MARECKI JACEK, prorektor Politechniki Gdańskiej

Aktualna wersja na dzień 22:58, 2 lip 2024

Jacek Marecki

JACEK MARECKI (ur. 11 III 1930 Warszawa), specjalista z dziedziny energetyki, elektroenergetyki, elektrowni i gospodarki energetycznej, prorektor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Andrzeja Mareckiego (ur. 1898 Grybów), pułkownika Wojska Polskiego, który zginął w katastrofie gibraltarskiej 4 VII 1943 oraz Zofii z domu Korczyńskiej (1906–2001). Brat Teresy (ur. 1934), od 1957 żony profesora skandynawistyki Uniwersytetu Gdańskiego Zenona Ciesielskiego. W latach 1936-1942 uczył się w szkołach podstawowych w Warszawie i w Zakopanem, w 1946 uzyskał tam małą maturę, świadectwo dojrzałości otrzymał w 1948 w Liceum Ogólnokształcącym im. Maurycego Mochnackiego w Karpaczu. Ukończył kurs przygotowawczy i dwustopniowe studia wyższe na Wydziale Elektrycznym PG: w 1952 – inżynier elektryk, w 1954 – magister inżynier elektryk.

Od 1951 pracownik Zakładu Elektroenergetyki PG jako projektant elektrowni i elektrociepłowni przemysłowych. W latach 1954–1955 przebywał na stażu w Zarządzie Budowy Elektrowni Czechnica koło Wrocławia jako asystent kierownika budowy. W okresie 1958–1959 odbył studia podyplomowe w Royal College of Science and Technology w Glasgow. W latach 1959–2005 pracownik Wydziału Elektrycznego PG. Od 1961 doktor nauk technicznych na podstawie rozprawy Podział kosztów w skojarzonej gospodarce cieplno-elektrycznej, w 1966 uzyskał habilitację na Wydziale Elektrycznym PG na podstawie rozprawy Metody optymalizacji skojarzonej gospodarki energetycznej w elektrociepłowniach przemysłowych. Od 1969 docent, od 1971 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1979 profesor zwyczajny. W latach 1968–1969 prodziekan, 1969–1973 dziekan Wydziału Elektrycznego, 1984–1987 prorektor do spraw nauki; 1966–1974 kierownik Zakładu Elektrowni, Sieci i Gospodarki Elektroenergetycznej, 1973–1974 zastępca dyrektora, 1974–1984 dyrektor Instytutu Elektroenergetyki i Automatyki, 1987–1991 kierownik Zakładu Elektroenergetyki, 1991–2000 kierownik Katedry Elektrowni i Gospodarki Energetycznej PG. Stworzył szkołę naukową w zakresie skojarzonej gospodarki energetycznej. Od 2010 na emeryturze.

Członek wielu organizacji naukowych, rad, instytutów naukowych w kraju i zagranicą. M.in. sekretarz Wydziału IV Nauk Technicznych Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (1967–1969), wiceprzewodniczący oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej (1971–1973), członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich (od 1956), członek jego Zarządu Głównego (1972–1978), prezes oddziału gdańskiego (1978–1981) i członek honorowy (od 1990). W latach 1981–1984 zastępca przewodniczącego, 1984–2006 przewodniczący, a od 2007 honorowy przewodniczący Komitetu Problemów Energetyki przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk (PAN). Od 1990 członek Komitetu Elektrotechniki PAN. Członek korespondent PAN od 1991, członek rzeczywisty od 2004, w latach 2003–2010 członek Prezydium PAN; w oddziale PAN w Gdańsku kolejno: zastępca przewodniczącego i sekretarz naukowy (1996–1997), wiceprezes (1997–2002) i prezes (2003–2010).

W okresie 1996–2006 przewodniczący, w 2019–2022 członek Rady Naukowej Instytutu Maszyn Przepływowych im. Roberta Szewalskiego PAN w Gdańsku, 2003–2010 członek Rady Naukowej Instytutu Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku. Od 2007 do 2014 członek Rady Naukowej Biblioteki Gdańskiej PAN. Ponadto członek World Energy Council (od 1972), Institution of Engineering and Technology (od 1994), Komitetu Sterującego Polsko-Niemieckiej Sieci Naukowej INCREASE (1997–2003), International Association for Energy Economics (od 1996), przewodniczący jego Sekcji Polskiej (2000–2003). Wchodził również w skład kilku rad naukowych: Instytutu Energetyki (1975–1999), Instytutu Energii Atomowej (1991–1999), Rady do Spraw Atomistyki (1993–2004).

W okresie 1979–2009 pełnił funkcję redaktora naczelnego „Archiwum Energetyki” oraz członka rad redakcyjnych czasopism: „Archives of Electrical Engineering”, „Energy Policy Journal”, „Przegląd Elektrotechniczny”. Był przewodniczącym Kapituły Naukowej Nagrody im. Jana Heweliusza. Członek Akademii Inżynierskiej w Polsce (od 2010 roku).

Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim (1993) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000), Medalem Komisji Edukacji Narodowej, wyróżniony Nagrodą Naukową Siemensa (1998), złotą odznaką „Zasłużony dla Energetyki” oraz innymi odznaczeniami państwowymi, regionalnymi i resortowymi. W 2015 wyróżniony tytułem Honorowy Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej. WP







Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904–2014, red. Bolesław Mazurkiewicz, Gdańsk 2014, s. 82.