MASSEL STANISŁAW, dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego PAN
| < Poprzednie | Następne > |
STANISŁAW MASSEL (17 V 1939 Nakło nad Notecią – 16 III 2018 Sopot), profesor i dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk (PAN) i Instytutu Oceanologii PAN. Syn Teofila i Stefanii z domu Szamlewskiej. W 1957 roku absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Krzywoustego w Nakle, w 1962 ukończył Wydział Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej (PG) jako magister inżynier. Od 1969 doktor (Instytut Budownictwa Wodnego PAN), od 1974 doktor habilitowany (Instytut Hydrotechniki PG). Od 1975 zatrudniony na stanowisku docenta, od 1980 profesora nadzwyczajnego (tytularnego)
W latach 1962–1991 i 1999–2000 pracował w Instytucie Budownictwa Wodnego PAN, gdzie od 1974 do 1986 pełnił funkcję kierownika Zakładu Hydrauliki, a od 1986 do 1991 dyrektora. W okresie 1991–1999 był profesorem w Australia Institute of Marine Science w Townsville. W latach 2000–2018 pracował w Instytucie Oceanologii PAN w Sopocie, od 2000 do 2002 na stanowisku dyrektora do spraw naukowych, następnie od 2003 do 2009 – dyrektora. Jednocześnie w latach 1988–1991 pracował na PG, a w latach 1985–2008 na Wydziale Biologii, Geografii i Oceanologii Uniwersytetu Gdańskiego.
Był światowej klasy ekspertem w dziedzinie hydromechaniki morskiej i oceanologii fizycznej, autorem i współautorem publikacji z zakresu hydromechaniki morskiej, oceanologii fizycznej, dynamiki morza, w tym dwóch monografii w języku polskim i trzech w języku angielskim, między innymi Hydrodynamiczne problemy budowli pełnomorskich (1981), Fluid mechanics for marine ecologists (1999). Tłumaczył literaturę fachową z języka angielskiego i języka rosyjskiego.
W latach 1980–2017 był członkiem Komitetu Badań Morza PAN oraz Komitetu Gospodarki Wodnej PAN, Komitetu Geofizyki Morza PAN, Sekcji Mechaniki Płynów Komitetu Mechaniki PAN. Należał do Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, w latach 1980–2018 do Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, American Society of Mechanical Engineers. Od 2002 członek korespondent PAN, od 2010 członek rzeczywisty PAN (Wydział III), od 2006 członek Oddziału PAN w Gdańsku, w latach 2011–2014 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego. Był też członkiem Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów Naukowych.
Od 2011 do 2018 przewodniczył Radzie Naukowej Instytutu Oceanologii PAN w Sopocie, należał do Rady Naukowej. W latach 1982–1986 i 1999–2003 członek Morskiego Instytutu Rybackiego Państwowego Instytutu Badawczego w Gdyni, 1974–2018 Instytutu Budownictwa Wodnego PAN, 1982–1986 Instytutu Morskiego w Gdańsku, 1986–1991 Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Gdyni. Ponadto w okresie 1962–1980 członek Związku Zawodowego Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Uczestniczył w pracach rad programowych czasopism „Inżynieria Morska i Geotechnika”, „Oceanologia”, „Oceanological and Hydrobiological Studies”, w latach 1986–1991 był redaktorem naczelnym „Rozpraw Hydrotechnicznych”. W okresie 2005–2014 reprezentował Polskę w programie European Cooperation in Science and Technology, 2003–2012 Komitetu Sterującego w Programie „BONUS for the Baltic Sea”.
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), Medalem im. Profesora Kazimierza Demela (2006), odznaką „Zasłużony Ziemi Gdańskiej” (1988).
Był żonaty z Wandą z domu Sułek (ur. 10 I 1941), ekonomistką, pozostawił córkę Magdalenę (ur. 9 IV 1967 Gdańsk) oraz synów Andrzeja (ur. 19 I 1965 Gdańsk), doktora inżyniera, wiceministra infrastruktury (2010–2011) oraz wiceministra transportu (2011–2013), i Bartosza (ur. 24 IV 1973 Gdańsk), między innymi pracownika należącej do koncernu Boeinga firmy Jeppesen w Gdańsku. Pochowany na nowym cmentarzu w Pruszczu Gdańskim.
