HAUSEN CHRISTIAN von, złotnik
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File:1_Christian_von_Hausen.png|thumb|Christian von Hausen, dzban komunijny z [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA| kościoła św. Jana]], 1770, zaginiony]] | [[File:1_Christian_von_Hausen.png|thumb|Christian von Hausen, dzban komunijny z [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA| kościoła św. Jana]], 1770, zaginiony]] | ||
| + | [[File: Christian_von_Hausen,_1757.jpg |thumb| Christian von Hausen, pozłacany kielich z 1757 w kościele św. Jerzego w Toruniu]] | ||
| + | [[File: Hausen_Ch..jpg |thumb| Autograf Christiana von Hausena, 1779]] | ||
| − | '''CHRISTIAN von HAUSEN''' (12 IV 1716 Toruń – 3 IX 1792 Gdańsk), złotnik. Syn toruńskiego złotnika Johanna von Hausena II. Od 1749 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie [[BERENDT BENIAMIN I, złotnik | Beniamina Berendta I]] w Gdańsku. Tutaj też wykonał w 1750 pracę mistrzowską w warsztacie Beniamina Döblera. 14 X 1750 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo]] Gdańska. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w 1762, starszego cechu w latach 1763, 1767.<br/><br/> | + | '''CHRISTIAN von HAUSEN''' (12 IV 1716 Toruń – 3 IX 1792 Gdańsk), złotnik. Syn toruńskiego złotnika Johanna von Hausena II (ur. 1675) i poślubionej przez niego 1700/1705 Cathariny Elisabethy Schultz. Brat Johanna, Gottfrieda i Anny (zm. 30 VIII 1745 w wieku 26 lat). Od 1749 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie [[BERENDT BENIAMIN I, złotnik | Beniamina Berendta I]] w Gdańsku. Tutaj też wykonał w 1750 pracę mistrzowską w warsztacie Beniamina Döblera. 14 X 1750 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo]] Gdańska. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w 1762, starszego cechu w latach 1763, 1767.<br/><br/> |
| − | Czeladnikami w jego warsztacie byli od 1752 Sebastian Friedrich Grass (Gras, Groß; 23 I 1726 Rewal (Tallin) – 27 VIII 1764), od 1762 Paul Eckholt i od 1766 Ernst Wilhelm Frentzel, prace mistrzowskie wykonali w 1763 [[SPONHOLTZ FRIEDRICH WILHELM, złotnik | Friedrich Wilhelm Sponholtz]] i Johann Christoph Wonnecker II (Wunicker; 1730 – 2 IV 1813), w 1767 Christian Gottlieb Holl. Zawodu uczyli się u niego: od 1750 Johann Friedrich Galle z Poznania, od 1751 Cornelius Hertel, Abraham Gottfried Tiel (1757), Johann Benjamin Glammert (1762), Carl Gottlieb Bähr (1768) i Johann Carl Hein (1772), którzy uzyskali dyplom oraz Johann Christian Lämel (1757), Abraham Friedrich (1758), Johann Michael Westfal (1759), Gottfried Gencke (1762), Johann Friedrich Dorshte (1765), Andreas Rahtke (1771) i Daniel Meyer (1781), którzy nauki nie ukończyli | + | Czeladnikami w jego warsztacie przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) byli od 1752 Sebastian Friedrich Grass (Gras, Groß; 23 I 1726 Rewal (Tallin) – 27 VIII 1764), od 1762 Paul Eckholt i od 1766 Ernst Wilhelm Frentzel, prace mistrzowskie wykonali w 1763 [[SPONHOLTZ FRIEDRICH WILHELM, złotnik | Friedrich Wilhelm Sponholtz]] i Johann Christoph Wonnecker II (Wunicker; 1730 – 2 IV 1813) prowadzący od 1779 własny warsztat przy Goldschmiedegasse 1072 (ul. Złotników 7), w 1767 Christian Gottlieb Holl. Zawodu uczyli się u niego: od 1750 Johann Friedrich Galle z Poznania, od 1751 Cornelius Hertel, Abraham Gottfried Tiel (1757), Johann Benjamin Glammert (1762), Carl Gottlieb Bähr (1768) i Johann Carl Hein (1772), którzy uzyskali dyplom oraz Johann Christian Lämel (1757), Abraham Friedrich (1758), Johann Michael Westfal (1759), Gottfried Gencke (1762), Johann Friedrich Dorshte (1765), Andreas Rahtke (1771) i Daniel Meyer (1781), którzy nauki nie ukończyli.<br/><br/> |
| − | + | ||
Używał znaków warsztatowych z pełnym nazwiskiem vHAUSEN w prostokącie oraz z inicjałami V/CH w trójlistnym polu z ogonkiem u dołu. Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami V/CH w trójlistnym polu. Wykonywał prace głównie dla kościołów na terenie Prus: kielichy (Chwaszczyno, Kobylniki, kościół ewangelicki w Toruniu), kielich do komunii chorych (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościół św. Bartłomieja]] w Gdańsku), monstrancje (Chojnice, Chwaszczyno, Pelplin), krzyże (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto) | kościół św. Józefa]] w Gdańsku; Chełmno), aplikacja na obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (Tczew), dzban komunijny (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościół św. Jana]] w Gdańsku), kielich, krzyż ołtarzowy i kociołek na wodę święconą do kościoła w Łęgowie, kielich, puszka na komunikanty i dzban komunijny do kościoła w Medenau w Prusach Wschodnich (Kreis Fischhausen (Primorsk), obecnie Logwino w obwodzie kaliningradzkim). Spośród zachowanych przedmiotów świeckich wymienić można łyżkę do ryb (Muzeum Narodowe w Poznaniu) i cukiernicę (Muzeum Narodowe w Kielcach). <br/><br/> | Używał znaków warsztatowych z pełnym nazwiskiem vHAUSEN w prostokącie oraz z inicjałami V/CH w trójlistnym polu z ogonkiem u dołu. Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami V/CH w trójlistnym polu. Wykonywał prace głównie dla kościołów na terenie Prus: kielichy (Chwaszczyno, Kobylniki, kościół ewangelicki w Toruniu), kielich do komunii chorych (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościół św. Bartłomieja]] w Gdańsku), monstrancje (Chojnice, Chwaszczyno, Pelplin), krzyże (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto) | kościół św. Józefa]] w Gdańsku; Chełmno), aplikacja na obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (Tczew), dzban komunijny (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościół św. Jana]] w Gdańsku), kielich, krzyż ołtarzowy i kociołek na wodę święconą do kościoła w Łęgowie, kielich, puszka na komunikanty i dzban komunijny do kościoła w Medenau w Prusach Wschodnich (Kreis Fischhausen (Primorsk), obecnie Logwino w obwodzie kaliningradzkim). Spośród zachowanych przedmiotów świeckich wymienić można łyżkę do ryb (Muzeum Narodowe w Poznaniu) i cukiernicę (Muzeum Narodowe w Kielcach). <br/><br/> | ||
| − | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się 15 XI 1750 z Anną Barbarą Hasse (pochowana 15 II 1753 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) w wieku 21 lat, po urodzeniu córki Jakobiny Eleonory). Po raz drugi żonaty był od ślubu w kościele NMP 1 XI 1753 z Constantią Renatą Krop (pochowana tamże 8 X 1772, w wieku 39 lat). Miał synów Christiana Tobiasa (chrzest 30 III 1756) i Johanna Melchiora (chrzest 9 VIII 1757), których w 1760 zapisał na naukę. Pierwszy z nich w 1786 uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku i 27 XI 1787 uzyskał gdańskie obywatelstwo jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Najstarsze z jego dzieci, córka Jakobina Eleonora (chrzest 30 I 1753 – 15 VI 1783) od ślubu w kościele NMP 28 IV 1772 była żoną diakona [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościoła św. Bartłomieja]] [[RÖHR KARL HEINRICH, rektor szkoły św. Jana, diakon kościoła św. Bartłomieja | Karla Heinricha Röhra]]. Najmłodsze dziecko, córka Justina Renata (chrzest 1 V 1759) została żoną jego byłego ucznia Friedricha Wilhelma Sponholtza. Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 14:31, 23 wrz 2023
CHRISTIAN von HAUSEN (12 IV 1716 Toruń – 3 IX 1792 Gdańsk), złotnik. Syn toruńskiego złotnika Johanna von Hausena II (ur. 1675) i poślubionej przez niego 1700/1705 Cathariny Elisabethy Schultz. Brat Johanna, Gottfrieda i Anny (zm. 30 VIII 1745 w wieku 26 lat). Od 1749 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Beniamina Berendta I w Gdańsku. Tutaj też wykonał w 1750 pracę mistrzowską w warsztacie Beniamina Döblera. 14 X 1750 otrzymał obywatelstwo Gdańska. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w 1762, starszego cechu w latach 1763, 1767.
Czeladnikami w jego warsztacie przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) byli od 1752 Sebastian Friedrich Grass (Gras, Groß; 23 I 1726 Rewal (Tallin) – 27 VIII 1764), od 1762 Paul Eckholt i od 1766 Ernst Wilhelm Frentzel, prace mistrzowskie wykonali w 1763 Friedrich Wilhelm Sponholtz i Johann Christoph Wonnecker II (Wunicker; 1730 – 2 IV 1813) prowadzący od 1779 własny warsztat przy Goldschmiedegasse 1072 (ul. Złotników 7), w 1767 Christian Gottlieb Holl. Zawodu uczyli się u niego: od 1750 Johann Friedrich Galle z Poznania, od 1751 Cornelius Hertel, Abraham Gottfried Tiel (1757), Johann Benjamin Glammert (1762), Carl Gottlieb Bähr (1768) i Johann Carl Hein (1772), którzy uzyskali dyplom oraz Johann Christian Lämel (1757), Abraham Friedrich (1758), Johann Michael Westfal (1759), Gottfried Gencke (1762), Johann Friedrich Dorshte (1765), Andreas Rahtke (1771) i Daniel Meyer (1781), którzy nauki nie ukończyli.
Używał znaków warsztatowych z pełnym nazwiskiem vHAUSEN w prostokącie oraz z inicjałami V/CH w trójlistnym polu z ogonkiem u dołu. Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami V/CH w trójlistnym polu. Wykonywał prace głównie dla kościołów na terenie Prus: kielichy (Chwaszczyno, Kobylniki, kościół ewangelicki w Toruniu), kielich do komunii chorych (dawniej kościół św. Bartłomieja w Gdańsku), monstrancje (Chojnice, Chwaszczyno, Pelplin), krzyże (dawniej kościół św. Józefa w Gdańsku; Chełmno), aplikacja na obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (Tczew), dzban komunijny (dawniej kościół św. Jana w Gdańsku), kielich, krzyż ołtarzowy i kociołek na wodę święconą do kościoła w Łęgowie, kielich, puszka na komunikanty i dzban komunijny do kościoła w Medenau w Prusach Wschodnich (Kreis Fischhausen (Primorsk), obecnie Logwino w obwodzie kaliningradzkim). Spośród zachowanych przedmiotów świeckich wymienić można łyżkę do ryb (Muzeum Narodowe w Poznaniu) i cukiernicę (Muzeum Narodowe w Kielcach).
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się 15 XI 1750 z Anną Barbarą Hasse (pochowana 15 II 1753 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) w wieku 21 lat, po urodzeniu córki Jakobiny Eleonory). Po raz drugi żonaty był od ślubu w kościele NMP 1 XI 1753 z Constantią Renatą Krop (pochowana tamże 8 X 1772, w wieku 39 lat). Miał synów Christiana Tobiasa (chrzest 30 III 1756) i Johanna Melchiora (chrzest 9 VIII 1757), których w 1760 zapisał na naukę. Pierwszy z nich w 1786 uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku i 27 XI 1787 uzyskał gdańskie obywatelstwo jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Najstarsze z jego dzieci, córka Jakobina Eleonora (chrzest 30 I 1753 – 15 VI 1783) od ślubu w kościele NMP 28 IV 1772 była żoną diakona kościoła św. Bartłomieja Karla Heinricha Röhra. Najmłodsze dziecko, córka Justina Renata (chrzest 1 V 1759) została żoną jego byłego ucznia Friedricha Wilhelma Sponholtza. Zob. też złotnictwo.
