GRZELAK GRZEGORZ, działacz opozycji demokratycznej, wicemarszałek województwa pomorskiego
| < Poprzednie | Następne > |
GRZEGORZ ANDRZEJ GRZELAK (ur. 28 VII 1953 Włocławek), politolog, polityk, samorządowiec. Syn Zygmunta, inżyniera mechanika, i Józefy z domu Janowskiej, księgowej. W latach 1960–1963 uczył się w Szkoła Podstawowa nr 44 w Gdańsku, następnie od 1963 do 1968 w Szkole Podstawowej nr 58. W 1972 zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym (uczył się w tej samej klasie co Arkadiusz Rybicki i Aleksander Hall, z którymi w 1969 założył Organizację Wyzwolenia Narodowego, zajmującą się pisaniem antypartyjnych haseł na murach oraz niszczeniem tablic propagandowych). W 1977 ukończył Wydział Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Gdańskiego (UG).
Po studiach od 1978 do 1980 pracował w gdańskiej Spółdzielni Pracy Hydroodwiert. Jednocześnie kontynuował działalność społeczną i opozycyjną. Jeszcze podczas studiów związał się z ruchem studenckich komitetów solidarnościowych oraz Dominikańskim Duszpasterstwem Akademickim przy kościele św. Mikołaja. Od 1977 był członkiem Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, od 1979 działał w Ruchu Młodej Polski. W latach 1977–1980 był autorem i kolporterem niezależnej prasy, między innymi „Bratniaka”.
Od września 1980 należał do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego (NSZZ) „Solidarność”. Podczas strajków w 1980 organizował i prowadził Sekretariat Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Po ogłoszeniu stanu wojennego (13 XII 1981) do 1982 roku pozostawał w ukryciu. Od końca 1982 znalazł się w kręgu doradców Lecha Wałęsy, był współpracownikiem pisma „Polityka Polska”, od 1985 członkiem Klubu Myśli Politycznej Dziekania i narodowo-katolickiego klubu Plebania w Poznaniu.
W latach 1982–1986 pracował w Centralnym Muzeum Morskim, w okresie 1986–1990 w Gdańskiej Grupie Promocyjnej sp. z o.o. oraz w firmie Corina sp. z o.o. W 1991 był sekretarzem stanu do spraw samorządu terytorialnego w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1991 doktor socjologii (Katolicki Uniwersytet Lubelski), od 1992 pracownik naukowy i wykładowca w Instytucie Politologii UG, od 2014 w Wyższej Szkole Społeczno-Ekonomicznej w Gdańsku i w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Elblągu (do emerytury w 2019).
W 1989 został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym Solidarności Lechu Wałęsie oraz Komitetu Obywatelskiego dzielnicy Piecki-Migowo. W latach 1990–1991 był członkiem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, 1991–1993 Koalicji Republikańskiej, w 1993 z listy Katolickiego Komitetu Wyborczego Ojczyzna bezskutecznie kandydował do Senatu RP, w latach 1993–1997 należał do Partii Konserwatywnej i Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, od 2001 w Platformie Obywatelskiej.
Wybrany do Rady Miasta Gdańska (1990–1994) z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” dzielnicy Piecki-Migowo, zasiadał do Komisji Rozwoju Gospodarczego oraz Komisji Budżetowej. Z listy Partii Konserwatywnej ponownie wybrany na radnego w kadencji 1994–1998, pracował w Komisji do spraw Samorządu i Ładu Publicznego oraz w Komisji Budżetowej. W 1990 został także wybrany na przewodniczącego Sejmiku Samorządowego Województwa Gdańskiego, w latach 2000–2003 był przewodniczącym Sejmiku Województwa Pomorskiego, 1990–1994 wiceprzewodniczącym Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego. W 1999 wicemarszałek województwa pomorskiego, w latach 2006–2010 radny i przewodniczący Komisji Współpracy Międzyregionalnej Sejmiku Województwa Pomorskiego, od 2006 do 2010 członek Kongresu Władz Lokalnych i Regionalnych Rady Europy, ponownie wybrany na radnego w 2010, 2014 i 2018, wiceprzewodniczący Sejmiku.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Medalem Księcia Mściwoja II (2011), odznaką honorową "Za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego" (2015) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2017). W 2023 laureat Nagrody Marszałka Województwa Pomorskiego „Gryf Pomorski”.
Od 1978 żonaty z Danutą z domu Richert, ojciec Piotra, Urszuli (ur. 1985) i Jana (ur. 1988).
