BERENTHAL KRZYSZTOF, radny
| < Poprzednie | Następne > |
KRZYSZTOF BERENTHAL (ur. 21 VII 1949 Gdańsk), radny Gdańska. Syn pochodzącego z Lipusza Władysława, kupca w II Wolnym Mieście Gdańsku, po 1945 organizatora przedsiębiorstw handlowych w Gdańsku (Heban, Społem, Centrostal), i Łucji z domu Gołeckiej z Bydgoszczy. Brat Ryszarda (ur. 1940). Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 36 w Oliwie oraz do V Liceum Ogólnokształcącego. W latach 1968–1972 uczył się w Technicznych Szkołach Budownictwa Okrętowego. Absolwent Instytutu Historii Uniwersytetu Gdańskiego z 1985 roku.
W latach 1971–1972 pracował jako asystent projektant w Centrum Techniki Okrętowej, od 1972 do 1973 roku jako projektant w Zakładzie Techniki Biurowej, a w okresie 1973–1974 zajmował to samo stanowisko w Zakładzie Remontowo-Budowlanym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (zob. też Bałtycka Instytucja Gospodarki Budżetowej Baltica). Od 1975 do 1976 roku był zatrudniony w charakterze referenta do spraw turystyki i kultury w Spółdzielczym Klubie Kultury SSAK. W latach 1980–1991 pracował w Polskich Zakładach Farmaceutycznych Cefarm jako organizator i kierownik Muzeum Farmacji. Od 1991 roku prowadzi samodzielną działalność gospodarczą. Od 1994 do 1998 pełnił funkcję prezesa i redaktora naczelnego wydawnictwa „Auto Moto Giełda”. W latach 1998–2000 był dyrektorem i menadżerem Polskiego Chóru Kameralnego „Schola Cantorum Gedanensis”. W okresie 2000–2002 pracował jako dyrektor regionalny w niemieckiej firmie EDB.
Od 1964 roku przewodnik I klasy Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Działał na rzecz ochrony środowiska, między innymi w strukturach Ligi Ochrony Przyrody (LOP) oraz Straży Ochrony Przyrody (SOP). Należał do Związku Harcerstwa Polskiego, Towarzystwa Przyjaciół Gdańska, sekcji strzeleckiej Ligi Obrony Kraju, Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Udzielał się w kole poetyckim i filmowym w Klubie Studentów Wybrzeża Żak.
W latach 1979–1985 działał na rzecz pomocy aresztowanym, internowanym, pozbawionym pracy i prześladowanym w Dominikańskim Duszpasterstwie Akademickim „Górka” (zob. dominikanie, Klub Inteligencji Katolickiej w Gdańsku) przy kościele św. Mikołaja. W stanie wojennym zajmował się także opieką nad młodzieżą akademicką, był współzałożycielem Duszpasterstwa Dziennikarzy Gdańskich, pomagającego internowanym oraz pozbawionym pracy dziennikarzom.
Od 1994 do 2000 roku należał do Unii Polityki Realnej (UPR). W latach 1994–1998 z listy UPR zasiadał w Radzie Miasta Gdańska. Pracował w Komisji Edukacji, Kultury i Sportu oraz Komisji do spraw Strategii Rozwoju Miasta. W 2014 roku bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego z listy Kongresu Nowej Prawicy.
W 1998 roku opracował projekt „Delta” – program rozwoju turystyki wodnej na Żuławach, który stał się wzorcem dla obecnie realizowanego przez Urząd Marszałkowski projektu „Pętla Żuławska”. Inicjator i współautor wieloletniego projektu ratowania i zagospodarowania fortów napoleońskich, czego efektem było powstanie Hevelianum.
Autor Przewodnika po gminie Stegna i okolicy (2000), współautor albumów-przewodników Gdańsk. Miasto moich marzeń (1999), Gdańsk, Sopot, Gdynia. Miasto moich marzeń (2001), Gdańsk, Sopot, Gdynia: miniprzewodnik (2004). Autor artykułów o historii Gdańska i regionu publikowanych w piśmie „Jantarowe Szlaki”. W czasopismach publikował również poezję i opowiadania.
Wyróżniony przez LOP oraz SOP czterema odznaczeniami za działalność na rzecz przyrody. Laureat Złotego, Srebrnego oraz Brązowego Lauru przewodnickiego na Międzynarodowych Konkursach Krasomówczych w Golubiu-Dobrzyniu. W 1982 roku otrzymał nagrodę Polskiego Radia za propagowanie historii i kultury regionu oraz za „talent radiowy”.
Od 1990 roku żonaty ze Stanisławą z domu Lipka. Ojciec Piotra (ur. 1977), Hanny (ur. 1991) i Kornelii (ur. 1999).
