BALCERSKI ANDRZEJ, profesor Politechniki Gdańskiej
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ANDRZEJ BALCERSKI''' (29 V 1938 Kraków – 19 X 2010 Gdańsk), specjalista z dziedziny silników spalinowych, siłowni okrętowych, energetyki okrętowej, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn [[BALCERSKI WACŁAW EDWARD, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy | Wacława Balcerskiego]], rektora PG i Zofii z domu Chałacińskiej (11 XI 1908 Kraków – 6 V 1985 Gdańsk). Od 1946 z rodziną w Gdańsku, w 1955 uzyskał maturę w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcącym]] w Gdańsku. Studiował na Wydziale Budowy Okrętów PG (specjalność: maszyny i siłownie okrętowe), uzyskując absolutorium w 1960. W ramach wymiany dyplomantów w roku akademickim 1960/1961 przygotował pracę dyplomową w Leningradzkim Instytucie Budowy Okrętów, od 1961 magister inżynier budownictwa okrętowego w zakresie okrętowych silników spalinowych.<br/><br/> | + | '''ANDRZEJ BALCERSKI''' (29 V 1938 Kraków – 19 X 2010 Gdańsk), specjalista z dziedziny silników spalinowych, siłowni okrętowych, energetyki okrętowej, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn [[BALCERSKI WACŁAW EDWARD, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy | Wacława Balcerskiego]], rektora PG i Zofii z domu Chałacińskiej (11 XI 1908 Kraków – 6 V 1985 Gdańsk). Od 1946 z rodziną w Gdańsku, w 1955 uzyskał maturę w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcącym]] w Gdańsku. Studiował na [[WYDZIAŁ OCEANOTECHNIKI I OKRĘTOWNICTWA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Budowy Okrętów]] PG (specjalność: maszyny i siłownie okrętowe), uzyskując absolutorium w 1960. W ramach wymiany dyplomantów w roku akademickim 1960/1961 przygotował pracę dyplomową w Leningradzkim Instytucie Budowy Okrętów, od 1961 magister inżynier budownictwa okrętowego w zakresie okrętowych silników spalinowych.<br/><br/> |
| − | Od 1 IX 1961 do 30 IV 1964 pracował w [[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]] jako stażysta, starszy technolog i starszy mistrz na Wydziale Silnikowym (następnie Wydział Siłowni), kierował pracami trzech brygad prowadzących prace remontowe silników głównych, urządzeń pomocniczych i układów paliwowych. Był projektantem prasy z siłownikami hydraulicznymi do ściągania bębnów wciągarek okrętowych. Od 1 V 1964 do 31 VIII 1968 pracował w Przedsiębiorstwie Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich „Dalmor” w Gdyni jako oficer mechanik na trawlerze-przetwórni „Fenix” (14 rejsów na łowiska północnego Atlantyku). Od 1 IX 1968 do 2010 był pracownikiem PG, początkowo w Zakładzie Siłowni Okrętowych jako asystent naukowo-techniczny. Od 1977 doktor na podstawie pracy o projektowaniu układów połowowo-przetwórczych statków rybackich (promotor: prof. [[STALIŃSKI JANUSZ, rektor Politechniki Gdańskiej | Janusz Staliński]]) i adiunkt. Od 1992 doktor habilitowany (przewód na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Poznańskiej). Od 1993 profesor nadzwyczajny PG, od 1999 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 2002 profesor zwyczajny. W latach 1992–1993 był p.o. kierownika Katedry Siłowni Okrętowych PG, od 1993 pracował w Katedrze Silników Spalinowych i Sprężarek na Wydziale Mechanicznym PG, w latach 1997–2009 kierownik tej Katedry. Ponadto od 1970 do 1974 prowadził zajęcia w [[CONRADINUM | Conradinum]], a od 1993 do 2004 był profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Mechaniczno-Elektrycznym Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. W latach 1956–1960 był ławnikiem Odwoławczej Izby Morskiej w Gdyni. <br/><br/> | + | Od 1 IX 1961 do 30 IV 1964 pracował w [[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]] jako stażysta, starszy technolog i starszy mistrz na Wydziale Silnikowym (następnie Wydział Siłowni), kierował pracami trzech brygad prowadzących prace remontowe silników głównych, urządzeń pomocniczych i układów paliwowych. Był projektantem prasy z siłownikami hydraulicznymi do ściągania bębnów wciągarek okrętowych. Od 1 V 1964 do 31 VIII 1968 pracował w Przedsiębiorstwie Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich „Dalmor” w Gdyni jako oficer mechanik na trawlerze-przetwórni „Fenix” (14 rejsów na łowiska północnego Atlantyku). Od 1 IX 1968 do 2010 był pracownikiem PG, początkowo w Zakładzie Siłowni Okrętowych jako asystent naukowo-techniczny. Od 1977 doktor na podstawie pracy o projektowaniu układów połowowo-przetwórczych statków rybackich (promotor: prof. [[STALIŃSKI JANUSZ, rektor Politechniki Gdańskiej | Janusz Staliński]]) i adiunkt. Od 1992 doktor habilitowany (przewód na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Poznańskiej). Od 1993 profesor nadzwyczajny PG, od 1999 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 2002 profesor zwyczajny. W latach 1992–1993 był p.o. kierownika Katedry Siłowni Okrętowych PG, od 1993 pracował w Katedrze Silników Spalinowych i Sprężarek na [[WYDZIAŁ MECHANICZNY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Mechanicznym PG]], w latach 1997–2009 kierownik tej Katedry. Ponadto od 1970 do 1974 prowadził zajęcia w [[CONRADINUM | Conradinum]], a od 1993 do 2004 był profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Mechaniczno-Elektrycznym Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. W latach 1956–1960 był ławnikiem Odwoławczej Izby Morskiej w Gdyni. <br/><br/> |
Autor i współautor publikacji na temat silników spalinowych, siłowni okrętowych, w tym monografii ''Studium projektowania układów energetycznych trawlerów łowczo-przetwórczych'' (1991) i ''Modele probabilistyczne w teorii projektowania i eksploatacji spalinowych siłowni okrętowych'' (2007) oraz skryptów ''Okrętowe urządzenia napędowe'' (1983), ''Siłownie okrętowe. Podstawy termodynamiki, silniki i napędy główne, urządzenia pomocnicze, instalacje'' (1986, 1990). <br/><br/> | Autor i współautor publikacji na temat silników spalinowych, siłowni okrętowych, w tym monografii ''Studium projektowania układów energetycznych trawlerów łowczo-przetwórczych'' (1991) i ''Modele probabilistyczne w teorii projektowania i eksploatacji spalinowych siłowni okrętowych'' (2007) oraz skryptów ''Okrętowe urządzenia napędowe'' (1983), ''Siłownie okrętowe. Podstawy termodynamiki, silniki i napędy główne, urządzenia pomocnicze, instalacje'' (1986, 1990). <br/><br/> | ||
| − | Był członkiem Komitetu Transportu Polskiej Akademii Nauk (PAN), Polskiego Towarzystwa Naukowego Silników Spalinowych, Rady Naukowej Centrum Techniki Okrętowej (w latach 2000–2008 jej przewodniczącym), wiceprzewodniczącym Rady Technicznej [[POLSKI REJESTR STATKÓW | Polskiego Rejestru Statków]] w Gdańsku (2002–2008), członkiem Komisji Techniki Morskiej Oddział PAN w Gdańsku, Towarzystwa Okrętowców Polskich „Korab”. Był członkiem, a w latach 1956–1960 instruktorem [[AEROKLUB GDAŃSKI | Aeroklubu Gdańskiego]], zajmował się modelarstwem lotniczym, w 1963 otrzymał tytuł Najlepszego Modelarz Roku, posiadacz Złotej Odznaki Aeroklubu. Od 1965 członek [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO FOTOGRAFICZNE | Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego]], w chwili składania podania o przyjęcie mieszkał przy ul. Puszkina 7. Odznaczony | + | Był członkiem Komitetu Transportu Polskiej Akademii Nauk (PAN), Polskiego Towarzystwa Naukowego Silników Spalinowych, Rady Naukowej Centrum Techniki Okrętowej (w latach 2000–2008 jej przewodniczącym), wiceprzewodniczącym Rady Technicznej [[POLSKI REJESTR STATKÓW | Polskiego Rejestru Statków]] w Gdańsku (2002–2008), członkiem Komisji Techniki Morskiej Oddział PAN w Gdańsku, Towarzystwa Okrętowców Polskich „Korab”. Był członkiem, a w latach 1956–1960 instruktorem [[AEROKLUB GDAŃSKI | Aeroklubu Gdańskiego]], zajmował się modelarstwem lotniczym, w 1963 otrzymał tytuł Najlepszego Modelarz Roku, posiadacz Złotej Odznaki Aeroklubu. Od 1965 członek [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO FOTOGRAFICZNE | Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego]], w chwili składania podania o przyjęcie mieszkał przy ul. Puszkina 7. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1991), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1998) i Złotą Odznaką Aeroklubu Gdańskiego. <br/><br/> |
| − | Od 1961 żonaty był z Anną z domu Kubijewicz (ur. 1940), profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]], wojewódzkim konsultantem do spraw pediatrii, hematologii i onkologii dziecięcej, lekarzem pediatrą, neonatologiem i onkologiem dziecięcym. Ojciec Małgorzaty Balcerskiej-Skrobot, nauczycielki matematyki i informatyki. Pochowany z rodzicami na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od 1961 żonaty był z Anną z domu Kubijewicz (ur. 1940), profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]], wojewódzkim konsultantem do spraw pediatrii, hematologii i onkologii dziecięcej, lekarzem pediatrą, neonatologiem i onkologiem dziecięcym. Ojciec Małgorzaty Ewy Balcerskiej-Skrobot, nauczycielki matematyki i informatyki, egzaminatorki Centralnej Komisji Egzaminacyjnej (CKE), właścicielki firmy MATIX. Pochowany z rodzicami na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe). <br/> | ||
| + | Rajewski Przemysław, ''70-lecie profesora Andrzeja Balcerskiego'', „Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Szczecinie”, nr 15, 2008, s. 7–10. | ||
Aktualna wersja na dzień 19:51, 21 sie 2024
ANDRZEJ BALCERSKI (29 V 1938 Kraków – 19 X 2010 Gdańsk), specjalista z dziedziny silników spalinowych, siłowni okrętowych, energetyki okrętowej, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Wacława Balcerskiego, rektora PG i Zofii z domu Chałacińskiej (11 XI 1908 Kraków – 6 V 1985 Gdańsk). Od 1946 z rodziną w Gdańsku, w 1955 uzyskał maturę w IX Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku. Studiował na Wydziale Budowy Okrętów PG (specjalność: maszyny i siłownie okrętowe), uzyskując absolutorium w 1960. W ramach wymiany dyplomantów w roku akademickim 1960/1961 przygotował pracę dyplomową w Leningradzkim Instytucie Budowy Okrętów, od 1961 magister inżynier budownictwa okrętowego w zakresie okrętowych silników spalinowych.
Od 1 IX 1961 do 30 IV 1964 pracował w Gdańskiej Stoczni Remontowej jako stażysta, starszy technolog i starszy mistrz na Wydziale Silnikowym (następnie Wydział Siłowni), kierował pracami trzech brygad prowadzących prace remontowe silników głównych, urządzeń pomocniczych i układów paliwowych. Był projektantem prasy z siłownikami hydraulicznymi do ściągania bębnów wciągarek okrętowych. Od 1 V 1964 do 31 VIII 1968 pracował w Przedsiębiorstwie Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich „Dalmor” w Gdyni jako oficer mechanik na trawlerze-przetwórni „Fenix” (14 rejsów na łowiska północnego Atlantyku). Od 1 IX 1968 do 2010 był pracownikiem PG, początkowo w Zakładzie Siłowni Okrętowych jako asystent naukowo-techniczny. Od 1977 doktor na podstawie pracy o projektowaniu układów połowowo-przetwórczych statków rybackich (promotor: prof. Janusz Staliński) i adiunkt. Od 1992 doktor habilitowany (przewód na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Poznańskiej). Od 1993 profesor nadzwyczajny PG, od 1999 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 2002 profesor zwyczajny. W latach 1992–1993 był p.o. kierownika Katedry Siłowni Okrętowych PG, od 1993 pracował w Katedrze Silników Spalinowych i Sprężarek na Wydziale Mechanicznym PG, w latach 1997–2009 kierownik tej Katedry. Ponadto od 1970 do 1974 prowadził zajęcia w Conradinum, a od 1993 do 2004 był profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Mechaniczno-Elektrycznym Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. W latach 1956–1960 był ławnikiem Odwoławczej Izby Morskiej w Gdyni.
Autor i współautor publikacji na temat silników spalinowych, siłowni okrętowych, w tym monografii Studium projektowania układów energetycznych trawlerów łowczo-przetwórczych (1991) i Modele probabilistyczne w teorii projektowania i eksploatacji spalinowych siłowni okrętowych (2007) oraz skryptów Okrętowe urządzenia napędowe (1983), Siłownie okrętowe. Podstawy termodynamiki, silniki i napędy główne, urządzenia pomocnicze, instalacje (1986, 1990).
Był członkiem Komitetu Transportu Polskiej Akademii Nauk (PAN), Polskiego Towarzystwa Naukowego Silników Spalinowych, Rady Naukowej Centrum Techniki Okrętowej (w latach 2000–2008 jej przewodniczącym), wiceprzewodniczącym Rady Technicznej Polskiego Rejestru Statków w Gdańsku (2002–2008), członkiem Komisji Techniki Morskiej Oddział PAN w Gdańsku, Towarzystwa Okrętowców Polskich „Korab”. Był członkiem, a w latach 1956–1960 instruktorem Aeroklubu Gdańskiego, zajmował się modelarstwem lotniczym, w 1963 otrzymał tytuł Najlepszego Modelarz Roku, posiadacz Złotej Odznaki Aeroklubu. Od 1965 członek Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego, w chwili składania podania o przyjęcie mieszkał przy ul. Puszkina 7. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1991), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1998) i Złotą Odznaką Aeroklubu Gdańskiego.
Od 1961 żonaty był z Anną z domu Kubijewicz (ur. 1940), profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, wojewódzkim konsultantem do spraw pediatrii, hematologii i onkologii dziecięcej, lekarzem pediatrą, neonatologiem i onkologiem dziecięcym. Ojciec Małgorzaty Ewy Balcerskiej-Skrobot, nauczycielki matematyki i informatyki, egzaminatorki Centralnej Komisji Egzaminacyjnej (CKE), właścicielki firmy MATIX. Pochowany z rodzicami na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
Rajewski Przemysław, 70-lecie profesora Andrzeja Balcerskiego, „Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Szczecinie”, nr 15, 2008, s. 7–10.
