykalnie spiętrzonych, uproszczenie, schematyzacja form przedmiotów, sylwetek i typów fizjonomicznych (wśród nich wielokrotnie autoportrety) oraz powtarzalność wątków, często inspirowanych ikonografią religijną i mitologiczną. Liczne w twórczości warianty Opłakiwania, Złożenia do grobu, Piety, rytualnych uczt, pochodów z chorągwiami, zalegoryzowane sceny rodzajowe oraz martwe natury. Pospolite przedmioty wiążą się w nich z symbolami wanitatywnymi (czaszki, karty, rakiety i kości do gry, klepsydry, lustra, korale). Fascynacja życiem, materialnością i obfitością (akty, postaci dzieci, wzlatujące ptaki, chleb, owoce) współgra z symboliką śmierci, przemijania, zniewolenia (mięso, martwe ryby i ptaki, klatki, sieci, narzędzia pasyjne). Obrazy cechuje też maestria opracowania, bliska warsztatowi dawnych mistrzów.
W 1985 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 uhonorowany Wielką Pomorską Nagrodą Artystyczną. Za całokształt dokonań w 1969 wyróżniony został Orderem Stańczyka, przyznawanym przez miesięcznik „Litery”, w 1992 i 2008 Nagrodą Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, w 2003 nagrodą im. Kazimierza Ostrowskiego przyznawaną przez Okręg Gdański Związku Polskich Artystów Plastyków. W 2008 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji jubileuszu 50-lecia pracy artystycznej, a w 2015 za całokształt pracy artystycznej, za sztukę figuratywną zakorzenioną w europejskiej tradycji oraz z okazji 80. urodzin.
