BENDRAT ARTHUR, artysta malarz, grafik
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Bendrat_Arthur.jpg|thumb|Arthur Bendrat, fot. [[GOTTHEIL, rodzina | Gottheil & Sohn]]]] | [[File:Bendrat_Arthur.jpg|thumb|Arthur Bendrat, fot. [[GOTTHEIL, rodzina | Gottheil & Sohn]]]] | ||
[[File:2_Bendrat_Arthur.jpg|thumb|Arthur Bendrat ''Motława'']] | [[File:2_Bendrat_Arthur.jpg|thumb|Arthur Bendrat ''Motława'']] | ||
| + | [[File: Arthur_Bendrat___Brama_Krowia.jpg |thumb| Arthur Bendrat, ''Brama Krowia'']] | ||
[[File:3_Arthur_Bendrat.jpg|thumb|Arthur Bendrat ''Kościół Najświętszej Marii Panny'']] | [[File:3_Arthur_Bendrat.jpg|thumb|Arthur Bendrat ''Kościół Najświętszej Marii Panny'']] | ||
[[File:Bendrat Arthur, Żaglowce w porcie, 1909.JPG|thumb|Arthur Bendrat ''Żaglowce <br/> w porcie'', 1909]] | [[File:Bendrat Arthur, Żaglowce w porcie, 1909.JPG|thumb|Arthur Bendrat ''Żaglowce <br/> w porcie'', 1909]] | ||
[[File:Bendrat_Arthur,_Ulica_Mariacka_z_Bramą_Mariacką_i_wieżą_Domu_Towarzystwa_Przyrodniczego_(po_przebudowie_wieży_w_1866_roku)_w_czasie_zimy,_1909.jpg|thumb|Arthur Bendrat ''Ulica Mariacka z Bramą Mariacką i wieżą Domu Towarzystwa Przyrodniczego'', 1909]] | [[File:Bendrat_Arthur,_Ulica_Mariacka_z_Bramą_Mariacką_i_wieżą_Domu_Towarzystwa_Przyrodniczego_(po_przebudowie_wieży_w_1866_roku)_w_czasie_zimy,_1909.jpg|thumb|Arthur Bendrat ''Ulica Mariacka z Bramą Mariacką i wieżą Domu Towarzystwa Przyrodniczego'', 1909]] | ||
[[File:Arthur Bendrat, Chmury, około 1910.JPG|thumb|Arthur Bendrat ''Chmury'', około 1910]] | [[File:Arthur Bendrat, Chmury, około 1910.JPG|thumb|Arthur Bendrat ''Chmury'', około 1910]] | ||
| − | [[File: | + | [[File: Arthur_Bendrat,_Żuraw.jpg |thumb| Arthur Bendrat, ''Żuraw zimą'']] |
| − | + | '''ARTHUR BENDRAT''' (22 IV 1872 Gdańsk – 1 III 1914 Coswig koło Drezna), artysta malarz, grafik. Wnuk Leopolda Bendrata (1 IX 1808 Ambraskehmen (rejencja Gumbinnen (Prusy Wschodnie), obecnie Gusiew, Rosja – 22 VIII 1894 Gdańsk), pisarza w gdańskich Warsztatach Artyleryjskich, mieszkającego od 1849 do śmierci w Hotel de Königsberg ([[HOTELE | Hotele. Tabela: Hotele do 1945]]) przy Langgarten 244 (ul. Długie Ogrody 8) i Johannny Wilhelminy z domu Kornhuber (19 I 1814 Gumbinnen, obecnie Gusiew, Rosja – 17 IV 1879 Gdańsk). Syn Alberta Otto Bendrata (4 X 1835 Królewiec – Miragoare, port na Haiti 1884 lub 1885, na malarię), gdańskiego właściciela i kapitana brygu „Betty” (nośność 357 ton) i Berthy (7 XI 1846 Gdańsk – 25 IV 1877), siostry [[DOMANSKY CARL WILHELM, kupiec, radny | Carla Wilhelma Domansky’ego]]. Miał starszego brata Thomasa, w latach 1880-1888 ucznia [[SZKOŁA ŚW. JANA | średniej szkoły św. Jana]] (bez matury), teologa, w 1923 profesora na Florydzie (USA) oraz siostry: Louisę Berthę Wilhelminę (10 XIII 1874 – po 1939), od 1897 zamężną z Paulem Hermanem Kummem (1866–1930) urzędnikiem Stoczni Cesarskiej ([[STOCZNIA KRÓLEWSKA| Stocznia Królewska]]) i Marthę Gertrudę (ur. 8 I 1876).<br/><br/> | |
| − | '''ARTHUR BENDRAT''' (22 IV 1872 Gdańsk – 1 III 1914 Coswig koło Drezna), artysta malarz, grafik. Wnuk Leopolda Bendrata (1 IX 1808 Prusy Wschodnie, obecnie | + | Do 1884 mieszkał z rodziną w hotelu przy Langgarten. Po śmierci ojca pozostawał pod opieką babki Christine Louise Domansky, właścicielki Dworu II w [[STRZYŻA | Strzyży]] (gdzie czasowo mieszkał) i dziadka Leopolda, marzącego o jego karierze jako duchownego. Uczeń [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskiego]], którego z powodu trudności finansowych nie ukończył. Pracował w atelier malarza teatralnego Moritza Wimmera (1859 – po 1892). W roku szkolnym 1892/1893 uczył się w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych]] u [[STURMHÖFEL BERNHARD MAXIMILIAN, artysta plastyk | Bernharda Sturmhöfela]]. W latach 1895–1902, po uzyskaniu stypendium [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]], studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Dreźnie (u profesorów Gottharda Kühla i Friedricha Prellera |
| − | Do 1884 mieszkał z rodziną w hotelu przy Langgarten. Po śmierci ojca pozostawał pod opieką babki Christine Louise Domansky, właścicielki Dworu II w [[STRZYŻA | Strzyży]] (gdzie czasowo mieszkał) i dziadka Leopolda, marzącego o jego karierze jako duchownego. Uczeń [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskiego]], którego z powodu trudności finansowych nie ukończył. Pracował w atelier malarza teatralnego Moritza Wimmera (1859 – po 1892). W roku szkolnym 1892/1893 uczył się w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych]] u [[STURMHÖFEL BERNHARD MAXIMILIAN | Bernharda Sturmhöfela]]. W latach 1895–1902, po uzyskaniu stypendium [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]], studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Dreźnie (u profesorów Gottharda Kühla i Friedricha Prellera | + | Młodszego). W 1899 przyznano mu mały złoty medal Wielkiej Saskiej Nagrody Państwowej. Zamieszkał w Dreźnie, był członkiem tutejszej grupy artystycznej „Elbier”, biorącej udział w wystawach malarskich w Niemczech. Inspirowany przez pozostającego pod wpływem impresjonizmu Gottharda Kühla operował czystymi, jasnymi barwami, starając się oddać efekty światła w krajobrazie i architekturze. Chętnie pracował w plenerze. Do jego ulubionych tematów należały widoki miast, szczególnie Gdańska, pejzaże i sceny miejskie. Brał udział (1899, 1903, 1905, 1907, 1909, 1911) w wystawach organizowanych w Gdańsku przez [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwo Przyjaciół Sztuki]], w 1901 wystawił też w tym Towarzystwie cztery pejzaże z widokami Gdańska.<br/><br/> |
| − | Młodszego). W 1899 przyznano mu mały złoty medal Wielkiej Saskiej Nagrody Państwowej. Zamieszkał w Dreźnie, był członkiem tutejszej grupy artystycznej „Elbier”, biorącej udział w wystawach malarskich w Niemczech. Inspirowany przez pozostającego pod wpływem impresjonizmu Gottharda Kühla operował czystymi, jasnymi barwami, starając się oddać efekty światła w krajobrazie i architekturze. Chętnie pracował w plenerze. Do jego ulubionych tematów należały widoki miast, szczególnie Gdańska, pejzaże i sceny miejskie. | + | |
Jego miejskie pejzaże często drukowano jako pocztówki, a jego miniatura zamku Scharfenberg wygrała konkurs Królewskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Saksonii na serię pocztówek z widokami Saksonii, wydaną następnie przez lipską firmę Meissner & Buch. Zajmował się także freskami: w 1906 zaprojektował fresk do drezdeńskiego Sächsisches Ständehaus, siedziby Landtagu Saksonii, wykonał cztery freski dla Fundacji Rodziny Biel z Obernitz (obecnie dzielnica Saalfeld w Turyngii).<br/><br/> | Jego miejskie pejzaże często drukowano jako pocztówki, a jego miniatura zamku Scharfenberg wygrała konkurs Królewskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Saksonii na serię pocztówek z widokami Saksonii, wydaną następnie przez lipską firmę Meissner & Buch. Zajmował się także freskami: w 1906 zaprojektował fresk do drezdeńskiego Sächsisches Ständehaus, siedziby Landtagu Saksonii, wykonał cztery freski dla Fundacji Rodziny Biel z Obernitz (obecnie dzielnica Saalfeld w Turyngii).<br/><br/> | ||
| − | Od 1905 pracował nad cyklem litografii przedstawiających widoki miast niemieckich. Wystawiał je w Berlinie, Dreźnie, Monachium i Düsseldorfie. W 1906 w gdańskiej galerii w Zespole Przedbramia odbyła się wystawa „Arthur Bendrat und seine Freunde”. Około 1910 malarstwo i grafiki wystawiał w Paryżu i Mediolanie.<br/><br/> | + | Od 1905 pracował nad cyklem litografii przedstawiających widoki miast niemieckich. Wystawiał je w Berlinie, Dreźnie, Monachium i Düsseldorfie. W 1906 w gdańskiej galerii w Zespole Przedbramia odbyła się wystawa „Arthur Bendrat und seine Freunde”. Około 1910 malarstwo i grafiki wystawiał w Paryżu i Mediolanie. Udzielał prywatnych lekcji malarstwa, m.in. [[DOMANSKY CARL WILHELM, kupiec, radny | Carlowi Wilhelmowi Domanskiemu]] i zwłaszcza [[HELLINGRATH BERTHOLD FRANZ, grafik, malarz rzeźbiarz | Bertholdowi Franzowi Hellingrathowi]], którego namówił do studiowania i który był później obecny przy jego śmierci.<br/><br/> |
| − | Zmarł w szpitalu psychiatrycznym Neucoswig koło Drezna na skutek rozwijającej się choroby psychicznej. Końcowy nastrój podczas rozwijającej się choroby przedstawił w swoim ostatnim, ciemnym obrazie ''Żuraw zimą'' (lub ''Żuraw gdański w zimowy wieczór''). | + | Zmarł w szpitalu psychiatrycznym Neucoswig koło Drezna na skutek rozwijającej się choroby psychicznej. Końcowy nastrój podczas rozwijającej się choroby przedstawił w swoim ostatnim, ciemnym obrazie ''Żuraw zimą'' (lub ''Żuraw gdański w zimowy wieczór''). |
| − | {{author: MJB}} {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | {{author: MJB}} {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego, 1609/ 20, poz. 99; 1609/ 57, poz. 1027; 1609/105, poz. 1062; 1609/ 533, poz. 557.<br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, kartoteka meldunkowa gdańskiej policji, teczka 7055.<br/> | ||
| + | „Danziger Zeitung”, 3 IV 1914 (nekrolog).<br/> | ||
| + | Meyer Hans, ''Der Danziger Maler Arthur Bendrat'', „Unser Danzig”, 1968, nr 20, s. 10–12. | ||
Aktualna wersja na dzień 08:51, 25 kwi 2024
w porcie, 1909
_w_czasie_zimy,_1909.jpg)
ARTHUR BENDRAT (22 IV 1872 Gdańsk – 1 III 1914 Coswig koło Drezna), artysta malarz, grafik. Wnuk Leopolda Bendrata (1 IX 1808 Ambraskehmen (rejencja Gumbinnen (Prusy Wschodnie), obecnie Gusiew, Rosja – 22 VIII 1894 Gdańsk), pisarza w gdańskich Warsztatach Artyleryjskich, mieszkającego od 1849 do śmierci w Hotel de Königsberg ( Hotele. Tabela: Hotele do 1945) przy Langgarten 244 (ul. Długie Ogrody 8) i Johannny Wilhelminy z domu Kornhuber (19 I 1814 Gumbinnen, obecnie Gusiew, Rosja – 17 IV 1879 Gdańsk). Syn Alberta Otto Bendrata (4 X 1835 Królewiec – Miragoare, port na Haiti 1884 lub 1885, na malarię), gdańskiego właściciela i kapitana brygu „Betty” (nośność 357 ton) i Berthy (7 XI 1846 Gdańsk – 25 IV 1877), siostry Carla Wilhelma Domansky’ego. Miał starszego brata Thomasa, w latach 1880-1888 ucznia średniej szkoły św. Jana (bez matury), teologa, w 1923 profesora na Florydzie (USA) oraz siostry: Louisę Berthę Wilhelminę (10 XIII 1874 – po 1939), od 1897 zamężną z Paulem Hermanem Kummem (1866–1930) urzędnikiem Stoczni Cesarskiej ( Stocznia Królewska) i Marthę Gertrudę (ur. 8 I 1876).
Do 1884 mieszkał z rodziną w hotelu przy Langgarten. Po śmierci ojca pozostawał pod opieką babki Christine Louise Domansky, właścicielki Dworu II w Strzyży (gdzie czasowo mieszkał) i dziadka Leopolda, marzącego o jego karierze jako duchownego. Uczeń Gimnazjum Królewskiego, którego z powodu trudności finansowych nie ukończył. Pracował w atelier malarza teatralnego Moritza Wimmera (1859 – po 1892). W roku szkolnym 1892/1893 uczył się w Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych u Bernharda Sturmhöfela. W latach 1895–1902, po uzyskaniu stypendium Towarzystwa Pokoju, studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Dreźnie (u profesorów Gottharda Kühla i Friedricha Prellera
Młodszego). W 1899 przyznano mu mały złoty medal Wielkiej Saskiej Nagrody Państwowej. Zamieszkał w Dreźnie, był członkiem tutejszej grupy artystycznej „Elbier”, biorącej udział w wystawach malarskich w Niemczech. Inspirowany przez pozostającego pod wpływem impresjonizmu Gottharda Kühla operował czystymi, jasnymi barwami, starając się oddać efekty światła w krajobrazie i architekturze. Chętnie pracował w plenerze. Do jego ulubionych tematów należały widoki miast, szczególnie Gdańska, pejzaże i sceny miejskie. Brał udział (1899, 1903, 1905, 1907, 1909, 1911) w wystawach organizowanych w Gdańsku przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuki, w 1901 wystawił też w tym Towarzystwie cztery pejzaże z widokami Gdańska.
Jego miejskie pejzaże często drukowano jako pocztówki, a jego miniatura zamku Scharfenberg wygrała konkurs Królewskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Saksonii na serię pocztówek z widokami Saksonii, wydaną następnie przez lipską firmę Meissner & Buch. Zajmował się także freskami: w 1906 zaprojektował fresk do drezdeńskiego Sächsisches Ständehaus, siedziby Landtagu Saksonii, wykonał cztery freski dla Fundacji Rodziny Biel z Obernitz (obecnie dzielnica Saalfeld w Turyngii).
Od 1905 pracował nad cyklem litografii przedstawiających widoki miast niemieckich. Wystawiał je w Berlinie, Dreźnie, Monachium i Düsseldorfie. W 1906 w gdańskiej galerii w Zespole Przedbramia odbyła się wystawa „Arthur Bendrat und seine Freunde”. Około 1910 malarstwo i grafiki wystawiał w Paryżu i Mediolanie. Udzielał prywatnych lekcji malarstwa, m.in. Carlowi Wilhelmowi Domanskiemu i zwłaszcza Bertholdowi Franzowi Hellingrathowi, którego namówił do studiowania i który był później obecny przy jego śmierci.
Zmarł w szpitalu psychiatrycznym Neucoswig koło Drezna na skutek rozwijającej się choroby psychicznej. Końcowy nastrój podczas rozwijającej się choroby przedstawił w swoim ostatnim, ciemnym obrazie Żuraw zimą (lub Żuraw gdański w zimowy wieczór).
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego, 1609/ 20, poz. 99; 1609/ 57, poz. 1027; 1609/105, poz. 1062; 1609/ 533, poz. 557.
Archiwum Państwowe Gdańsk, kartoteka meldunkowa gdańskiej policji, teczka 7055.
„Danziger Zeitung”, 3 IV 1914 (nekrolog).
Meyer Hans, Der Danziger Maler Arthur Bendrat, „Unser Danzig”, 1968, nr 20, s. 10–12.
