WEŁNICKI WIESŁAW, prorektor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
WIESŁAW WEŁNICKI (5 I 1927 Kawęczyn, powiat Łuków, województwo warszawskie – 29 XI 2020 Gdańsk), konstruktor, projektant, specjalista w zakresie budowy i teorii okrętu oraz hydromechaniki okrętu, docent i prorektor ► Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Władysława i Marii z domu Konarzewskiej. Po wybuchu II wojny światowej wysiedlony z Nowego Miasta Lubawskiego do Warszawy, od 1943 mieszkał u rodziny we wsi Ryki koło Puław.
W Gdańsku od września 1945. W latach 1945–1947 działał w Związku Harcerstwa Polskiego. W 1948 absolwent ► Państwowego Liceum Budownictwa Okrętowego „Conradinum”, następnie rozpoczął studia na ► Wydziale Budowy Okrętów PG. W lutym 1949 otrzymał roczny urlop dziekański na odbycie sześciomiesięcznej praktyki w stoczni w Rotterdamie. Studiując, od września 1949 do lutego 1950 pracował jako technik konstruktor w Stoczni Gdyńskiej. Studia I stopnia ukończył w 1952 (inżynier budowy okrętów), studia II stopnia w 1956 (magister inżynier budowy okrętów ze specjalnością teoria okrętu). Od kwietnia 1952 do 1995 pracownik PG. Od 1962 doktor (Wydział Budowy Okrętów PG), od 1968 zatrudniony na stanowisku docenta. W latach 1965–1968 był kierownikiem Pracowni Badań Modelowych, w 1968–1971 – prodziekanem Wydziału Budowy Okrętów, w 1969–1972 – kierownikiem Zespołu Badawczego Oporu i Napędu Okrętu w Instytucie Okrętowym, w 1971–1972 – zastępcą dyrektora Instytutu Okrętowego, w 1972–1981 prorektorem do spraw nauczania (I zastępca rektora PG), w 1976–1982 – kierownikiem Zakładu Hydromechaniki Okrętu.
W 1959 odbył trzymiesięczny staż w Instytucie Okrętowych Badań Modelowych w Wageningen w Holandii, w latach 1963–1964 dziewięciomiesięczny staż w National Physical Laboratory (Oddział Okrętowy) w Feldham w Anglii. W latach 1982–1984 wykładał i był kierownikiem Oddziału Okrętowego w Rivers State University of Science and Technology w Port Harcourt w Nigerii. Po przejściu na emeryturę w 1992 – w latach 1995–2007 pracował na stanowisku specjalisty w Centrum Techniki Okrętowej – Ośrodku Hydromechaniki Okrętu w Gdańsku.
Autor i współautor publikacji na temat hydromechaniki i badań modelowych oraz projektowania technicznego okrętowego słownictwa morskiego, w tym m.in. podręcznika Sterowność okrętu (Warszawa 1966), trzech skryptów, m.in. Mechanika okrętu (Gdańsk 1989). Współtwórca pięciu patentów, m.in.: Statek do przewozu ładunków masowych lub płynnych (1976). Był konsultantem opracowań dotyczących hydromechaniki w: Instytucie Morskim w Gdańsku, Biurze Konstrukcyjnym Taboru Morskiego w Gdańsku, Centralnym Ośrodku Konstrukcyjno-Badawczym Przemysłu Okrętowego w Gdańsku i Centrum Techniki Okrętowej, Prorem Spółka z o.o.
W latach 1965–1966 był biegłym Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku do spraw stateczności, od 1964 do 1995 ławnik Odwoławczej Izby Morskiej przy Sądzie Okręgowym w Gdańsku (z siedzibą w Gdyni). W latach 1971–1974 członek Rady Naukowo-Technicznej Żeglugi Śródlądowej i Stoczni Rzecznych, od 1975 do 1980 członek Rady Naukowej Morskiego Instytutu Rybackiego. W latach 1975–1980 należał do Rady Administracyjnej Międzynarodowego Stowarzyszenia Uniwersytetów (AIU) w Paryżu. Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego, Towarzystwa Okrętowców Polskich KORAB, ► Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Akademickiego Związku Żeglarskiego. Posiadał patenty żeglarza i jachtowego kapitana żeglugi wielkiej oraz uprawnienia instruktora i sędziego żeglarskiego. Należał do Stowarzyszenia Absolwentów PG. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), brązowym medalem „Za zasługi dla obronności kraju” (1973), odznaką honorową ► „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1970).
Żonaty był z Wiesławą z domu Dadaną (21 X 1930 Lublin – 27 II 2024 Gdańsk), lekarzem stomatologiem, ojciec Marzeny Wełnickiej-Jaśkiewicz (ur. 1954), onkolog klinicznej, radioterapeutki, prof. dr hab., koordynatorki Oddziału Onkologii Klinicznej i Radioterapii ► Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Pochowany na ► cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
50 lat Wydziału Oceanotechniki i Okrętownictwa 1945–1995, red. Zdzisław Puhaczewski, Marek Sperski, Gdańsk 1995, s. 142.
Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904–2014, red. Bolesław Mazurkiewicz, Gdańsk 2014, s. 73.
