SIMSON PAUL, pedagog, historyk, radny, były patron ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
PAUL SIMSON (5 II 1869 Elbląg – 6 I 1917 Gdańsk), pedagog, historyk, radny Gdańska, były patron gdańskiej ulicy. Syn kupca Philippa (1835 Reszel – 1907 Gdańsk), w latach 1881–1907 radnego miasta Gdańska, od 1903 przewodniczącego gdańskiej Gminy Synagogalnej, i Henrietty z domu Seeliger. Brat Ernsta (1870–1882), Richarda (ur. 1873) i Elisbeth (ur. 18 VIII 1882 Gdańsk), od 1902 żony urodzonego w Gniewie (Mewe) Bernharda Davida Rosenbauma, prawnika mieszkającego w Gdańsku przy Thornscher Weg 14 (ul. Toruńska).
Uczył się w gimnazjum elbląskim, od 1877 z rodziną w Gdańsku, mieszkał początkowo z rodziną przy Milchkannengasse (ul. Stągiewna), następnie przy Vorstädtischer Graben (ul. Podwale Przedmiejskie), naukę kontynuował w Gimnazjum Królewskim przy Langgarten 14 (ul. Długie Ogrody). W latach 1887–1891 studiował ekonomię, filologię niemiecką, geografię, historię na uniwersytetach w Heidelbergu (1887), Królewcu (1877), Lipsku (1889–1890) i Berlinie, gdzie w 1891 obronił rozprawę doktorską na temat dziejów Gdańska w okresie wojny trzynastoletniej (Danzig im dreizehnjährigen Kriege, wydaną w
„Zeitschrift des Westpreußischen Geschichtsvereins”). Po odbyciu służby wojskowej (1892–1893) i zdaniu dodatkowego egzaminu z łaciny, od roku szkolnego 184/1985 był nauczycielem-stażystą w gimnazjum św. Piotra i Pawła, od roku szkolnego 1895/1896 nauczycielem etatowym, w latach 1896–1900 nauczyciele pomocniczym, następnie nauczycielem samodzielnym, 22 VI 1906 otrzymał tytuł profesora. Uczył geografii, historii, języka niemieckiego i łaciny, opiekował się szkolna biblioteką. W latach 1911–1916 członek Rady Miejskiej z ramienia Związku Właścicieli Domów i Gruntów (Haus- und Grundbesitzerverein), wybrany został na kolejną kadencję, 1916–1922, zmarł w jej trakcie.
Najwybitniejszy historyk gdański przełomu XIX–XX wieku, autor m.in. Der Artushof in Danzig und seine Bruderschaften (1900), Danziger Willkür (1904). W 1903 ukazała się jednotomowa synteza dziejów miasta (Geschichte der Stadt Danzig), zwieńczeniem badań była czterotomowa praca o tym samym tytule, opublikowana w latach 1913–1916, aktualna i obecnie. Należał m.in. do Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska.
Zmarł na atak serca, pochowany na cmentarzu żydowskim na Chełmie ( cmentarze na Chełmie). Kawaler. Jego imię, Simsonweg, nosiła do 1945 obecna ul. Dzielna we Wrzeszczu.
