OSTROWSKI KAZIMIERZ, artysta plastyk, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Od lewej: Kazimierz Śramkiewicz, Kazimierz Ostrowski, Władysław Jackiewicz, 1981
Kazimierz Ostrowski podczas zajęć, początek lat 80. XX wieku
Dekoracja autorstwa Kazimierza Ostrowskiego na budynku Instytutu Maszyn Przepływowych PAN

KAZIMIERZ („Kachu”) OSTROWSKI (14 II 1917 Berlin – 12 VII 1999 Gdynia), artysta plastyk, profesor gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (PWSSP). Syn Adama (24 XII 1884 – 10 IX 1955) i Heleny (4 II 1892 – 17 II 1977), brat między innymi Zygmunta (28 IX 1914 – 13 X 1999). Od 1920 mieszkał z rodziną w Poznaniu, w 1931 ukończył szkołę powszechną, pomagał w pracy ojcu, właścicielowi warsztatu szyldów reklamowych i malarstwa pokojowego. W 1934 ukończył naukę rzemiosła malarskiego i wraz z bratem Zygmuntem przeniósł się do Gdyni. Malował między innymi nazwy na burtach statków, także wnętrza statków pasażerskich: "Batorego", "Kościuszki" i "Pułaskiego". 13 IX 1939 osadzony w obozie Stutthof, zwolniony w 1940, skierowany do prac przymusowych.

W kwietniu 1945 z ojcem i dwójką braci zaoferowali swoje usługi gdyńskiemu Miejskiemu Urzędowi Informacji, przemalowując tablice z niemieckimi nazwami ulic i instytucji na nazwy polskie. W latach 1945–1951 odbył studia (legitymacja studencka nr 28) w gdańskiej PWSSP u Janusza Strzałeckiego, Artura Nachta-Samborskiego i Jacka Żuławskiego. Odbył praktykę w fabryce dywanów w Tomaszowie Mazowieckim, w której zaprojektował kilka wzorów skierowanych do produkcji. W okresie 1949–1950 przebywał na stypendium rządu francuskiego w Paryżu, studiując między innymi w pracowni znanego malarza Fernanda Légera. W 1952, po uzyskaniu dyplomu, krótko asystent A. Nachta-Samborskiego, następnie pracował w zespole projektującym elewacje odbudowywanych kamieniczek na Głównym Mieście. Według jego projektu powstała (1954–1955) kamieniczka na Długim Targu 19 (zob. hotel Gdańsk Radisson Blu). Projektował i realizował dekoracje m.in.: plafonu i ściany w budynku Miejskiego Teatru „Miniatura” (1957), malowidła ścienne i witraże we wnętrzach dawnych Delikatesów przy ul. Rajskiej (1960), malowidła ścienne na budynkach Politechniki Gdańskiej (1971).

W 1965 objął pracownię malarstwa ściennego w PWSSP, od 1970 docent, od 1981 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1987 na emeryturze. Malował obrazy zbudowane z uproszczonych, zgeometryzowanych form, wydzielonych wyrazistym konturem. Koloru nie traktował realistycznie, nadał mu funkcję dekoracyjną i symboliczną. Obok obrazów sztalugowych tworzył malowidła ścienne, projekty tkanin i witraży. Tematyka jego dzieł często była związana z morzem lub pracą w przemyśle. Wiele wystaw zbiorowych i indywidualnych (40). Debiutancka wystawa paryskich prac w Sopocie (1950) zdemontowana została po kilku godzinach w atmosferze skandalu (awangardowy charakter prezentowanych prac spotkał się z niechęcią ówczesnych decydentów).

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim (1978) i Oficerskim (1988) Orderu Odrodzenia Polski, medalem pamiątkowym za czynne zainteresowanie sprawami miasta od Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdyni (1974), medalem Prezydenta Miasta Gdyni na 50-lecie miasta (1976). Laureat między innymi I. nagrody za malarstwo w I. ogólnopolskiej wystawie młodego malarstwa, rzeźby i grafiki (1957), Nagrody Artystycznej Miasta Gdyni (1959), nagrody Prezydenta Miasta Gdyni za całokształt pracy twórczej (1974), Nagrody Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1982), Nagrody im. Jana Cybisa (1988), Nagrody Wojewody Gdańskiego za osobowość Artysty-Pedagoga (1991), Nagrody Artystycznej Prezydenta Miasta Gdyni (1995), Nagrody Artystycznej Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1998).

Od 1950 żonaty z Haliną z domu Krywald (25 XI 1923 – 17 VI 1998), ojciec Wawrzyńca (12 I 1956 – 2 XII 2013) i Honoraty (ur. 1953), zamężnej za Włodzimierza Pilszyka (15 I 1954 – 1 X 2010). Pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu witomińskim w Gdyni. Od 2002 Okręg Gdański Związku Polskich Artystów Plastyków przyznaje nagrodę jego imienia. 26 X 2006 na fasadzie domu, w którym mieszkał – w Gdyni, przy ul. Abrahama 62 – została odsłonięta poświęcona mu pamiątkowa płyta z brązu. MJB

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania