FALCKE JACOB, burmistrz Głównego Miasta Gdańska
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JACOB FALCKE''' (około 1410 Gdańsk – 1461 | + | '''JACOB FALCKE''' (około 1410 Gdańsk – kwiecień lub grudzień 1461, w czasie podróży), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Gdańska. Być może był synem kupca Heinricha Falcke. Występujący w źródłach współcześnie z nim Johann, Albrecht, Peter, Lorenz i Nikolaus Falcke (Falke, Valke) to najprawdopodobniej jego rodzeństwo lub krewni. <br/><br/> |
| + | Od 1447 był [[ŁAWA MIEJSKA | ławnikiem]] Głównego Miasta, od 1453 [[RADA MIEJSKA | rajcą]]. Od 1457 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1458, drugiego w 1457 i 1461, trzeciego w 1460, czwartego w 1459. <br/><br/> | ||
| + | W 1452 sprowadzał tkaniny z Anglii oraz utrzymywał bliskie kontakty z Lubeką. W listopadzie 1453 przywiózł do Gdańska kopię glejtu króla angielskiego (z 28 VIII 1453), zezwalającego miastom [[HANZA | Hanzy]] na handel z Anglią w okresie trzech lat. Poniósł straty w swoich towarach w końcowym okresie wojny Hanzy z Danią w latach 1427-1435. <br/><br/> | ||
| + | Godność rajcy i urząd burmistrza sprawował w pierwszej fazie polsko-krzyżackiej [[WOJNA TRZYNASTOLETNIA | wojny trzynastoletniej]] (1454–1466). Jako rajca w październiku 1454 dowodził oddziałami gdańskimi pod Koźlinem, wziął bezpośredni udział w kilku potyczkach z oddziałami krzyżackimi. W sierpniu 1456, wspólnie z [[NIEDERHOF REINHOLD, burmistrz Gdańska | Reinoldem Niederhofem]], reprezentował Gdańsk na zjeździe stanów i miast pruskich w Elblągu. W październiku 1456, w okresie [[BUNT KOGGEGO 1456 | buntu Martina Koggego]] przeciwko pogarszającym się z powodu wojny warunkom życia został pozbawiony godności rajcy, w 1457 ponownie przywrócony na urząd. <br/><br/> | ||
| + | W 1457, już jako burmistrz, z rajcą Johannem Meideburgiem towarzyszył królowi polskiemu Kazimierzowi Jagiellończykowi w drodze powrotnej z Gdańska, 8 czerwca wziął udział w uroczystym wjeździe króla do wykupionego właśnie z rąk zaciężnych krzyżackich zamku w Malborku. Miał swój udział w wykupieniu tego zamku (podobnie jak zamków w Tczewie i Iławie), wykładając na to 870 grzywien. 10 VIII 1457 wraz z sześcioma innym obywatelami Gdańska pożyczył Kazimierzowi Jagiellończykowi 7000 złotych węgierskich, biorąc w zastaw Szkarpawę na Żuławach ze wszystkimi wsiami i dochodami. We wrześniu 1457 dowodził oddziałami gdańskimi pod Gniewem, w marcu 1460 współdowodził wojskami miasta pod nadal pozostającym w rękach krzyżackich miastem Malborkiem. Zapewne pozostał w obozie do czasu poddania się tego miasta w sierpniu tegoż roku. W czasie tej kampanii miał zatarg z dowodzącym oblężeniem starostą Prandotą Lubieszewskim. <br/><br/> | ||
| + | Wspólnie z burmistrzem [[STARGARD HERMAN, burmistrz Głównego Miasta Gdańska | Hermanem Stargardem]] należał do darczyńców biblioteki [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]]. Około 1440 poślubił Dorotheę (Dortke/Ortke), zmarłą po 1483. Jednym z jego synów był późniejszy burmistrz [[FALCKE HEINRICH, burmistrz Gdańska | Heinrich Falcke]], innymi najprawdopodobniej byli Johann, Matz i Georg (zm. 1514). Zmarł podczas podróży na zjazd stanów pruskich do Elbląga. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]]. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:37, 27 maj 2024
JACOB FALCKE (około 1410 Gdańsk – kwiecień lub grudzień 1461, w czasie podróży), burmistrz Głównego Miasta Gdańska. Być może był synem kupca Heinricha Falcke. Występujący w źródłach współcześnie z nim Johann, Albrecht, Peter, Lorenz i Nikolaus Falcke (Falke, Valke) to najprawdopodobniej jego rodzeństwo lub krewni.
Od 1447 był ławnikiem Głównego Miasta, od 1453 rajcą. Od 1457 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1458, drugiego w 1457 i 1461, trzeciego w 1460, czwartego w 1459.
W 1452 sprowadzał tkaniny z Anglii oraz utrzymywał bliskie kontakty z Lubeką. W listopadzie 1453 przywiózł do Gdańska kopię glejtu króla angielskiego (z 28 VIII 1453), zezwalającego miastom Hanzy na handel z Anglią w okresie trzech lat. Poniósł straty w swoich towarach w końcowym okresie wojny Hanzy z Danią w latach 1427-1435.
Godność rajcy i urząd burmistrza sprawował w pierwszej fazie polsko-krzyżackiej wojny trzynastoletniej (1454–1466). Jako rajca w październiku 1454 dowodził oddziałami gdańskimi pod Koźlinem, wziął bezpośredni udział w kilku potyczkach z oddziałami krzyżackimi. W sierpniu 1456, wspólnie z Reinoldem Niederhofem, reprezentował Gdańsk na zjeździe stanów i miast pruskich w Elblągu. W październiku 1456, w okresie buntu Martina Koggego przeciwko pogarszającym się z powodu wojny warunkom życia został pozbawiony godności rajcy, w 1457 ponownie przywrócony na urząd.
W 1457, już jako burmistrz, z rajcą Johannem Meideburgiem towarzyszył królowi polskiemu Kazimierzowi Jagiellończykowi w drodze powrotnej z Gdańska, 8 czerwca wziął udział w uroczystym wjeździe króla do wykupionego właśnie z rąk zaciężnych krzyżackich zamku w Malborku. Miał swój udział w wykupieniu tego zamku (podobnie jak zamków w Tczewie i Iławie), wykładając na to 870 grzywien. 10 VIII 1457 wraz z sześcioma innym obywatelami Gdańska pożyczył Kazimierzowi Jagiellończykowi 7000 złotych węgierskich, biorąc w zastaw Szkarpawę na Żuławach ze wszystkimi wsiami i dochodami. We wrześniu 1457 dowodził oddziałami gdańskimi pod Gniewem, w marcu 1460 współdowodził wojskami miasta pod nadal pozostającym w rękach krzyżackich miastem Malborkiem. Zapewne pozostał w obozie do czasu poddania się tego miasta w sierpniu tegoż roku. W czasie tej kampanii miał zatarg z dowodzącym oblężeniem starostą Prandotą Lubieszewskim.
Wspólnie z burmistrzem Hermanem Stargardem należał do darczyńców biblioteki kościoła Najświętszej Marii Panny. Około 1440 poślubił Dorotheę (Dortke/Ortke), zmarłą po 1483. Jednym z jego synów był późniejszy burmistrz Heinrich Falcke, innymi najprawdopodobniej byli Johann, Matz i Georg (zm. 1514). Zmarł podczas podróży na zjazd stanów pruskich do Elbląga. Pochowany w kościele św. Piotra i Pawła.
